پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳
درخواست تبلیغات

زندگی نامه آلبر کامو، جوان ترین نویسنده ای که جایزه نوبل گرفت

اشتراک:
زندگی نامه آلبر کامو، جوان ترین نویسنده ای که جایزه نوبل گرفت مهارت های زندگی
آلبر کامو دهه ها ست که نام آلبر کامو برای اهل کتاب ایرانی بیگانه نیست.فقط کافی است به تعداد ترجمه ها ی یک اثر او «بیگانه» و تجدید چاپ های آن نگاه کنیم تا به میزان محبوبیت او پی ببریم. آلبر کامو، از پدری آلزاسی تبار و مادری با تبار اسپانیایی در سال ۱۹۱۳ در […]

آلبر کامو

دهه ها ست که نام آلبر کامو برای اهل کتاب ایرانی بیگانه نیست.
فقط کافی است به تعداد ترجمه ها ی یک اثر او «بیگانه» و تجدید چاپ های آن نگاه کنیم تا
به میزان محبوبیت او پی ببریم.

آلبر کامو، از پدری آلزاسی تبار و مادری با تبار اسپانیایی در سال ۱۹۱۳ در زیر آفتاب سوزان الجزیره متولد
شد.
پدرش، در جنگ جهانی اول، وقتی که آلبر یک سال بود، کشته شد.
مادرش که زنی کر و لال و بی سواد بود او را با پولی که از رختشویی و نظافت خانه
ها به دست می آورد بزرگ کرد.

او بعدها از خانواده اش با احترام یاد می کرد: « با سکوتشان، با خودداری شان، و با غرور
طبیعی و محدودشان، این افراد، که حتی سواد خواندن و نوشتن نداشتند، بزرگ ترین درسها را به من دادند.»

آلبر
در نوجوانی توجه معلم هایش را به استعدادش جلب کرده بود.
او توانست با گرفتن بورس به تحصیل در دبیرستان بپردازد و سپس با کمک یکی از استادنش وارد دانشگاه الجزایر
شود.
او در دانشگاه فلسفه آموخت.

در بیست سالگی تجربه ی ناموفقی در ازدواج داشت.
در سال ۱۹۳۴ به حزب کمونیست پیوست و این عضویت تا شروع جنگ جهانی دوم ادامه داشت.

اولین فعالیت های فرهنگی کامو با روزنامه نگاری و تشکیل گروه تئاتر شروع شد.
در این مدت نمایش نامه های متعددی را روی صحنه برد از اجرای تراژدی های یونانی گرفته تا اقتباس از
آثار آندره ژید و آندرو مالرو.

از ۱۹۳۵ تصمیم گرفت که نویسنده شود در همان دوران دو کتاب کوچک از او در الجزایر منتشر شد: «پشت
و رو» و «عیش»

در سال ۱۹۳۸ مقامات الجزایری روزنامه ی او را به اتهام هواداری از صلح و طرفداری
از اعراب تعطیل کردند و از او خواستند که الجزایر را ترک کند.

در دوران اشغال فرانسه به «نهضت مقاومت» پیوست و از مشهورترین روزنامه نگاران آن دوره شد.

انتشار «بیگانه» و «افسانه سیزیف» در سال ۱۹۴۲ یک شبه او را به شهرت رساند.

در سال ۱۹۵۷، در چهل و چهار سالگی برنده جایزه نوبل شد.
او جوان ترین نویسنده ای بود که این جایزه را دریافت کرد.
آلبر کامو در سال ۱۹۶۰ در سانحه ای هنگام رانندگی جان سپرد(dot)

کامو سالها دوست و همکار ژان
پل سارتر بود.
آنها در نهضت مقاومت فرانسه با یکدیگر همکاری می کردند.
انتشار «عصیانگر» موجب جدال قلمی بین این دو نویسنده شد.
کامو سرکوبگری و جنایت های رژیم شوروی را محکوم می کرد.
اما سارتر اعمال زور را در راه رسیدن به عدالت ضروری می دانست.

بی تردید کامو یکی از برترین نویسندگان و روشنفکر فرانسه در قرن بیستم است.
او حتی توانست شهرتی فراتر از سارتر پیدا کند.
آثار او هم اکنون نیز پر خواننده اند و به زبان های بسیاری ترجمه شده اند.

پرومته در دوزخ (برشی از مقاله ای از کامو)

برای انسان امروز، پرومته مبشر چه پیامی است؟ بی شک می توان گفت که عصیانگر، که علیه خدایان گردن افراخته،
نمونه ی انسان معاصر است.
و صدای اعتراضی را که هزاران سال پیش از این در سرزمین سوزان سکاها برخاست امروز بدل به تشنج تاریخی
بی نظیری گردیده است.
اما گویی هنوز آزار این ستمدیده در میان ما ادامه دارد و ما برای شنیدن فریاد عصیان بشر که او
تک ناله ی منزوی آن را سر می دهد گوش شنوا نداریم.

در حقیقت به روی عرصه ی خاک، انسان امروز بار درد و رنج به دوش می کشد، از نان و
گرمی آتش محروم است و آزادی برای او در حکم زیوری است که وی برای نیل بدان شتابی ندارد.
تازه هر لحظه غم تازه ای به مبارک باد آدمی می آید، همچنان که آزادی و آخرین مظاهر آن هر
دم اندکی بیشتر ناپدید می شود.
پرومته همان قهرمان است که به انسان خدمت و محبت کرد و آتش و آزادی، فنون و هنرها را به
او ارزانی داشت.

بشریت امروز نیاز و غمی جز فنون ندارد؛ علیه ماشین می شورد، هنر و ملحقات آن مانع راه او و
نشانه ی بردگی او شده است.
در حالی که تشخص پرومته، برعکس، در آن است که ماشین و هنر را از هم جدا نمی تواند ساخت.
وی بر سر آن است که تن ها و روان ها را می توان با هم آزاد ساخت.

انسان امروز تصور می کند ابتدا باید تن را رها سازد، حتی اگر روان موقتاً ناگزیر به مرگ شود.
ولی مگر روان می تواند موقتاً بمیرد؟ در حقیقت اگر پرومته به میان ما بازگردد، انسان امروز در حق او
همان خواهد کرد که خدایان باستان با او روا داشتند: انسان ها به دستاویز انسانیت که وی نخستین نشانه ی
آن بود او را باز به همان سنگ خواهند بست.
دشنام هایی که نثار مغلوب خواهد شد همان ناسزایی خواهد بود که در آستانه ی تراژدی آشیل طنین افکن است:
دشنام های زور و ستم……

گزیده ی آثار کامو به فارسی

بیگانه، ترجمه ی محمدرضا پارسایار، نشر هرمس،۱۳۸۸ (از این رمان ترجمه های متعددی موجود است از میان آن ها می
توان به ترجمه ی لیلی گلستان، نشر مرکز و ترجمه ی خشایار دیهیمی، نشر ماهی اشاره کرد)

طاعون، ترجمه ی
رضا سید حسینی، انتشارات نیلوفر،۱۳۷۵

اسطوره سیزیف، ترجمه ی مهستی بحرینی، انتشارات نیلوفر،۱۳۹۳

یادداشت ها، ترجمه ی خشایار دیهیمی و
شهلا خسروشاهی، نشر ماهی،۱۳۸۹ عصیانگر، ترجمه ی مهستی بحرینی، انتشارات نیلوفر، ۱۳۸۷

درباره کامو

آلبر کامو، کانر کروز اوبراین، ترجمه ی عزت
الله فولادوند، انتشارات خوارزمی، ۱۳۴۹

فلسفه کامو، ریچارد کمبر، ترجمه ی خشایار دیهیمی، انتشارات طرح نو، ۱۳۸۴

برترین ها

گردآوری:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
مهارت های زندگی
بیشتر >
آرون گروپس