آشنایی با داروی توبرامایسین از دسته داروهای ضد باکتری
توبرامایسین از دسته داروهای ضد باکتری می باشد که برای عفونت مجاری صفراوی و التهاب عفونی حاد پروستات مورد استفاده قرار می گیرد .باید بدانید که اگر به بیماری میاستنی گراو مبتلا هستید باید از مصرف این دارو خودداری کنید .از عوارض مصرف این دارو آسیب بخش حلزونی گوش و کاهش منیزیم خون را می توان نام برد . برای آشنایی بیشتر با این دارو در ادامه با پرشین وی همراه باشید.
موراد مصرف داروی توبرامایسین
توبرامایسین از جنتامایسین بر روی پسودوموناس آئروژینوزا کمی موثرتر است. توبرامایسین در سپتی سمی
وسپسیس نوزادان، مننژیت و سایر عفونت های CNS ، عفونت مجاری صفراوی، پیلونفریت حاد
یا التهاب عفونی حاد پروستات مصرف می شود. همچنین توبرامایسین (TOBRAMYCIN) در درمان عفونتهای باکتریایی
چشم حساس به آمینوگلیکوزیدها که ناشی از باکتریهای گرم منفی هوازی یا استافیلوکوکها باشد، به کارمیرود.
مکانیسم اثر توبرامایسین
توبرامایسین یک آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی است که مانند سایر داروهای این گروه با عبور فعال ازغشای باکتری
مانع بیوسنتز پروتیئن توسط ریبوزوم ها می شود.
فارماکوکینتیک توبرامایسین
آمینوگلیکوزیدها از راه گوارش جذب نمی شوند. البته در صورت زخم گوراش یا التهاب روده مقادیری از دارو جذب می شود.
آمینوگلیکوزیدها بصورت تزریق عضلانی یا وریدی مصرف می شود.
جذب این داروها پس از تزریق عضلانی سریع و کامل است. آمینوگلکوزیدها از راه پوست هم جذب می شوند.
پس از جذب در اغلب بافت ها و مایعات بدن منتشر می شوند و بیشترین غلظت را در ادرار دارند.
غلظت سرمی این داروها نیم الی یک و نیم ساعت پس از تزریق عضلانی و ۱۵ الی ۳۰ دقیقه پس از
تزریق وریدی به حداکثر خود می رسد. دفع آمینوگلیکوزیدها عمدتا کلیوی است و در صورت
وجود عیب کار کلیه ممکن است در بدن تجمع یابند.
نیمه عمر آمینوگلیکوزیدها ۲ الی ۴ ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است تا ۱۰۰ ساعت نیز افزایش یابد.
منع مصرف توبرامایسین
در صورت ابتلای بیمار به میاستنی گراو این دارو نباید مصرف شود.
عوارض جانبی توبرامایسین
آسیب بخش حلزونی گوش، مسمومیت برگشت پذیر کلیه، به ندرت کاهش منیزیم خون به ویژه در مصرف طولانی مدت
و کولیت پسودوممبران از عوارض احتمالی این دارو هستند.
و همچنین خیز، سوزش، التهاب، خارش، تحریکپذیری و بثورات جلدی در اطراف چشم باشند.
تداخلات دارویی توبرامایسین
در صورت مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با سفالوسپورین ها ( به ویژه سفالوتین )، آمفوتریسین،
سیکلوسپورین وداروهای سیتوتوکسیک، خطر بروز مسمومیت کلیوی ( واحتمالاً مسکومیت گوشی ) افزایش می یابد.
مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با نئوستیگمین و پیریدوستیگمین، اثر این داروهای کولینرژیک را کاهش می دهد.
مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با داروهای مسسدد عصب – عضله ممکن است موجب
ضعف بیشتر عضلات اسکلتی، ضعف تنفس و حتی آپنه شود.
خطر بروز مسمومیت گوشی در صورت مصرف آمینوگلیکوزیدها با داروهای مدر گروه لوپ ممکن است افزایش یابد.
از مصرف همزمان این داروها با کاپرئومایسین باید خوداری کرد، زیرا خطر بروز مسمومیت
گوشی و کلیوی وانسداد عصب – عضله ممکن است افزایش یابد.
در مورد تداخل آمینوگلیکوزیدها با داروهای مدربالقوه سمی برای گوش به تک نگارکلی این داروها مراجعه شود.
هشدار هایی برای مصرف توبرامایسین
۱- فاصله بین دفعات مصرف دارو در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه باید افزایش داده شود.
۲- مصرف این دارو در بیماران سالخورده یا مبتلا به پارکینسون و نوزادان باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
۳- از مصرف طولانی مدت این دارو باید خوداری کرد.
توصیه های دارویی توبرامایسین
۱- از آنجا که احتمال تشکیل کمپلکس بین توبرامایسین وسایر داروها وجود دارد، مخلوط کردن این دارو
با سایر داروها در یک محلول توصیه نمی شود.
۲- تزریق زیر جلدی توبرامایسین به دلیل دردناک بودن، توصیه نمی شود.
بیشتر بدانید نحوه مصرف توبرامایسین به صورت پماد
قبل از استفاده از این فرآورده دستها به دقت شسته شوند. این دارو باید زیر پلک پایین به آرامی گذاشته شود
و چشم به مدت ۲-۱ دقیقه بسته شود و بیمار کره چشم خود را بچرخاند تا پماد در تمام سطح کره چشم پخش شود.
مصرف این فرآورده در حاملگی بلامانع است. در مورد مصرف این فرآورده در دوران شیردهی اطلاعات کافی در دسترس نیست.
اگر بیشتر از یک پماد چشمی مصرف میشود، فاصله زمانی حداقل ۱۰ دقیقه بین مصرف دو پماد رعایت شود.
دارویاب , مثبت سبز