آیا کودک شما هم مضطرب است؟

الینا همیشه نگران و مضطرب بود.
هر روز صبح می‌ترسید از اتوبوس مدرسه جا بماند و با این‌که حتی یک‌بار هم چنین اتفاقی نیفتاده بود، همیشه
اضطراب داشت.
وقت ناهار که می‌شد، دلش شور می‌زد که نکند جای مورد علاقه‌اش در سالن غذاخوری پر شود و نتواند آنجا
بنشیند یا این‌که امتحانی را فراموش کرده باشد و برای همین هم نتواند بخوبی از عهده آن بربیاید.

شب‌ها هم نگران تکالیفش بود و دائم آنها را کنترل می‌کرد تا مطمئن شود همه را انجام داده و مشکلی
هم در آنها وجود ندارد.
وقتی پس از یک روز خسته‌کننده به رختخواب می‌رفت باز هم فکرش مشغول بود و از خودش می‌پرسید اگر لباس‌هایش
تمیز و مرتب نباشد و فردا دیگران او را مسخره کنند، چطور خواهد شد؟!

پدر و مادر الینا، اما همیشه
فکر می‌کردند برای بچه‌هایی در این سن و سال چنین رفتاری طبیعی است و دوران رشد که طی شود، چنین
مسائلی هم برطرف خواهد شد.
بنابراین کسی هم به فکر حل مشکل نبود تا زمانی که وضع درسی و نمره‌هایش افت کرد و معلم الینا
ناچار شد با پدر و مادرش در این‌باره صحبت کند.
معلم به آنها گفت اضطراب‌ دائمی الینا باعث بروز چنین وضعی شده و علاوه بر این، روابطش با سایر همکلاسی‌ها
را نیز تحت تاثیر قرار داده است.
برای همین پیشنهاد کرد به یک متخصص مراجعه کنند و برای برطرف‌کردن این نگرانی‌های بی‌مورد از او کمک بگیرند.

کودک شما هم مضطرب است؟

«اضطراب و نگرانی مشکل بزرگ‌ترهاست و هیچ بچه‌ای آن را تجربه نخواهد کرد.» متأسفانه خیلی‌ها این‌طور فکر می‌کنند و از
نظرشان اضطراب برای بچه‌ها معنایی ندارد.
با چنین نگرشی هم طبیعی است که به دنبال درمان و برطرف‌کردن مشکل نباشند.

در صورتی که اضطراب به شکل‌های مختلف​ می‌تواند بروز کند و علائم متفاوتی داشته باشد.
این را هم باید بدانیم که اضطراب یک واکنش طبیعی است که به انسان کمک می‌کند از خطرها و تهدیدهایی
که ممکن است برایش پیش بیاید، فرار کرده و خودش را نجات دهد.

برای همین هم در شرایط خطرناک، طی مدت کوتاهی علائمی مثل تپش قلب، نفس‌نفس‌زدن، عرق‌کردن یا سرگیجه برای فرد اتفاق
می‌افتد، ولی مدت زمان به نسبت بیشتری لازم است تا مغز ارزیابی کند که این خطر واقعی است یا نه
و اگر واقعی است چه کاری از دست‌ ما برمی‌آید.
بنابراین بچه‌ها هم در معرض این مشکل قرار دارند و ممکن است با آن روبه‌رو شوند؛ فقط علائم اضطراب آنها
شاید با بزرگ‌ترها تفاوت داشته باشد.

همه نگران می‌شوند

همه انسان‌ها در هر سن و سال و شرایطی که باشند اضطراب و نگرانی را تجربه خواهند کرد، اما با
توجه به خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی هر یک از افراد، شدت اضطراب هم تفاوت پیدا می‌کند.
پس خیلی طبیعی است زمانی که در محیطی ناآشنا یا در موقعیتی ناخوشایند قرار می‌گیریم، دچار اضطراب و نگرانی شویم؛
مانند زمانی که باید در محل کار درباره موضوعی خاص صحبت کنیم و برنامه‌ای ارائه دهیم.

بچه‌ها هم درست مانند ما چنین شرایطی را تجربه می‌کنند و دچار اضطراب می‌شوند مثل روزهای امتحان یا زمانی که
ناچار می‌شوند مدرسه‌شان را تغییر دهند و به محیطی غریبه بروند.
پس این اضطراب و نگرانی طبیعی است و اگر چنین نباشد، باید به فکر بیفتید.
چون اضطراب هم تا حد مشخصی باید وجود داشته باشد تا انسان در زندگی موفق شود و پیشرفت کند.
اما زمانی که اضطراب کار و برنامه روزانه را مختل می‌کند و با شدت زیادی ادامه می‌یابد نشان‌دهنده مشکلی است
که حتما باید برطرف شود.

چرا کودکان دچار اضطراب می‌شوند؟

متخصصان هنوز به طور دقیق نمی‌دانند چه چیزی باعث بروز اضطراب می‌شود، اما موارد متعددی وجود دارد که می‌تواند در
این زمینه نقش داشته باشد؛ مسائل ژنتیکی، آموزش مهارت‌های رفتاری و حل مساله، شرایط زندگی و…
از جمله مواردی است که می‌تواند در ایجاد اضطراب، تشدید یا کنترل آن نقش ایفا کند.

بنابراین کودکانی که در محیط پرتنشی زندگی می‌کنند یا آنهایی که پدر و مادرشان افرادی مضطرب هستند، چنین رفتاری را
بتدریج می‌آموزند و خودشان هم در طول زندگی از آن استفاده می‌کنند.

تفاوت نشانه‌های اضطراب بچه‌ها با بزرگ‌ترها

بچه‌هایی که گاهی در موقعیت‌های تنش‌زا قرار می‌گیرند و مضطرب می‌شوند لزوما دچار اختلالات اضطرابی نخواهند شد، اما گروهی که
با این مشکل روبه‌رو هستند معمولا علائم خاصی دارند که پدر و مادر با شناخت آنها باید به فکر درمان
باشند.

• نگران بودن بیش از حد در اکثر روزهای هفته

• نداشتن خواب آرام و راحت در طول شب یا
خواب‌آلودگی‌ طی روز

• بی‌قراری و خستگی در طول ساعات بیداری

•‌ تمرکز نداشتن

•‌ بدخلقی و بی‌حوصلگی

این نشانه‌ها که ممکن است از
چشم پدر و مادر مخفی بماند، کم‌کم می‌تواند زندگی کودک را مختل کند و بخصوص زمانی که باید در مدرسه
حضور یابد، حسابی مشکل‌آفرین خواهد شد.

در ضمن، این بچه‌ها معمولا درباره احساسات‌شان هم صحبت نمی‌کنند چون نگران این موضوع هستند که پدر و مادر منظورشان
را بدرستی درک نکنند.
از طرفی نگران قضاوت والدین هستند و می‌ترسند آنها درباره‌شان نظر خوبی نداشته باشند.

به کودک‌تان کمک کنید

این روزها که بچه‌ها آماده حضور در مدرسه شده‌اند و برای شروع یک سال تحصیلی جدید
برنامه‌ریزی می‌کنند، ممکن است نشانه‌های اضطراب و نگرانی بیش از پیش در آنها مشاهده شود.
بنابراین حتما به فکرشان باشید و به آنها کمک کنید تا هرچه زودتر به وضع عادی برگردند.

پس از این‌که متوجه اضطراب فرزندتان شدید، در صورتی که همیشه وجود داشته باشد، اولین کاری که باید انجام دهید
مراجعه به فردی متخصص و کمک گرفتن از اوست.
مطمئن باشید او بهتر از هر کس دیگری می‌تواند مشکل فرزندتان را حل کند و حس بهتری به او ببخشد.

شما هم به عنوان پدر یا مادر باید با او صحبت کنید و به او اطمینان دهید که همیشه در
کنارش هستید و از او حمایت می‌کنید.
باید صبور باشید و با نگرشی مثبت، راه‌حل‌هایی متفاوت پیش روی فرزندتان قرار دهید.
گاهی اوقات اگر درباره اضطراب‌های خودتان هم با او صحبت کنید و بگویید چگونه آنها را برطرف کرده‌اید، تاثیر مثبتی
خواهد داشت.

منبع:مجله چهاردیواری