زبان بدن رامبد جوان درباره او چه می‌گوید(شخصیت شناسی)

زبان بدن رامبد جوان

این روزها برنامه خندوانه به عنوان یکی از پرطرفدارترین برنامه‌های تلویزیونی مورد توجه قرار گرفته است.
شاید بتوان تم شاد این برنامه را که با جذابیت‌های اجرای رامبد جوان و همراهی تیم هوشمند سازنده‌اش یکی از
بانشاط‌ترین اتمسفرهای تلویزیونی را برای مردم فراهم کرده کاملا بی نظیر و منحصربه‌فرد دانست.
بخش مهمی از این موفقیت و یگانگی به زبان بدن و گفتار مجری، عروسک و بازیگران خندوانه برمی‌‌گردد.
اگر می‌خواهید درباره کلیات و جزییات زبان بدن به کار گرفته شده در این برنامه بیشتر بدانید با ما
همراه باشید.

در خندوانه به جای دور کردن عروسک از مردم او را کاملا به مردم نزدیک کرده‌اند و همین می‌شود که
ما به جناب خان اطمینان می‌کنیم و نکته اینجاست که وقتی به کسی اطمینان داشته باشید حرف‌ها و حتی نصیحت‌هایش
را می‌شنوید و به زبان دیگر با او همدل می‌شوید؛ بنابراین جناب خان تا کلاه قرمزی شدن راه زیادی در
پیش ندارد.
هرچند او عروسکی است که خیلی ساده ساخته شده اما سادگی باعث شده ذهن مخاطب به تحرک بیشتری برای درکش
وادار شود.
ما هر تغییری را روی چهره این عروسک تصور می‌کنیم ضمن اینکه او درمیان مردم جا باز کرده و بخشی
از حواس‌مان همیشه به افرادی است که در نزدیکی او نشسته‌اند و به کلام و حرکاتش واکنش نشان می‌دهند.
ما درواقع خیلی وقت‌ها از رفتار آنها کپی برمی‌داریم.

معرفی یک برند، خنده رامبدی !

رامبد جوان به صورت طولی و عریض می‌خندد؛ به‌طوری که کامش تا انتها دیده می‌شود، معمولا افرادی که بسیار شاد
هستند یا دوست دارند شاد دیده شوند، به این صورت می‌خندند.
نوع خندیدنش به نحوی است که عقب می‌رود، دهانش تا ته باز می‌شود و کاملا رها به نظر می‌رسد.
گاهی حتی موقع خندیدن، حالت فنری پیدا کرده و عقب، جلو می‌شود؛ در یک کلمه او کسی است که کاملا
راحت، آزاد و بی‌ملاحظه می‌خندد.

با صدای بلند خندیدن از خصوصیات رامبد جوان است.
او اصلا از بلند و طولانی خندیدن نمی‌ترسد و این درحالی است که خیلی‌ها در جامعه ما از بلند خندیدن
پرهیز داشته و حتی از آن هراس دارند.
«خنده رامبدی»؛ خنده‌ای کامل و خنده‌آور که از هر قیدی رهاست.
او زبان گفتاری و رفتار غیرکلامی خاص خودش را دارد، رفتاری که مثل اثرانگشتش، کاملا منحصر و مخصوص به اوست.

زبان بدن رامبد جوان

رامبد جوان بازیگری است که به نظر می‌رسد در خندوانه کار اجرا را با بازیگری تلفیق کرده.
او در مقام مجری به وظیفه‌اش که ارتباط برقرار کردن با مخاطبان است، درست و مسلط عمل می‌کند و موقع
حرف زدن با کسی که روبه‌رویش نشسته به‌طور ماهرانه‌ای اوضاع را در کنترل دارد.
رمز موفقیت او درکار اجرای این برنامه این است که درکل «راحت» است و این راحتی را به تماشاچی هم
منتقل می‌کند(dot) رفتار غیرکلامی رامبد جوان، آزاد، شاد و شورانگیز است اما رفتار کلامی مثبت و منظمی دارد؛ یعنی همان‌طور
که می‌تواند مردم را با نوع نگاه‌ها یا خنده‌های طولانی و مقطعی‌اش کاملا شاد کند به‌موقع‌ حرف‌های جدی‌اش را که
درراستای فرهنگسازی برای مترو یا صرفه‌جویی آب است، می‌زند.

نوع نشستن او هم کاملا با جایگاهی که ‌مهمانش دارد، هماهنگ است، او درست می‌نشیند و می‌داند کجا می‌تواند به
‌مهمانش نزدیک شود یا کجا به حریم خصوصی افراد وارد شود.
رامبد با دقت، فاصله‌ای را که افراد با او دارند حفظ می‌کند؛ یعنی با بعضی ‌مهمان‌ها فقط حرف می‌زند اما
با بعضی تا حد نهایت شوخی می‌کند و به آنها نزدیک می‌شود.
این مجری توانا نشان می‌دهد که اهمیت رفتار غیرکلامی خودش و حریم خصوصی افراد را به خوبی فهمیده و به
رعایت اصول زبان بدن تسلط دارد؛ چیزی که خیلی از مجری‌های شناخته‌شده تلویزیون در آن ضعف دارند.

رامبد در محیطی که به دقت چیده شده با تماشاچی‌ها همبازی می‌شود و همه چیز طوری است که در آن
می‌شود به راحتی با تماشاچی ارتباط برقرار کرد.
او مدام در همین فضا به تماشاگران نگاه کرده، میان‌شان حضور داشته و با آنها تعامل نزدیک دارد؛ روش ساده
و موثری که مشارکت شرکت‌کنندگان را بالا می‌برد.

جنابِ جناب خان

جناب خان با آن بدن بنفش عجیب، دست‌های بلند و سر طاس کاملا گردش، نقطه عطف و ستاره خندوانه است؛
جایی که عروسک، هویتی صمیمی پیدا می‌کند و حرکاتش هر کدام بجا، سنجیده و دیدنی‌اند.
هوش هیجانی بالای صداپیشه و عروسک‌گردان جناب خان که پابه‌پای بداهه‌های صداپیشه خلاق و به‌ شدت بداهه‌پردازش می‌آید، باعث شده
ما در این برنامه، نمایش یکی از هماهنگ‌ترین حرکات و صدای عروسکی را با لذت ببینیم(dot) طراحی هوشمندانه این عروسک
خودمانی ساده به کارکرد ویژه‌اش کمک قابل توجهی کرده است.
سر طاس، دست‌های درازتر ازحد معمو ل، عینک خاص و هندزفری که با زبان بی‌زبانی اعلام می‌کنند جناب خان از
خودمان بوده و یک مرد ساده معمولی است.

دست‌های بلند این جناب دوست‌داشتنی نشان می‌دهند او دارای آرزوها و اندیشه‌های بلند و توانایی‌های زیاد است.
جناب خان با آن سروشکل ساده اما دوست‌داشتنی‌اش برای بسیاری شاید نوستالژی حسن کچل یا عروسک‌های ساده و صمیمی دهه‌های
۵۰ و ۶۰ را زنده می‌کند.

طراحی هوشمندانه این عروسک خودمانی ساده به کارکرد ویژه‌اش کمک قابل توجهی کرده است.
سر طاس، دست‌های درازتر ازحد معمو ل، عینک خاص و هندزفری که با زبان بی‌زبانی اعلام می‌کنند جناب خان از
خودمان بوده و یک مرد ساده معمولی است.

تحلیل حضور و زبان بدن جناب خان

جناب خان جنوبی و خونگرم است؛ نشانه‌اش هم اینکه حرکاتش سریع است و از تکان‌های سریع دست و سر برای
رساندن منظورش استفاده می‌کند، وقتی هم عصبانی شود و جمله معروفش یعنی «بیام برات؟» را می‌گوید، سینه را جلو داده
و فضا اشغال می‌کند.
از آن طرف هم دستانش را باز می‌کند تا نشان دهد به اوضاع مسلط است و حریمش را با بدنش
حفظ می‌کند.
او گاهی پشت میزوصندلی قایم می‌شود و بدون اینکه کلمه‌ای بگوید احساس و منظورش با همین واکنش بجا منتقل می‌شود.
او با استفاده موثرش از زبان بدن به ما یاد می‌دهد از رفتارهای غیرکلامی بیشتر استفاده کنیم.

جناب خان شبیه کلاه قرمزی است

جناب خان عروسک رک‌گویی است که گاهی خطوط قرمز را رد می‌کند؛ آخر کسی
از عروسک دلخور نمی‌شود، او راحت‌تر انتقاد می‌کند، راحت‌تر از بازیگران دیگر می‌خندد، راحت‌تر می‌خنداند و می‌شود پیش‌بینی کرد که
کلاه قرمزی بعدی تلویزیون و حتی سینما همین جناب خان است.
مردی ساده که از مال دنیا فقط یک گاری لبوفروشی دارد و با روحیه‌ای وفادارانه و حسرت‌برانگیز ۳۰سال برای ازدواج
با احلام صبر کرده است!

جناب خان با صحبت‌های هوشمندانه صداپیشه و رفتار غیرکلامی‌اش که کاملا بر درک و توانایی
عروسک‌گردانش استوار است، جایگاه مهمی در خندوانه پیدا کرده است.
قرار گرفتن او در جمع مردم اعلام می‌کند او جزیی از ماست.
انگار او یک مرد ساده و عادی است و تنها یک عروسک خیالی نیست؛ بلکه روحی قابل درک است.
این عروسک با اینکه ابرو و پلک متحرک نداشته اما حرکات سرو دست و لحن بسیار درستی دارد و ما
به سادگی تمام حالات چهره‌اش را بدون اینکه چهره کاملی باشد، تصور می‌کنیم.

وقتی خنده را یاد بگیری می‌خندی…

خندوانه برنامه‌ای است برای تشویق مردم به خندیدن و این تشویق به خنده به صورت خیلی مستقیم هم صورت می‌گیرد؛
یعنی عملا همه، از ‌مهمانان گمنام و معروف برنامه گرفته تا مردم عادی که به عنوان تماشاچی نشسته‌اند، خندیدن را
حتی به‌طور مصنوعی نمایش داده و اجرا می‌کنند.
توجه وتمرکز به نوع خندیدن افراد خاص که با دادن زمان ۵ یا ۱۰ ثانیه‌ای صورت می‌گیرد هم سعی دارد
از هنرمندان و افراد معروف الگویی خنده‌رو با خنده‌ای قابل برداشت ارائه کند.
با تماشای این برنامه، مردم با خنده از ته‌دل آشنا می‌شوند و قبح خندیدن در یک جامعه اخمو با همان
موسیقی اول برنامه می‌ریزد.
خندیدن را هم مثل هر کار دیگری می‌شود یاد گرفت و برنامه خندوانه با تمام آنچه گفتیم بهترین آموزشگاه خنده
است.

فضای داخلی استودیوی خندوانه، دایره‌وار است چون ما نسبت به دایره حس خوبی داریم؛ مثل مدالی که بر گردن آویزان
می‌شود.
جالب است بدانید حجم دایره‌ای‌شکل به انسان‌ها حس مالکیت می‌دهد.
حتی در راستای همین استفاده از دایره‌ها حرکت‌های رامبد جوان موقع پرسیدن سوال‌هایش حرکت‌های دایره‌وار است.
او با دست‌هایش به سمت داخل و خارج دایره می‌سازد.
لوگو و تندیس این برنامه هم دایره شکل است.
تمام این دایره‌ها می‌خواهند بگویند این برنامه مال شماست و زبان محیط خندوانه، زبانی شاد با تحریک حس مالکیت تماشاچی
است.
رنگ میزها و چیدمان‌شان به نحوی است که به افراد این حس را می‌دهد که به آن فضا تعلق دارند.
دکور خندوانه می‌خواهد ما به جای آنکه سیاه باشیم بیشتر خندان و قرمز باشیم؛ درست مثل هندوانه سرخ شیرینی که
دانه‌های ریز سیاهش به چشم نمی‌آید.

رامبد جوان خودمانی است، حرکت دارد، روی صندلی‌اش می‌چرخد، در فضای استودیو راه می‌رود و از دست‌هایش بسیار استفاده می‌کند.
برای اینکه ‌مهمان‌هایش خسته نشوند با آنها بازی می‌کند و با این ترفند ‌مهمانان را از کرخت بودن درآورده و
گاردشان را باز می‌کند.
ضمن اینکه ممکن است ‌مهمان با آب شدن یخ ارتباطی‌اش در حین این بازی‌ها، خاطرات بیشتری را به یاد آورد
یا حرف‌های جالب‌تری بزند.

مجله زندگی ایده آل