پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳
درخواست تبلیغات

این عمل نشانه ی کفر است

اشتراک:
این عمل نشانه ی کفر است احکام و مسائل شرعی
وَلْیَعْلَمَ الَّذِینَ نَافَقُواْ وَقِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ قَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَوِ ادْفَعُواْ قَالُواْ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالاً لاَّتَّبَعْنَاکُمْ هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلإِیمَانِ یَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ وَاللّهُ أَعْلَمُ بِمَا یَکْتُمُونَ (آل عمران ـ ۱۶۷) همچنین کسانى را که دو رویى نمودند [نیز] معلوم بدارد.و به ایشان گفته شد: «بیایید در راه خدا […]

وَلْیَعْلَمَ الَّذِینَ نَافَقُواْ وَقِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ قَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَوِ ادْفَعُواْ قَالُواْ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالاً لاَّتَّبَعْنَاکُمْ هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ
أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلإِیمَانِ یَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ وَاللّهُ أَعْلَمُ بِمَا یَکْتُمُونَ (آل عمران ـ ۱۶۷)

همچنین کسانى را
که دو رویى نمودند [نیز] معلوم بدارد.و به ایشان گفته شد: «بیایید در راه خدا بجنگید یا دفاع کنید.» گفتند:
«اگر جنگیدن مى ‏دانستیم مسلماً از شما پیروى مى‏ کردیم.» آن روز، آنان به کفر نزدیک تر بودند تا به
ایمان.به زبانِ خویش چیزى مى‏ گفتند که در دل هایشان نبود، و خدا به آنچه مى ‏نهفتند داناتر است.

در آیه قبل، این نکته را تذکر می داد که هر مصیبتى (مانند مصیبت احد) که پیش مى ‏آید، علاوه
بر اینکه بدون علت نیست وسیله آزمایشى است براى جدا شدن صفوف مجاهدان راستین از منافقان و یا افراد سست
ایمان، و در واقع تأکید می کرد که یکى از آثار این جنگ، این بود که صفوف مومنان و منافقان
از هم مشخص شود و افراد با ایمان، از سست ایمان شناخته گردند.

منافقان گفتند: اگر ما این را، “جنگ” می دانستیم با شما همکارى می کردیم، ولى به نظر ما این جنگ
نیست بلکه یک نوع انتحار و خودکشى است زیرا با عدم توازنى که میان لشگر اسلام و کفار دیده مى
‏شود، جنگ کردن با آنها عاقلانه نیست، به خصوص اینکه لشکرگاه اسلام در نقطه نامناسبى قرار گرفته است

در ادامه
بحث ابتدا لازم است که تذکر دهیم به طور کلى در حادثه احد، سه گروه مشخص در میان مسلمانان پیدا
شدند:گروه اول افراد معدودى بودند که تا آخرین لحظات، پایدارى نمودند و در برابر انبوه دشمنان، تا آخرین نفس ایستادگى
به خرج دادند، بعضى شربت شهادت نوشیدند و بعضى جراحات سنگین بر داشتند.گروه دیگر تزلزل و اضطراب در دل هاى
آن ها پدید آمد و نتوانستند تا آخرین لحظه، استقامت کنند و راه فرار را پیش گرفتند.

گروه سوم، گروه منافقان بودند که در اثناء راه، به بهانه ‏هایى که اشاره خواهد شد از شرکت در جنگ،
خوددارى کرده و به مدینه بازگشتند، که آنها عبد اللَّه بن ابى سلول و سیصد نفر از یارانش بودند.

اگر حادثه سخت احد نبود هیچگاه صفوف به این روشنى مشخص نمى ‏شد و افراد هر کدام با صفات ویژه
خود در صف معینى قرار نمى ‏گرفتند و هر کس ممکن بود هنگام ادعا، خود را بهترین فرد با ایمان
بداند.حال تذکر این نکته نیز لازم است که در آیه فوق مى ‏فرماید: لِیَعْلَمَ الَّذِینَ نافَقُوا (تا کسانى که نفاق
ورزیدند شناخته شوند) و نمى ‏فرماید لیعلم المنافقین (تا منافقان شناخته شوند)

به عبارت دیگر، نفاق به صورت “فعل” ذکر
شده نه به صورت “وصف” این تعبیر گویا بدان جهت است که نفاق، هنوز در همه آنان به صورت صفت
ثابتى در نیامده بود و لذا در تاریخ اسلام مى‏ خوانیم که بعضى از آنان، بعدها موفق به توبه شدند
و به صف مومنان پیوستند.

سپس قرآن گفتگویى که میان بعضى از مسلمانان و منافقین، قبل از جنگ رد و بدل شد به این صورت
بیان مى‏ کند: وَ قِیلَ لَهُمْ تَعالَوْا قاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا: بعضى از مسلمانان (که طبق نقل ابن
عباس “عبد اللَّه بن عمر بن حزام” بوده است) هنگامى که دید “عبد اللَّه بن ابى سلول” با یارانش خود
را از لشگر اسلام کنار کشیده و تصمیم بازگشت به مدینه دارند گفت: بیائید یا به خاطر خدا و در
راه او پیکار کنید و یا لااقل در برابر خطرى که وطن و خویشان شما را تهدید مى ‏کند دفاع
نمائید.

ولى آنها به یک بهانه واهى دست زدند و گفتند: لَوْ نَعْلَمُ قِتالًا لَاتَّبَعْناکُمْ: ما اگر می دانستیم جنگ مى
‏شود بى‏ گمان از شما پیروى می کردیم، ما فکر مى ‏کنیم این غائله بدون جنگ و خونریزى پایان پذیرد.

و بنا به تفسیر دیگر، منافقان گفتند: اگر ما این را، “جنگ” می دانستیم با شما همکارى می کردیم، ولى
به نظر ما این جنگ نیست بلکه یک نوع انتحار و خودکشى است زیرا با عدم توازنى که میان لشگر
اسلام و کفار دیده مى ‏شود، جنگ کردن با آنها عاقلانه نیست، به خصوص اینکه لشکرگاه اسلام در نقطه نامناسبى
قرار گرفته است.

نفاق به صورت “فعل” ذکر شده نه به صورت “وصف” این تعبیر گویا بدان جهت است که نفاق، هنوز در
همه آنان به صورت صفت ثابتى در نیامده بود و لذا در تاریخ اسلام مى‏ خوانیم که بعضى از آنان،
بعدها موفق به توبه شدند و به صف مومنان پیوستند

به هر ترتیب اینها بهانه‏اى بیش نبود، هم وقوع جنگ
حتمى بود و هم مسلمانان در آغاز پیروز شدند و اگر شکستى دامنگیرشان شد، بر اثر اشتباهات و خلافکاری هاى
خودشان بود، خداوند می فرماید: اینها دروغ مى ‏گفتند: هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمانِ: آنها در آن روز به
کفر نزدیک تر از ایمان بودند- ضمناً از این جمله استفاده مى ‏شود که کفر و ایمان

داراى درجاتى است
که به عقیده و طرز عمل انسان بستگى دارد.

یَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ: آنها به زبان چیزى مى ‏گویند که در دل ندارند و نیت آنها با
آنچه مى‏ گفتند کاملاً مغایرت داشت.آن ها به خاطر لجاجت روى پیشنهاد خود، دائر به جنگ کردن در خود مدینه،
و یا ترس از ضربات دشمن و یا بى‏ علاقگى به اسلام از شرکت در میدان، خوددارى کردند وَ اللَّهُ
أَعْلَمُ بِما یَکْتُمُونَ: ولى خداوند به آنچه منافقان کتمان مى‏ کنند کاملاً آگاه است؛ هم در این جهان پرده از
چهره آنان برداشته و قیافه آنها را به مسلمانان نشان می دهد و هم در آخرت به حساب آنها رسیدگى
خواهد کرد.

مایه رحمتیک نکته:

آیه تعبیر (یوم التقى الجمعان) را به جاى کلمه میدان جنگ یا معرکه را به کار
برده است، براى آنکه تأثیر بیشترى در جان ها دارد و حقیقت معنى را بهتر مجسم مى‏ سازد.(تفسیر هدایت، ج
۱، ص ۶۵۰)

بحث لغوی:

افقوا: یعنى منافق شدند.نفق و نفاق در اصل به معنى خارج شدن یا تمام
شدن است.

 پیام‏ های آیه:

۱ـ جبهه‏ ى جنگ، چهره منافقان را افشا مى ‏سازد.«وَ لِیَعْلَمَ الَّذِینَ نافَقُوا»۲ـ رهبر باید مردم را براى مقابله با
دشمن بسیج کند.«تَعالَوْا قاتِلُوا»۳ـ جهاد، گاهى ابتدایى و براى برداشتن طاغوت ‏هاست و گاهى دفاعى و براى حفظ جان و
مال مسلمانان است.«قاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا»۴ـ انگیزه‏ ها و درجات و ارزش آنها متفاوت است.«قاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ
أَوِ ادْفَعُوا» ۵ـ دفاع از وطن و جان، یک ارزش است.«أَوِ ادْفَعُوا»۶ـ منافقان، موضع ‏گیرى ‏هاى خودشان را توجیه مى
‏کنند.«لَوْ نَعْلَمُ قِتالًا لَاتَّبَعْناکُمْ»۷ـ سر باز زدن از جبهه، نشانه‏ى کفر است.«هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمانِ»۸ـ ایمان انسان در
شرایط و زمان ‏هاى مختلف فرق مى‏ کند.«هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمانِ»۹ـ همه‏ى اصحاب پیامبر صلى اللَّه علیه و
آله عادل نبودند.«هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِیمانِ»۱۰ـ خداوند درباره‏ى منافقان، هم تهدید مى ‏کند و هم افشاگرى.«هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ
أَقْرَبُ»، «یَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ»۱۱ـ آنچه در احد براى همه کشف شد، گوشه‏اى از نفاق بود، بخش بیشترش
را خدا مى ‏داند.«وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما یَکْتُمُونَ»

تبیان

گردآوری:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
آرون گروپس