پیامبر اسلام که در طول سالهای بعثتش زجر فراوانی را برای هدایت بشر کشید در 63 سالگی و در حالیکه اسلام نوپای او بسیار فراگیر شده بود به شهادت رسید و جامعه اسلامی آن زمان را در سوگ و غم فراوان فرو برد.

همه ما جمله معروف مرگ حق است را بار ها شنیده ایم. دیر یا زود بالاخره همه ما خواهیم مرد و دست از این دنیا خواهیم شست. اما موضوعی که بعد از مرگ هر کس اهمیت فراوانی پیدا می کند عمل به وصیت نامه اوست.

مرگ بخشی از زندگی ما انسان هاست و همه ما از کودکی تا کنون شاهد مرگ افراد زیادی در بین فامیل و دوستان خود بودیم که قطعا نمی توان هرگز آنها را فراموش کنیم و سعی می کنیم با خواندن فاتحه با روح آنها ارتباط برقرار کنیم.

قیام امام حسین پر از درس ها و عبرت ها برای تمام طول تاریخ است. قیامی که هرگز خاموش نشد و هر سال هم بیش از قبل مورد توجه اقشار مختلف قرار می گیرد و همایش بزرگ اربعین نمونه بارز توجه مردم به حرکت تاریخی امام حسین است.

اما رضا علیه السلام امام هشتم ماست که در مشهد تدفین شده است. امام رضا توسط مامون به شهادت رسید و شیعیان خود را در سراسر تاریخ به سوگواری فرو برد. مامون عباسی امام رضا را از مدینه فر خواند تا تحت نظر بگیرد و عاقبت نتوانست حضور آن حضرت را تحمل کند.

برخی افراد نسبت به داشته های برخی دیگر ناراحت اند و نمی توانند شادی زندگی دیگران را ببینند و حسادت فراوانی نسبت به شرایط زندگی افراد دارند.