سرنوشت شمر پس از به شهادت رساندن امام حسین(ع)چه شد؟

همانطور که میدانید شمر از فرماندهان عمر بن سعد بوده و در واقعه ی کربلا نقش زیادی داشت .کار های نفرت انگیز او در تاریخ بسیار امده است و بامام حسین و اهل بیت ایشان بسیار ظلم کرد .او در گذشته از یاران امام علی بوده است .در این بخش میخواهیم در مورد سرنوشت شمر بعد از واقعه کربلا صحبت کنیم که ببینید به چه سرنوشت شومی موجه شده است .سرنوشت شمر بن ذی الجوشن را در پرشین وی ببینید.

سرنوشت شمر بعد از واقعه کربلا

نقش شمر خبیث در واقعه کربلا:سال ۶۱ هجری قمری که حسین بن علی به سمت عراق در حرکت بود، شمراخبار این حرکت را دقیقاً پی گیری می کرد.در تاریخ این واقعه، شمربن ذی الجوشن در چند جا نقش اساسی داشت.شمر از جمله افرادی بود که «عبیدالله بن زیاد» حاکم کوفه، او را برای پراکنده کردن مردم کوفه از اطرافمسلم بن عقیل، یار حسین بن علی، به دارالاماره فرستاد.زمانی که عمر بن سعد، فرمانده لشکر کوفه در نامه ای برای حاکم کوفه نوشت که حسین بن علی حاضر شده که یا برگردد و یا با او بیعت کنند «عبیداللهحاکم کوفه» نظر داد که باید پذیرفت ولی وقتی شمر از این نامه مطلع شد، او را منع کرد وگفت که اگر حسین بن علی خود را تسلیم نکند و برود، بعداً قدرتمند می شود.پس بهتر است نگذارید برود.

سرنوشت شمر

عبیدالله هم نظر شمر را قبول کرد او را فرمانده سپاه با ۴۰۰۰ جنگجو کرد و همراه با نامه ای به طرف عمربن سعد فرمانده کوفه در کربلا فرستاد، تا از حسین بخواهد که یا تسلیم شود و یا به
جنگ تن در دهد و به دنبال این نامه، گفت ای عمر سعد، اگر اینکار را انجام نمی دهی ازلشکر ما کناره بگیر و لشکر را به شمربن ذی الجوشن واگذار.آخرین ساعتهای روز دهم محرم، زمانی که حسین بن علی جراحت های زیادی در سر و بدن داشت، شمر، با چکمه و خنجر برهنه بر سینه او نشست وسر او را از تن جدا کرد.

عاقبت و سرنوشت شمر ملعون

شمر بعد از واقعه کربلا، توانست از چنگ مختار بگریزد اما مختار دستور داد که او را هر کجا رفتهاست، پیدا کنند و به سزای اعمال ننگینش برسانند.شمر در ماجرای شورش کوفه بر ضدّ مختار از عاملان اصلی بود.درتنیجه یکی از غلامان مختار، به دنبال او رفت ولی غلام شمر او را کشت و بعد به قریه دیگریفرار کرد و از آنجا هم باز به قریه «کلتانیه» تا اینکه سپاهیان مختار در آن جا، او را محاصره کردند.

شمر بن ذی‌الجوشن

«مسلم ضبائی که هم قبیله شمر بود، می گوید: «ما فرار کردیم و خود را به محلی در مسیر کـوفـهو بصره به نام ساتیدما رساندیم و در نزدیکی آن محل، دهکده کوچکی به نام کلتانیّه در حوالی سواحل فرات قرار داشت.ما در کنار تپّه ای مخفی شدیم که توسط یک روستایی جای ما لو رفت.شب هنگام بود که مامورانمختار ما را محاصره کردند.شمر را دیدم که جامه ای خوش بافت به تن داشت و بدنش پیس(بیماری برص) بود.ماحتی فرصت سوارشدن بر اسب را نیافتیم.درگیری شدیدی رخ داد.ساعتی بعد صدای الله اکبر شنیدم و کسی فریاد زد خداوند،خبیثی را کشت».

«شمر را دستگیر کردند و نزد مختار آوردند.مختار دستور داد گـردن او را زدند و جسدش را دردیگ روغن جوشیده افکندند و یکی از یاران مختار با پای خود سر شمر را لگد می کرد.» «عبدالرحمن بن عبد می گوید: من شمر را به هلاکت رساندم.مختار تا نگاهش به سر بریده شمر افتاد، سجده شکر به جایآورد و دستـور داد آن سـر را بـالای نـیـزه کـنـنـد و مقابل مسجد جامع شهر در معرض دید مردم قراردهند تا موجب عبرت همگان باشد».یاران شمر همگی پا به فرار گذاشتند.خود او هم فرصت نکرد تا لباس رزم بپوشد، پارچه ای به خود پیچید و با نیزه در مقابل سپاه مختار ایستاد تا اینکه از پای در آمد.اقوال دیگری نظیر اینها هم هست.ابوعمره، شمر را دستگیر کرد و نزد مختار آورد.

مختار ثقفی، سر او را از بدن جدا کردو بدنش را درون دیگی پر از روغن جوشان انداخت.یاران مختار سرش را لگدکوب کردند و نزد محمد بن حنفیهفرستادند تا تسکینی بر وی باشد.شیخ طوسی نیز در کتاب «امالی» خود درباره اعدام شمر توسط مختار چنین نوشته است:«…ابوعمره با گروهی به تعقیب شمر رفتند و طی یک درگیری مسلحانه او را زخمی کردند و سپس به اسارتدرآمد، او را به نزد مختار آوردند، مختار دستور داد او را گردن زدند و جسد او را در دیگروغن جوشیده افکندند و یکی از اطرافیان مختار، سر شمر را با پای خود لگدکوب کرد.

باشگاه خبرنگاران