فیلم‌ها و حاشیه‌های روز هفتم جشنواره فجر

اشتراک:

توکلی درباره سینمای مستقل و حمایت‌های دولتی گفت: سینمای مستقل در ایران وجود ندارد. این مساله دلایل پنهانی دارد که مشخص نیست.

روز هفتم جشنواره فجر ۳۶

روز هفتم جشنواره فجر ۳۶ , روز هفتم جشنواره فجر در سینمای رسانه با نمایش ۳فیلم بلند داستانی همراه بود.
فیلم‌های “سرو زیر آب” محمد علی باشه آهنگر و “تنگه ابوقریب” بهرام توکلی و “اتاق تاریک” به کارگردانی روح الله حجازی.

سرو زیر آب

جدیدترین ساخته سینمایی محمدعلی باشه آهنگر پس از فیلم های “فرزند خاک”، “ملکه” و … است.
مراحل ساخت و فنی فیلم بیش از یک‌سال طول کشیده است. “سرو زیر آب” با مشارکت بنیاد سینمایی فارابی،
حوزه هنری و شهرداری تهران ساخته شده و به موضوع دفاع مقدس می‌پردازد.
فیلمبرداری فیلم در شهرهای تهران، میبد، روستای مزرعه کلانتر در یزد، لرستان، روستای سپید دشت در لرستان و دزفول انجام شده است.

فیلم سعی دارد نگاهی شاعرانه بر اتفاقی در دوران دفاع مقدس داشته باشد،
اما مهمترین مشکل فیلم این است که انگار این فیلم در دهه هفتاد ساخته شده است، اگر چه قصه تازه ای از دفاع مقدس است اما هیچ جان تازه ای پشت این قصه شکل نمی گیرد.

با ترکیبی از مفاهیم شهیدان گمنام، شهیدان اقلیتی(زرتشتی)، و دو سه داستان قدیمی فیلمهای سابق باشه آهنگر مانند برگرداندن جنازه شهدا، ازدواج همسر شهید با برادر شهید و … روبرو هستیم.

بازی بازیگران فیلم خوب نیست، در تمام صحنه‌ها تصنع در آنها دیده می شود، طراحی صحنه فیلم هم
از پایگاه معراج زمان جنگ دور است، شیک تر و امروزی تر است. فیلم چند پلان زیبا از مناظر طبیعت و جغرافیای لرستان و یزد دارد ولی هیچ فیلمی با چند پلان نجات پیدا نمی‌کند.
امتیاز : ۱ از ۵

حاشیه های روز هفتم جشنواره فجر ۳۶

تنگه ابوقریب

بهرام توکلی بعد از ساخت فیلم های روان شناختی مثل “آسمان زرد کم عمق” و کمدی “من دیه گو مارادونا هستم”، حالا با “تنگه ابوقریب” سراغ سینمای جنگ رفته است.
فیلم محصول سازمان اوج است و تهیه کنندگی اش را سعید ملکان بر عهده دارد که پیش از این فیلم های “ابد و یک روز”، “برادرم خسرو” و … را تهیه کرده است. “تنگه ابوقریب” با نظر مثبت هیئت انتخاب به جشنواره راه پیدا کرد.

به لحاظ فرم، اجرا، تکنیک و فضا سازی فیلم از تمام محصولات دفاع مقدس سالهای اخیر
یک سر و گردن بالاتر است، با وام گرفتن از تصاویر مستند “روایت فتح” همه اتفاقات بسیار باورپذیر است،
بازی بازیگران عالی و باورپذیر است و به جواد عزتی و امیر جدیدی باید تبریک گفت،
فیلمبرداری، گریم، صدا، طراحی صحنه و لباس و جلوهای ویژه(میدانی و دیجیتالی) همگی در سطح استانداردهای جهانی است.

مشکل فیلم دوپاره بودن آنست می توان گفت یک نیمه کشدار و یک نیمه نفس گیر، در نیمه اول که قرار است بستر اتفاقات و شخصیتها را بسازد از نیم ساعت به بعد
کشدار و طولانی می شود، به اندازه کافی اطلاعاتش را به تماشاگر می دهد و باز ادامه پیدا می کند

تا جایی که به محل درگیری می رسند، از اینجا به بعد چنان یک نفس و تخت گاز پیش می رود
که تماشاچی فرصت ندارد نفسی تازه کند، در سینمای جنگی این فرصت تنفس برای تماشاچی لازم است
چون تماشاچی هم به نوعی بمباران صوتی(ناشی از صدای انفجارها، شلیک ها، داد و فریادها و …)
و بمباران تصویری( ناشی از دیدن شهید شدن، فوران خون، قطع شدن دست و پا و …) می شود، این اتفاقی است که در تمامی فیلم‌های جنگی موفق سینما شاهد آن هستیم.
امتیاز : ۳٫۵ از ۵

فیلم های روز هفتم جشنواره فجر ۳۶

اتاق تاریک

پنجمین ساخته سینمایی روح الله حجازى پس از فیلم هاى “درمیان ابرها”، “زندگى خصوصى آقا
و خانم میم”، “زندگى مشترک آقاى محمودى و بانو” و “مرگ ماهى” است. “اتاق تاریک” درباره
یک خانواده سه نفره است که ساره بیات و ساعد سهیلی (در نقش زن و شوهر که باهم اختلاف سنی دارند) و علیرضا میرسالاری (در نقش فرزند خردسال آنها) این خانواده را شکل می‌دهند.

با مفهایم عمیق روانشناسی مطرح شده برخوردی به شدت سطحی دارد، از کودک آزاری،
قضاوت، مشکلات دوران کودکی، ترسها و فوبیاها، رابطه سنتی و مدرن زن و شوهر فیلم و …
فیلم بسیار کشدار و طولانی است و در بسط و گسترش قصه اش ناتوان، به همین دلیل هر نکته مثبتی هم که در آن قرار است به مخاطب برسد، کاملا از دست می رود.

ساره بیات همان بازی تکراری و همیشگی زن تلخ، مغموم، عصبی، مدرن و … را دارد،
ساعد سهیلی در نقشی کاملا متفاوت ظاهر شده و دیگر جوان مجرد نیست، هم شوهر است
و هم پدر یک بچه چهار، پنج ساله، اما اشکال بزرگ اینست که باور اینکه اینها
یک خانواده هستند خیلی مشکل است، بازیگر کودک فیلم تنها نکته مثبت و جذاب فیلم است.
راجع به فرم و یا موارد تکنیکی و فنی فیلم هم هیچ چیز خاصی برای هیچ بخشی نمی توان گفت، همه چیز تکراری است.

هیئت انتخاب امسال با انتخاب فیلم “اتاق تاریک” برای چندمین بار سوال برانگیز شده اند، واقعا فیلم‌هایی بهتر از این نبود؟
مثلا فیلم “درساژ” که الان در جشنواره برلین پذیرفته شده از این فیلم بهتر نیست؟
امتیاز: ۰٫۵ از ۵