ستارگان فرهنگ و هنر از ایرج قادری می گویند / عکس

/>

ایرج قادری عازم سفر است من بسان یک چشم انتظار
دلشکسته مانند یک یاس واقعی از همه سفرهای طولانی و بی بازگشت غمگینم من گمان می کنم مدتی است کمتر
یکدیگر را دوست می داریم من گمان می کنم شاید چیزهایی باعث شده که مثلا شما از من دلخور باشید
یا هرچیز دیگر.
خب عذر خواهی می کنم .
آیا این باعث نمی شود کمی دلتان به رحم آید؟ یادتان نیست؟ تاراج را دیده بودید؟ دادا را چطور ؟
پشت و خنجر را کجا دیدید در سینما یا در ویدئو یا برادرکشی ، کوسه جنوب ، کوچه مردها را
یادتان هست ، ایرج قادری چطور؟ فردین مرد آخر این چه برزخی است می خواهم زنده بمانم.
یه کاری کنید خاطره هامان به تاراج رفت عجب حکایتی است.من همین دیروز بود که در ساحت یک کودک به
تماشای اینها می نشستم من همین دیروز…
درست یادم نمی آید از خدا چه خواستم حیف.
حیف.
حیف.
حالا در امتداد این واقعیت تلخ چه می توان کرد دو دست ناچیز کشیده به آسمان به امید دعایی نامستجاب.
کوششی مذبوحانه در برابر مسافری که قطعا عازم روز واقعه است من می خواهم دلشکستگی خود را صمیمانه و بی
ادعا ابراز کنم من می خواهم همه با هم برای هم دعا کنیم حتی اگر یکدیگر را گاهی دوست نداشته
ایم .
کوچه مردها را دعا کنید شاید دیگر روزی از این کوچه صدایی نیاید اه خدایا…
ای کاش هنوز می توانستیم گرمای دستان ایرج قادری را احساس کنیم …
روحش شاد، یادش گرامی.
* فاطمه گودرزی گفت :

/>

مرحوم ایرج قادری شایستگی داشت در یک مراسم ویژه‌ به خاک سپرده شود.
مسلم است شنیدن خبر مرگ هر انسان ناراحت کننده است.
بعد از شنیدن فوت آقای قادری خیلی ناراحت شدم.
ما چند ماه با هم همکاری داشتیم و ماحصل این همکاری فیلم ماندگار و خوبی شد که مردم آن را
پسندیدند.
در دو، سه روز اخیر شنیدم ایشان در کماست و اتفاقا می‌خواستم بروم بیمارستان تا او را از نزدیک ببینم
که خبر فوتشان را شنیدم.
بعید می‌دانم این (مراسم خاکسپاری) خواست آقای قادری باشد.
بالاخره هر هنرمندی که مردم به او علاقه‌ دارند، دوست دارد همان مردم در خاکسپاری‌اش حضور داشته باشند.
من واقعا از دفن آقای قادری به این صورت متاسف و متعجب هستم.
* مسعود ده نمکی در وبلاگ شخصی اش نوشت:

/>

اولین بار آقای ایرج قادری را در دفتر نشریه
دیدم.
قرار بود فیلمی بسازد و یکی از بازیگران ممنوع الکار پیش از انقلاب را برای بازی در فیلمش انتخاب کرده
بود.
گمان می کرد این بازیگر پتانسیل پر مخاطب کردن کارش را دارد.
وقتی وارد دفتر شد او را نشناختم.
خودش را معرفی کرد و گفت می خواهم با شما صحبت کنم.
سفره درد و دلش باز شد و از مشکلات کاری اش گفت و اینکه اگر ما مطلبی انتقادی در مورد
به کار گیری این بازیگر در فیلمش بنویسیم تمام سرمایه زندگی اش بر باد می رود.
دلش شکست.
بازی نمی کرد .
اشکهایش که جاری شد بر محاسن سفیدش دلم فرو ریخت با خودم گفتم میان رسالت مطبوعاتی و آرمان و احساسم
و یا اخلاق مرام و معرفتی کدام را باید انتخاب کنم.
اگر یک وزیر و وکیل بود دستم نمی لرزید چون بارها شده بود که سیاستمداران از در رفاقت و تطمیع
و یا تهدید وارد شودند اما عقب ننشستم اما این بار حکایت دیگری بود لحنش و ادبیاتش دست و دلم
را لرزاند و گفتم خیالت راحت من این شماره نشریه صفحه سینمائی نخواهم داشت تا مجبور نشوم خبر سینمائی بنویسم
و شما دلگیر شوید.
خوشحال از پیشم رفت…
گذشت تا ده سال بعد که «اخراجی ها» را ساختم و چرخ گردون ما را وارد سینما کرد.
بعد از اولین اکران فیلم در جشنواره و استقبال و ازدحام عجیب و غریب مردم در مقابل سینماها و مداخله
پلیس و حواشی پیش آمده اولین کارگردانی که با من تماس گرفت و ورودم را به سینما تبریک گفت آقای
قادری بود.
او گفت گمان می کنم ما اگر مخالفمان هم کار درستی انجام داد باید تحمل پذیرشش را داشته باشم و
من برای همین زنگ زدم که بگویم خوش آمدی.
* عزت الله انتظامی در تلویزیون گفت:

/>

ایرج قادری از جمله کارگردانان قدیمی است که از گذشته دور
در سینمای ایران فعالیت داشته و نوع کارها و آثار به نمایش درآمده او دارای سوژه های خاص و به
دور از مسائل سیاسی و همچنین بیشتر به دنبال مسائل درام خانوادگی – اجتماعی و عاشقانه بود.
تا به حال افتخار همکاری با ایشان را نداشته‌ام و فقط در حد پیشنهادی از طرف وی بود که سناریوی
این اثر مورد استقبال من قرار نگرفت در صورتیکه بسیار مشتاق بودیم تا در اثری سینمایی با یکدیگر همکاری داشته
باشیم.
مرگ ایرج قادری را به تمامی هنرمندان عرصه سینمای ایران و همچنین خانواده مرحوم ایرج قادری تسلیت گفته و آرزو
دارم که همه هنرمندان با حیثیت و آبرو از این دنیا بروند(dot) * سعید راد گفت:

/>

من
با آقای قادری تجربه دو همکاری را داشتم؛ یکی «هدف» که در اواسط دهه پنجاه تولید شد آن هم با
سناریویی از علیرضا داوودنژاد و دیگری «برزخیها» که در ابتدای انقلاب ساخته شد.
در هر دوی این همکاریها قادری را کارگردانی کاربلد دیدم که نبض تماشاگر دستش است و خوب می تواند او
را به هیجان وادارد.
قادری جزو سینماگران مهم بدنه سینمای ایران بود و به نوعی در سینمای ایران تاثیرگذار بوده اند.
فیلم های ایشان نه تنها مخاطبان بسیاری را به سینمای ایران آورد بلکه بودند تعدادی بازیگر که به واسطه حضور
در کارهای ایشان، مطرح شدند.
به هر حال ایشان تاثیرگذاری خاص خود را در سینمای ایران داشته اند.
بهزاد فراهانی:

/>

ایرج قادری یک آرتیست به تمام معنا بود.
خبر ناراحت کننده ای بود.
از دید من شخصیت فردی و هنری قادری با هم تفاوت داشت.
من با شخصیت فردی او موافق نبودم .
قادری در اولین فیلمی که به نام چشمه آب حیات بازی کرد نشان داد بازیگر با استعدادی است.
شور، نگاه و فیزیک او در دیگران دیده نمی شد.
در عرصه کارگردانی هم موفق بود و ادامه راه کوشان و روش سنتی او را ادامه داد.
قادری در سینمای کوچه هم موفق بود و با همکاری مطلبی و گله آثار خوبی را از خود بر جای
گذاشت.
بهتر است از لحاظ شخصیتی بحث را باز نکنم.
اینها مسائلی است که سینه به سینه مانده و از یاد ما نمی رود.
سال ۵۰ بود که در یزد مشغول فیلمبرداری فیلم نقره داغ بودیم.زمان تصویربرداری یک نوجوان تیغ کش و زنجیر به
دست به سر صحنه آمد و گفت که یا مرا بازی بدهید و یا اجازه فیلمبرداری به شما نمی دهم.
در این لحظه قادری به صورت خصوصی با فردین صحبت کرد.
پس از چند دقیقه به من گفت بهزاد آن جوان در صحنه پیش تو می آید و باید او را
بزنی تا فرار کند.
این نقش او در کار من است.
جوان نمی دانست که فیلمبرداری صورت نمی گیرد و فقط پز این کار را گرفته ایم.
تا توانستیم او را زدیم.
سه ماه که از اکران فیلم گذشت جوان به تهران آمد و گفت می خواهم قادری را بکشم و چرا
آن صحنه در فیلم نیست.
به او گفتیم که فیلم را سانسور کرده اند.
من درگذشت قادری را تسلیت می گویم.او یک آرتیست به تمام معنا بود.
* رضا یزدانی گفت:

/>

اولین چیزی که با آمدن نام آقای قادری به ذهن من می رسد فیلم
های پرتعدادی است که ایشان بازی کرده اند.
نقش آفرینی های متعددی که همیشه جریان ساز بوده اند و در مورد شان بارها شنیده ایم.
آقای قادری در معرفی بسیاری از ستاره های نسل جدید سینمای ایران پس از انقلاب هم بسیار پر کار بوده
اند و سهم بزرگی را در اعتلای نام سینمای ایران داشته و دارند.
آخرین تصویری که از ایشان در ذهن من مانده بازی جالب توجه شان در فیلم «آکواریوم» بود.
همان فیلمی که با نقش آفرینی امین حیایی در ترکیه فیلمبرداری شده بود و خیلی هم مورد توجه قرار گرفت.
به هر حال خبر ناراحت کننده ای بود و بسیار بابت این خبر غمگین شدم.
خدا این هنرمند را بیامرزد.
* افسانه پاکرو گفت: به شدت مایل بودم صدایشان را یک بار دیگر بشنوم.
با دفتر ایشان تماش گرفتم.
چون می دانستم صدای خودشان روی پیغامگیر تلفن دفتر است و قطعا آن ساعت شب، آن هم در چنین شبی
کسی جواب نخواهد داد و روی پیغامگیر می رود.
اما متاسفانه صدای ایشان را از روی پیغامگیر برداشته بودند.
بعد شروع کردم عکس ها و فیلم هایی که از ایشان روی گوشی تلفن همراه قدیمی ام داشتم، دیدم.
فیلم هایی که در آنها با ایشان شوخی و صحبت کرده بودیم.
همه را دوباره دیدم.
از یک چیزی خیلی متاسف هستم.
این آخری ها خیلی با هم در تماس بودیم ولی متاسفانه نتوانستم ایشان را ببینم.
شاید باورم نمی شد یک روز او دیگر بین ما نباشد.
وقتی به بیمارستان رفتم دیگر از بخش خارج شده بودند و در اتاق مراقبت های ویژه قرار داشتند.
نه کسی می توانست از نزدیک او را ببیند و نه ایشان کسی را می شناختند.
ممنوع الملاقات بودند.
خیلی از این موضوع متاسف و ناراحتم.
* روزبه نعمت اللهی گفت:

/>

متاسفانه رویه جدیدی این اواخر در مورد هنرمندان باب شده که پس از
فوت آنهاست که مسئولین به یادشان می افتند.
این خیلی ناراحت کننده است.
هیچکس در زمان حیات ایشان نپرسید که چرا این اواخر ایشان کم کار شده اند؟ هنرمندان معمولا باید پس از
مرگ شان اسطوره شوند.
در کل از طرف خودم به همه تسلیت عرض می کنم.
من با فیلم « میخواهم زنده بمانم» ایشان خاطرات فراوانی دارم.
خدایش بیامرزد.
* داوود رشیدی گفت:

/>

خبر ناراحت کننده ای بود و از اینکه دیگر کنار ما نیست ناراحت و
غمگینم.
در حال حاضر از وضعیت روحی مناسبی برخوردار نیستم و به همین دلیل نمی توانم صحبت بیشتری در اینباره انجام
بدهم.
* ماهچهره خلیلی گفت: بازیگری راهی بود که مادربزرگم خیلی دوست داشت من در آن فعال بشوم.
بالاخره هم توسط مادربزرگم و آقای قادری، دو تا قهرمان زندگی ام، وارد سینما شدم.
افسوس که دیگر هیچ کدام از آنها کنارم نیستند.
قادری من را به سینما آورد و تمام زندگی حرفه ایم را مدیونش هستم و هرگز حتی برای یک لحظه
فراموش نمی کنم که هر چه در این کار دارم از اوست.
* نیما شاهرخ شاهی گفت:

/>

ایرج قادری خیلی مرد بود.
۳۰ کار در سینما بازی کرده بودم و همکاری با این استاد سینما، سی و یکمین کارم بود.
افتخار داشتم نقش اول آخرین فیلم سینمایی ایشان باشم.
با قادری ابهت یک کارگردان را در پشت دوربین احساس کردم.
نکاتی از ایرج قادری آموختم که در ۳۰ کار قبلی ام کارگردان های دیگر به من نیاموخته بودند.
در آموختن دست و دلباز بود و من از او آموختم.
* سیروس گرجستانی گفت:

/>

عشق قادری به حرفه اش او را ماندگار کرد و باعث شد سال های
سال در این حرفه ماندگار و موفق باشد.
من واقعا دوستش داشتم.
خودش را دوست داشتم.
با او حال می کردم.
حداقل هفته ای یک بار به او زنگ می زدم و حال و احوال می کردم و گپی می زدیم.
هر از گاهی هم در مجالسی همدیگر را می دیدیم.
خدا او را بیامرزد.
بعد از تمام تماس هایی که داشتم بالاخره یک بار زنگ زدم اما دیگر خودش گوشی اش را جواب نداد.
گفتند بد حال شده.
گفتند بستری است.
دلم گرفت.
به هر حال وقتی ما جوان بودیم و هیچ کسی نبودیم، او کارگردان و بازیگر بود.