گشتی در امامزاده نور گرگان

اشتراک:

امامزاده نور گرگان یکی از امام زادگان مهم شهر سرچشمه گرگان است ،امام زاده نور در بین اهالی تاریخ و معماری بسیار مورد اهمییت است قدمت تاریخی این زیارتگاه به دوره ایلخانیان باز می گردد،کنده کاری های زیبا بر روی آجرها میان آثار تاریخی دوره سلجوقی نمود پیدا کرده است.اما این مقبره شریف متعلق به یکی از نوادگان امام موسی کاظم(ع) است.

استان زیبای گلستان دارای جاذبه های گردشگری ، سیاحتی و همچنین زیارتی است یکی از اماکن زیارتی شهر زیبای گرگان امامزاده نور گرگان است که در محله سرچشمه گرگان واقع شده است، این امام زاده بزرگوار را به برادر امام رضا علیه الاسلام منتسب کرده اند بارگاه این امام زاده متشکل از نقوش و منبت کاری زیبایی است در ادامه مطلب با امامزاده نور گرگان بیشتر آشنا خواهیم شد.

امامزاده نور گرگان

امامزاده نور (امامزاده اسحاق) گرگان در محله سرچشمه گرگان در بخش مرکزی گرگان واقع است.

امامزاده اسحاق بن موسی بن جعفر یکی از مفاخر معنوی و روحانی شهر گرگان است که گفته می‌شود برادر امام
رضا بوده است، مردم این شهر از سر ارادت، او را شاهزاده اسحاق نامیده و از قرن ششم هجری قمری
مرقدی زیبا برایش بنا نهادند.

امامزاده نور که به شکل کثیرالاضلاع ساخته شده است دارای تزئینات آجری، محراب گچ بری و دو لنگه در قدیمی
و صندوق چوبی نفیس است که تاریخ ۸۶۷ ه.ق در روی آن حک شده است.

امامزاده نور گرگان

کار این گچ بری و کتیبه آن از ظرافت بسیاری برخوردار است و صندوق نفیس منبت کاری شده نیز متعلق
به قرن ششم هجری قمری می باشد.

مرقدی که در داخل صندوق چوبی مشبک قرار داده شده، از گچ است.
روی چهار بدنه درِ ورودی امامزاده اسحاق آیاتی از قرآن به خط کوفی ممتاز باقی مانده است.
بر بالای طاق محراب نیز کتیبه‌ای از گچ دیده می‌شود.
همچنین بر چهارگوش صندوق چوبی امامزاده کتیبه‌ای به خط کوفی در دو ردیف بالا و پایین دیده می‌شود.

آشنایی با نمای داخلی امامزاده اسحاق

نمای داخلی امامزاده اسحاق به صورت چهارضلعی است که در هر یک از کنج های بنا دو نیم ستون آجری
ساخته شده که به نظر می رسد جنبه تزیینی داشته باشد، همچنین مقرنس کاری آجری سر در ضلع شمالی بنا
ازجمله مقرنس کاری های کم نظیر در بناهای تاریخی ایران به شمار می آید.

مسجد جامع شهر گرگان در نزدیکی امامزاده نور واقع است و اطراف امامزاده در قرون گذشته محلی برای به خاک
سپردن اموات بود که حدود ۶۰ سال پیش در حالی که قسمتی از زمین محوطه بیرونی امامزاده را جهت قبری
می کندند، پلکانی دیده شده و در نتیجه کاوش به راهرویی برخوردند که تمام زیر صحن را در برگرفته بود.

این اثر در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۲۱ با شمارهٔ ثبت ۳۴۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده
است.