پرداخت بهای حمله به سوریه توسط بن سلمان , ولیعهد عربستان!

بعد از چندین روز تهدید سوریه با دستور ترامپ رئیس جمهور مود حمله نطامی از سوی سه کشور آمریکا و فرانسه و انگلیس قرار گرفت. اعلام شده است که محمد بن سلمان ولیعهد کشور عربستان بهای حمله به سوریه را به آمریکا و فرانسه پرداخته است و از این حمله بسیار خرسند و راضی است.

بهای حمله به سوریه

عمار اسد معاون رئیس کمیسیون خارجی پارلمان سوریه با اعلام بهای حمله به سوریه  گفت: محمد بن سلمان
ولیعهد سعودیبهای حمله به سوریه از سوی سه کشور آمریکا، فرانسه و انگلیس  را پرداخته است.

وی درباره پرداخت  بهای حمله به سوریه افزود: دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا قبلا بارها گفته است که عربستان
باید هزینه عملیات نیروهای ائتلاف را بپردازد. طرف آمریکایی درخواست ۴ میلیارد دلار کرد
. عربستان بهای همه عملیات تجاوزکارانه ای که ائتلاف تحت رهبری آمریکا در سوریه، عراق و لیبی را می پردازد.

عمار اسد در خصوص هزینه بن سلمان برای بهای حمله به سوریه گفت: محمد بن سلمان به فرانسه و آمریکا رفت و قبل از حمله به سوریه
بهای آنرا پرداخت و گواه آن خرسندی ریاض و استقبال از این حمله بود.

محمد بن سلمان

وی درباره پرداخت بهای حمله به سوریه از سوی عربستان  تاکید کرد: سقوط آخرین برگه عربستان در سوریه یعنی گروه تروریستی جیش الاسلام
در ورای حمله بود. عربستان از اوضاع استفاده می کنند زیرا آنها حامی عملیات تخریبی در منطقه هستند
و این از طریق نشر تفکر وهابی که در بریدن سرها، ذبح و همه عملیات تروریستی در دنیا سهیم است، رخ می دهد.

نقش عربستان در  حمله به سوریه

عمار اسد گفت: صحنه سازی شیمیایی سوی جیش الاسلام با سرپرستی سرویس های اطلاعاتی
غربی و حمایت عربستان انجام شد. محمد علوش سرکرده جیش الاسلام در عربستان به سرپرستی اطلاعات آن صحنه گردانی کرد.

بیشتر بدانید:اشتباه راهبردی ترامپ

طبل توخالی آمریکا، فرانسه و انگلیس برای حمله نظامی به سوریه، درست زمانی به صدا در آمد
که پوزه دست پروردگان تروریست جبهه غربی، عبری، عربی در غوطه شرقی – یکی از دژ‌های
امن تکفیری‌ها – به خاک مالیده شد و لذا پدرخوانده آن‌ها برای دلجویی و روحیه بخشی
، با غریو و هیاهو وارد گود شد و نمایشی مضحک از موشک‌پرانی که به هر چیزی جز «پاسخ دردناک» شباهت داشت را به روی صحنه برد.

این در حالی است که «خطای راهبردی» آمریکا و هم‌پیمانانش در حمله اخیر، از نقطه صفر تصمیم‌گیری
«دونالد ترامپ»، مبنی بر به‌اصطلاح «پاسخ دندان‌شکن» به سناریوی حمله شیمیایی ارتش سوریه
در غوطه شرقی کلید خورد. کلیددار خودشیفته کاخ سفید، از طریق بالا بردن سقف انتظارات اعراب
جاهلی عصر حاضر و همه دلدادگان به فرعون زمان، با این ادعا که بشار اسد، بهای سنگینی را بابت
این حمله خواهد پرداخت، اولین گل به خودی را در زمین‌بازی جنگ لفظی وارد دروازه کرد!

دونالد ترامپ

حمله به سوریه

با این اتخاذ این سیاست نابخردانه، موضع شرکای آمریکا نیز از فاز تهاجمی وارد مرحله انفعالی شد،
چراکه اصل موضوع (حمله شیمیایی) در پرده‌ای از ابهام قرار داشت و دارد و هنوز از سوی مراجع رسمی
بین‌المللی از قبیل: «سازمان ملل» و «سازمان منع گسترش سلاح‌های شیمیایی»، مهر «تائید شد» نخورده است.

فرانسه و انگلیس در گام نخست، برخورد تشکیکی را در پیش گرفتند؛ به‌گونه‌ای که «امانوئل ماکرون»،
رئیس‌جمهور فرانسه، سخن از اثبات‌نشدن موضوع به میان آورد، ولی با چرب شدن سبیل مستأجر
کاخ الیزه به‌وسیله دلار‌های نفتی قارون‌های عربستان و فشاری که لابی صهیونیستی بر دولت
و پارلمان فرانسه وارد کرد، آخرالامر تمکین کرد و پذیرفت که در این حمله جنایت‌کارانه، شریک قداره‌کش آمریکایی باشد.

«ترزا می» هم به همین وضعیت انفعالی دچار شد و درحالی‌که در پارلمان معارضینی داشت
که اصرار بر کسب مجوز قانونی برای هرگونه مداخله نظامی داشتند، بی‌اعتنا به فشار‌های داخلی، دست مشارکت به‌سوی ترامپ دراز کرد. وقتی فضا سنگین شد و روسیه و ایران هم در برابر عربده‌کشی غرب، مواضع تهدیدآمیز، مستحکم و شفافی را اتخاذ کردند و از جانب ضلع سوم این ماجرا، یعنی دولت سوریه هم وعده مقاومت، ایستادگی و پاسخ متقابل داده شد، رئیس‌جمهور آمریکا با بلندگوی توییتری خود، تهدیدات خفیف‌تری را جار زد و ادعا کرد که از زمان حمله، چیزی نگفته و منظورش «یک ضربه» (One Shoot) بوده است!

همین عقب‌نشینی کافی بود تا دیگ خشم صهیونیست‌ها و پدرجد تروریست‌ها به جوش آید، چون ازنظر بن سلمان، قرار نبود ترامپ برای ادامه حضور آمریکا در سوریه، ۴ میلیارد دلار برای سعودی‌ها فاکتور کند و سر و ته قصه را با «یک ضربه» هم آورد! پشت پرده، مشاورین ترامپ و اعضای کنگره نیز به ترامپ فشار می‌آوردند که دست از این گنده‌گویی‌ها بردارد و فکر حمله را از سرش بیرون کند.

 حمله آمریکا به سوریه

استدلالشان هم این بود که هرگونه حمله، کل منطقه، بلکه تمام جهان را ممکن است به چالش بکشد
. آلمان، ایتالیا، اسپانیا، کانادا و دیگر کشور‌های غربی هم تکلیفشان را با این حمله روشن کردند و «نه» آوردند.
بنابراین، آمریکا با ارتکاب این خطای محاسباتی که از یک‌سو، سقف انتظارات همه کشور‌های هم‌پیمانش
را در خصوص یک حمله همه‌جانبه، شدید و گسترده افزایش داد و از سوی دیگر، باعث آمادگی سوریه، ایران
و روسیه در پاسخگویی متقابل شد، در بن‌بست انجام یک حمله نمایشی گرفتار آمد. درست است
که این حمله، خساراتی را بر جای گذاشت، ولی حتی یک جان‌باخته هم نداشت.

با آن‌همه ادعا و تهدید، فقط دو کشور که آن‌ها هم از سر اجبار به مهلکه آمده بودند، با آمریکا همراه شدند
تا مثلاً اقتدارشان را به نمایش بگذارند. ۱۱۰ موشک شلیک کردند که ۷۵ درصد موشک‌ها قبل از اصابت
به اهدافشان، با پدافند فوق‌العاده سوریه رهگیری و منهدم شدند و جالب اینکه بعد از اتمام این آتش‌بازی،
بلافاصله «جیمز متیس»، وزیر دفاع آمریکا در معیت «جوزف دانفورد»، رئیس ستاد مشترک ارتش
در کنفرانسی مشترک اعلام کرد که آمریکا برای انجام حملات بیشتر، برنامه‌ریزی نکرده است!

حمله نظامی سه جانبه به سوریه

این نکته که شبیخون آمریکا و شرکا، کاملاً نمایشی، بسیار محتاطانه و بزدلانه صورت گرفت،
در میان غالب ناظران جهانی، امری روشن علیه است و با توجه به عدول خفت‌بار از افق حمله
به کاخ ریاست جمهوری، وزارت دفاع، سازمان امنیت، فرودگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی باید گفت
که یک آبروریزی بزرگ را برای طراحانش رقم زد و اصلاً در حد و قواره هجمه‌ای با مختصات ترسیمی کاخ سفید و متحدانش نمی‌گنجید.

از طرفی، اجماع نظامی پاریس، واشنگتن و لندن، به همان اندازه که روحیه همبستگی
و حمیت مردم سوریه را در قبال هر نوع تجاوز خارجی به نقطه‌جوش رساند، به همان میزان
هم به عزم دولت این کشور در دفاع از عزت و شرف ملی، حضور مقتدرانه و شجاعانه در میادین
نظامی و سیاسی و حراست از دستاورد‌های طلایی همچون پاک‌سازی کامل غوطه شرقی، افزود.
هنوز شعله‌های آتشباری هواپیما‌ها و ناو‌های غربی فروکش نکرده بود که دمشقی‌ها در حمای
ت از دولت مشروع سوریه، به خیابان‌ها و میادین ریختند، با مشت‌های گره‌کرده علیه این تجاوز آشکار شعار سر دادند
و شخص رئیس‌جمهور «بشار اسد» هم در کمال طمأنینه و آرامش بر سر کار خود حاضر شد.

بهترین توصیف در خصوص این حمله را روز گذشته، مقام معظم رهبری ارائه فرمودند که آن را برابر با «جنایت»
دانستند؛ تعبیری که می‌تواند مبدأ اقامه دعوا در مجامعی همچون «دیوان کیفری بین المللی» از این اقدام متناقض
با تمام معیار‌ها و موازین بین‌المللی باشد. ازاین‌رو، هجمه اخیر جنایتکاران بین‌المللی، نه‌تن‌ها پاشنه تحولات را به سمت دلخواه آنان نچرخاند،
بلکه قوام جبهه مقاومت و رسوایی مضاعفی را برایشان به ارمغان آورد.

مهر و روزنامه حمایت