تصاویری از اولین کنسرت موسیقی که در فضا اجرا شد!!
در اقدامی عجیب گروهی از فضانوردان ایستگاه فضایی بینالمللی چند ساز موسیقی با خود به فضا بردند و برای اولین بار یک اجرای زنده موسیقی در فضا انجام شد . فیوستل یکی از این فضانوردان روسی گفته که می خواهیم کنسرت های بیشتری در فضا اجرا کنیم . تصاویری از اجرای اولین کنسرت موسیقی در فضا را در ادامه می توانید مشاهده کنید.
کنسرت موسیقی در فضا
گروهی از فضانوردان ایستگاه فضایی بینالمللی که در حال چرخش در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری
بالای زمین هستند، یک اجرای موسیقی در فضا داشتند.
و به نقل از اسپیس، جمعی از فضانوردان ماموریت “Expedition 55” که چند ساز موسیقی
را با خود به ایستگاه فضایی بین المللی بردهاند یک اجرای موسیقی زنده در فضا انجام دادند.
این پرسنل اسم گروه خود را “AstroHawaii” نامیدند.
“اندرو جی. (درو) فیوستل”،” اسکات دیوید تینگل”، “ریکی آرنولد”، به همراه همکاران روسی خود
“اولگ آرتمیف” و “آنتون شکاپلروف”، چند ساز موسیقی راک را به ایستگاه فضایی بین المللی بردند
تا یک اجرای منحصر به فرد در مدار داشته باشند.
در این اجرا فیوستل و تینگل گیتار الکتریکی، و آرنولد درام نواخت. دو فضانورد روسی نیز
در عرض ۲۰ دقیقه تمرین، توانستند ساز بادی بنوازند.
فیوستل در صفحه مجازی خود در توئیتر نوشت: ما فکر میکنیم این اولین اجرای زنده در فضا است
. اجرای ما به سبک موسیقی “راک” بود و ما میخواهیم کنسرت بیشتری در فضا اجرا کنیم.
کنسرت موسیقی در فضا توسط فضانوردان
انتظار میرود که کلیپی از اجرای این فضانوردان در آینده منتشر شود.
بد نیست بدانید:تاثیر منفی عدم تحرک بر بدن فضانوردان
پژوهش جدیدی نشان میدهد عدم تحرک فضانوردان در خلال پروازهای فضایی، خطر چشمگیری برای عضلات آنها در پی دارد.
دانشمندان، تاثیر پروازهای فضایی ۲۱ روزه و تاثیر محیطهای کمگرانش مانند ماه یا مریخ را بر بدن شبیهسازی کردهاند.
انسانها در طول سفرهای فضایی و سکونتگاههای آینده روی ماه یا مریخ،
در معرض شرایط “ریزگرانش”(microgravity) یا به عبارت دیگر، در میدان گرانشی بسیار کوچکتری
در مقایسه با میدان گرانشی زمین قرار خواهند گرفت. فشار این محیط، برای بسیاری از اندامها،
سیستمها و عملکردهای بدن از جمله استخوان و عضله و همچنین سیستمهای قلبیعروقی، تنفسی و عصبی، پیامدهای منفی به دنبال دارد.
سفرهای فضایی و سکونتگاههای کمگرانش، فضانوردان را در معرض محیطهایی با اکسیژن
پایین قرار خواهد داد. بنابراین، فشار مربوط به “هیپوکسی”(Hypoxia)، افزایش مییابد
که به گرانش کاهشیافته مربوط است. “هیپوکسی” یا ” کماکسیژنی”، به معنای کاهش
اکسیژنرسانی به تمام ارگانیسم یا بافتهای بدن و مهمترین علامت بالینی آن، کبودی در لب
و انگشتان دست و پا است و میتواند ناشی از کاهش اکسیژن هوا به دلیل صعود به ارتفاعات،
اختلالات ریوی و عدم تهویه مناسب ریهها، کمخونی و اختلالات گردش خون باشد.
“میتوکندری”(Mitochondria) – اندامکی که وظیفه آن، تنفس سلولی و انتقال انرژی است –
موجود در سلولها، در فرآیندی موسوم به “سوختوساز اکسیداتیو” (oxidative metabolism)،
از اکسیژن برای تولید انرژی استفاده میکند. “سوختوساز اکسیداتیو”، یک فرآیند شیمیایی است
که در آن، اکسیژن برای تولید انرژی از کربوهیدراتها مورد استفاده قرار میگیرد.
عدم تحرک بدن فضانوردان
انسانها از عضلات اسکلتی خود برای حرکت استفاده میکنند؛ بنابراین فعال بودن به سوختوساز
اکسیداتیو توسط این عضلات بستگی دارد. نیاز این عضلات به اکسیژن، پژوهشگران را ترغیب کرد
تا به محیطهایی با اکسیژن پایین در پروازهای فضایی یا دنیاهای سیارهای آینده فکر کنند. در هر حال،
آنها دریافتند که ممکن است عدم تحرک نسبت به کمبود اکسیژن، تاثیر برجستهتری بر عضلات اسکلتی داشته باشد.
این نتایج نشان داد که اختلالاتی که در پی ریزگرانش به وجود میآیند، با هیپوکسی تشدید نمیشوند.
این پژوهش، به سرپرستی فیزیولوژیستهای “دانشگاه اودینه”(University of Udine) در
ایتالیا و با همکاری چند دانشگاه دیگر از جمله ” دانشگاه پاویا” (University of Pavia) در ایتالیا،
“دانشگاه مونیخ” (LMU) در آلمان، ” مرکز هوافضای آلمان” (DLR)، “مرکز فیزیولوژی هوافضای سوئد”(SAPC)، “موسسه جوزف استفان”(IJS) در اسلوونی و ” دانشگاه سایمون فریزر” (SFU) در کانادا، انجام شد.
“برونو گراسی”(Bruno Grassi)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این پژوهش، به آمادهسازی
فضانوردان برای سفرهای فضایی و درک ما از واکنش ضعیف عضلات به عدم تحرک طولانی مرتبط با هیپوکسی، کمک خواهد کرد.
اگر این یافتهها تایید شوند، پیامدهای آشکاری در زمینههای درمانی و توانبخشی خواهند داشت.
این پژوهش در مجله ” Journal of Physiology” به چاپ رسید.
ایسنا