گلشیفته فراهانی مدل برند شنل در هفته مد پاریس شد

گلشیفته فراهانی یکی از چهره‌هایی بود که در نمایش متفاوت برند “شنل” در هفته مد پاریس حضور پیدا کرد.

گلشیفته فراهانی مدل برند شنل

هفته گذشته در عجیب‌ترین فشن شوی هفته مد پاریس، برند “شنل” مانکن‌های خود را به جنگل برد
و لباس‌های پاییز و زمستان را در جنگل به نمایش گذاشت!

نمایش لباس‌های پاییز و زمستان “شنل” در جنگل با استقبال فراوانی مواجه شد و رسانه‌های مختلف
نیز این فشن شو را به خاطر متفاوت بودن آن پوشش گسترده دادند.

گلشیفته فراهانی، بازیگر سرشناس ایرانی هم یکی از چهره‌هایی بود که در نمایش برند “شنل” حضور پیدا کرد
و لباس‌های این برند قدیمی پوشاک زنانه را پوشید که در ادامه عکس‌هایی از حضور او در این فشن‌شو را می‌بینید.

گلشیفته فراهانی مانکن برند شنل

گلشیفته فراهانی در نمایش برند شنل

بیشتر بدانید: بازی گلشیفته فراهانی در یک فیلم اسرائیلی

حدود سه ماه قبل بود که رسانه‌های ایرانی خبر دادند که گلشیفته فراهانی در یک فیلم اسرائیلی نقش‌آفرینی کرده است.
اما صفحه رسمی وزارت امور خارجه این رژیم جعلی، روز گذشته خبری را درباره بازتاب خبر حضور این بازیگر در این فیلم اسرائیلی منتشر کرد.

همکاری فراهانی با سینماگران رژیم اشغالگر قدس در حالی اتفاق افتاده که این روز‌ها اسرائیل تبدیل
به نامی نفرت‌انگیز شده است و بسیاری از هنرمندان جهان اقدام به تحریم این رژیم غاصب می‌کنند.

گلشیفته فراهانی در فیلم اسرائیلی

نکته قابل تأمل این است که فراهانی در این فیلم اسرائیلی نقش جاسوس موساد را ایفا کرده است.
این فیلم هم مثل بسیاری دیگر از آثاری که این بازیگر در خارج از کشور بازی کرده از نظر حرفه‌ای دست چندم و فاقد ارزش و اعتبار هنری ارزیابی شده است.
متأسفانه برخی از بازیگران سینمای ایران فریب سراب هالیوود را می‌خورند و به کشور خودشان پشت می‌کنند، اما در نهایت برای کسب معاش ناچار مجبور به حضور در نشریات مد لباس و بازی در فیلم‌های درجه سه می‌شوند.
گلشیفته فراهانی پس از خروج از کشور در مصاحبه‌ای گفت: زندگی‌اش را مدیون مادر بهایی و
پدر کمونیستش است.

همچینی بخوانید: گفتگو با گلشیفته فراهانی بازیگر نقش اول زن آواز عقرب‌ها

گلشیفته فراهانی بازیگر نقش اول زن «آواز عقرب‌ها» سومین ساخته بلند انوپ سینگ فیلمساز هندی است.
این فیلم ۱۱۹ دقیقه‌ای به تازگی در هفتادمین جشنواره فیلم لوکارنو اکران جهانی شد. در این فیلم،
فراهانی نقش شخصیتی به نام «نوران» را بازی می‌کند که ساکن صحرای راجستان است
. او با آوازهایش شفای نیش عقرب‌ها را آموزش می‌دهد تا این‌که فاجعه‌ای زندگی‌اش را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بازیگر ایرانی مقیم فرانسه در گفت‌وگوی اخیر خود با «ورایتی» از چگونگی کنار آمدنش
با زبان و فرهنگی جدید، شیوه برخوردش با نقش‌هایش و ابعاد مهاجرتش حرف زده است.
گلشیفته فراهانی

– چه چیزی شما را جذب این نقش یا کارگردانش کرد؟

من انوپ را بعد از تماشای «قصه» – دومین فیلم بلند کارگردان هندی – ملاقات کردم. به نظرم یکی از شگفت‌انگیزترین انسان‌هایی است که تا امروز ملاقات کرده‌ام. او شاعر است، هنرمندی فوق‌العاده حساس و حیرت‌آور است و چیزی سحرانگیز در مورد او وجود دارد. توجه و دانش او درباره زنان کاملا باورنکردنی است. به نظرم، پیدا کردن کارگردانان مردی که زوایای عمیق ساختار ذهن زنان را درک کنند، امری نادر است. وقتی او درباره این پروژه با من صحبت کرد؛ این‌که چطور رویایی می‌بیند و بعد یک‌شبه فیلمنامه‌اش را می‌نویسد. آن‌جا بود که فهمیدم باید در این فیلم بازی کنم.

گفتگو با گلشیفته فراهانی

– با توجه به این که قرار بود با زبان، فرهنگ و کشوری جدید مواجه شوید، آماده‌سازی
برای اجرای این نقش چه‌جور تجربه‌ای برای‌تان به همراه داشت؟

من تا به حال، به هفت زبان مختلف نقش اجرا کرده‌ام. به همین خاطر، الان دیگر آشنایی
با اجرای نقش به زبانی غیر از زبان مادری‌ام تجربه‌ای سرگرم‌کننده و بامزه است. ابتدا، شش ماه
روی یادگیری زبان کار کردم تا بتوانم دیالوگ‌هایم را ادا کنم. یادگیری زبان چالش بسیار دشواری است،
خصوصا وقتی کمال‌گرا باشید. و خودم به عنوان یک موسیقیدان، دلم می‌خواست
این وجه از اجرایم بی‌نقص به نظر برسد. بعد از آن، عازم هند شدیم و من به صحرا رفتم
تا مدتی را در محیط بگذارنم و با زنان آن‌جا و نحوه راه رفتن و حرف زدن‌شان آشنا شوم. تجربه‌ای خشن و سخت و در عین حال، لطیف بود.

– این فیلم درباره یک آوازخوان است: می‌توانید رابطه‌تان را با موسیقی توضیح بدهید؟

به طرز خنده‌داری، موسیقی همیشه مثل سایه در تعقیب من بوده، حتی در سینما
و در تمام جنبه‌های زندگی‌ام بسیار به کمکم آمده است. موسیقی به پروانه‌ای کوچک می‌ماند
که از گلی به گل دیگر می‌پرد و من به دنبال کردنش ادامه می‌دهم. اگر بهشتی وجود داشته باشد، چیزی جز گل و موسیقی نخواهد بود.

– وقتی بازی در نقش شخصیتی را می‌پذیرید که قرار است درد و غم و اندوه فراوانی
را از سر بگذارند، چطور خودتان را از نقش جدا می‌کنید؟

گاهی اوقات می‌توانید خودتان را از شخصیت جدا کنید اما گاهی اوقات هم نمی‌توانید.
ممکن است طلسم شخصیت گریبان‌گیرتان شود و شما اسیر دردی می‌شوید که متعلق به نقش است.
شیوه من متد اکتینگ نیست. من شخصیت‌هایم را با خودم به خانه نمی‌برم اما احساسات
و تاثرات شخصیت به درون آدم رخنه می‌کند یا گاهی به شکل بیماری خودش را در بدن آدم بروز می‌دهد.
در این پروژه، فشار و آسیبی که شخصیت من از سر می‌گذراند، از درون خودم نشات می‌گرفت.
آدم به عنوان یک بازیگر نیاز دارد از جهان هستی کمک بگیرد تا به دام اعتیاد و خودکشی نیافتد. بازیگر به مراقبت نیاز دارد.

کافه سینما و تابناک و آی سینما