آداب دعا کردن را بدانید

دعا کردن

بدان که دعا کردن به تضرّع و زاری از جمله قُربات است.رسول صلی الله علیه و آله
می گوید: دعا مُخ عبادت است و این برای آن است که مقصود از عبادت، عبودیّت است و عبودیّت بدان
بود که شکستگی خود و عظمتِ خداوند.هر دو به هم بیند و بداند و در دعا این هر دو پیدا
شود و هر چند تضرّع زیادتر بود، اولی تر باشد و باید که هشت ادب نگاه دارد:

اول ـ آنکه
جهد کند تا در اوقات شریف افتد؛ چون عرفه و رمضان و آدینه و وقت سحرگاه و در میان شب.

دوم ـ آنکه احوال شریف نگاه دارد، چون وقت مصافِ با کافران، غازیان را و هنگام باران آمدن و وقت
نماز فریضه ـ که در خبر آمده است که درهای آسمان در این اوقات گشوده باشد ـ و همچنین در
میان بانگ نماز و اوقات و وقتی که روزه دارد و وقتی که دل رقیق تر باشد که رقّت دل،
دلیل گشادن در رحمت باشد.

سوم ـ آنکه هر دو دست بردارد و به آخر به روی، فرو آرد که در خبر است که حق
تعالی کریم تر از آن است که دستی که به وی برداشتند، تهی باز گرداند و رسول خدا صلی الله
علیه و آله فرمود: هر که دعا کند، از سه چیز خالی نماند: یا گناهانش بیامرزد یا در حال، خیری
به وی رساند یا در مستقبل خیری به وی رسد.

چهارم ـ آنکه دعا [بر شک و] تردُّد نکند؛ بلکه دل بر آن دارد که لابد اجابت خواهد بود.

پنجم ـ آنکه دعا به زاری و تضرّع و خشوع و حضور دل کند که در خبر است که از
دل غافل هیچ دعا نشنوند.

ششم ـ آنکه الحاح کند، در نماز و دعا و تکرار همی کند و همی آویزد و نگوید که بارها

دعا کردم و اجابت نبود که وقتِ اجابت و مصلحت آن، حق تعالی بهتر داند و چون اجابت یابد، سنّت
است که بگوید: «الحَمدُللّه ِ الّذی بِنعمتِهِ تَتِمُّ الصّالِحاتِ» و چون اجابت دیر بود، بگوید: «الحَمدُللّه ِ علی کُلِّ حالٍ».

هفتم ـ آنکه پیش، تسبیح کند و صلوات دهد و رسول صلی الله علیه و آله پیش از دعا گفتی:
«سُبحانَ رَبِّی الاْءعْلَی الْوَهّاب» و گفته است: هر که دعا خواهد کرد، پیشتر باید که بر من صلوات دهد که
آن را اجابت بُود، ناچاره و خدای تعالی کریم تر از آن است که از دو دعا یکی اجابت کند
و یکی منع کند.

هشتم ـ آنکه توبه کند و از مظالم بیرون آید و دل به کلّی با حق تعالی آرد که بیشتر
دعا که ردّ افتد، از غفلت دل ها و ظلمت معصیت ها بود.کعب اَحبار می گوید: در بنی اسرائیل قحطی
بود.موسی علیه السلام با جمله امّت به استسقا شد، سه بار و اجابت نیافتند.وحی آمد به موسی علیه السلام که
در میان شما نمّامی است و تا او در میان شما باشد، اجابت دعا نباشد؛ گفت: بار خدایا! آن کیست
تا وی را بیرون کنم؟ گفت: من شما را از نمّامی منع می کنم، نمّامی چون کنم؟ موسی علیه السلام
گفت: همه توبه کنیم از نمّامی و سخن چینی کردن.همه توبه کردند و باران آمدن گرفت.

دعا و ذکر