بیوگرافی کامل باران کوثری + عکس

اشتراک:

در این مطلب با باران کوثری که از بازیگران سینما و تلویزیون است آشنا می شوید . در ادامه عکس هایی از این بازیگر آورده شده است . با ما همراه باشید.

باران کوثری بازیگر ایرانی و متولد سال ۱۳۶۴ در تهران می باشد .پدرش جهانگیر کوثری کارشناس فوتبال و مادرش رخشان بنی اعتماد کارگردان معروف است . اولین فیلم او بهترین بابای دنیا نام داشت . از دیگر فیلم های او می توان سرکوب , استیگمات , عرق سرد , اسب حیوان نجیبی است , توفیق اجباری و صاحبدلان را نام برد . برای آشنایی بیشتر با این بازیگر با پرشین وی همراه باشید.

آشنای با باران کوثری بازیگر

باران کوثری بازیگر، طراح صحنه، طراح لباس و منشی صحنه ایرانی و زادهٔ ۲۵ مهر ۱۳۶۴ در تهران می باشد .
او در هنرستان رشته نمایش خوانده است و اولین بار در سال ۱۳۷۰ در فیلم بهترین بابای دنیا بازی کرد
که داریوش فرهنگ کارگردانی آن را برعهده داشت .

مادر او رخشان بنی اعتماد از کارگردان های معروف است و او در بسیاری از فیلم های مادرش ایفای نقش کرده است .
جهانگیر کوثری که از فوتبالیست های قدیمی می باشد هم پدر اوست .

بیوگرافی باران کوثری

فیلم های باران کوثری

فیلم‌شناسی
سینمایی

سرکوب
جان دار
استیگمات
عرق سرد
بی‌نامی
شنل
سد معبر
هفت ماهگی
لانتوری
خنده‌های آتوسا

و…

تلویزیونی

دندون طلا
کلاه قرمزی
بازی درمانی در کودکان
صاحبدلان
بگذار آفتاب برآید

منشی صحنه

یک حبه قند (رضا میرکریمی، ۱۳۸۹)
روایت سه‌گانه (اپیزود سوم، ننه گیلانه) (رخشان بنی اعتماد، ۱۳۸۲)

باران کوثری و مادر و برادرش

داور جشنواره

جشنواره بین‌المللی فیلم وزول / بخش مسابقه سینمای آسیا (فرانسه، ۱۳۹۱)
هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان / بخش مسابقه سینمای ایران (اصفهان، ۱۳۸۱)

بیشتر بدانید گفتگو با باران کوثری

جسارت، فروتنی و تجربه گرایی سه ویژگی مهمی است که در باران کوثری پیدا می کنید. هرجا که ضرورتش بوده
فعالیت اجتماعی داشته و، با دوری از انفعال و محافظه کاری، جسارت به خرج داده و البته تاوانش را
هم پس داده است.

با وجود موفقیت های بسیارش به هیچ وجه از موضع بالا درباره همه چیز صحبت نمی کند و اصلا کمتر خودش را
ستاره می داند؛ و تجربه گرایی که در تار و پود نقش های سینمایی، تئاتری و تلویزیونی اش به وضوح قابل شناسایی است.

تو از بدشانس ترین بازیگران ایرانی هستی و تقریبا نصف فیلم های کارنامه ات یا توقیف شده
یا اکران پرحاشیه ای داشته. از «عصبانی نیستم» و «نسل جادویی» و «می زاک»
و «من مادر هستم» گرفته تا «قصه ها» و نمونه چند وقت اخیر یعنی «خانه دختر».

این توقیف ها و حواشی چه تاثیری بر تو می گذارد؟ دلسردت نمی کند؟

دریافت جایزه توسط باران کوثری

تاثیر اولیه اش این است که تو به عنوان بازیگر برای این فیلم ها زحمت می کشی و وقت می گذاری و زمانی که
اکران نمی شوند به هر حال فرصت دیده شدن از بین می رود. ولی مهم ترین تاثیرش این است
که یک نوع احساس عدم امنیت به آدم داده می شود به عنوان هنرند هیچ وقت مطمئن نیستی

کاری که می کنی به نتیجه لازم منجر خواهد شد یا نه. البته من هزار بار هم به عقب برگردم فیلمی مثل «عصبانی نیستم»
را بازی می کنم. برای من جزء فیلم های مهم کارنامه ام به حساب می آید.

ولی ماجرا این است که به نیست دیده شدن زحمات فردی و گروهی کار می کنیم. طبیعی است که فیلم هایی
مثل «سل جادویی» و «می زاک» هم به دلایل ساختاری ویژه فرصت اکران نگرفتند.

شاید اگر این اتفاق «هنر و تجربه» زودتر می افتاد، این فیلم ها هم دیده می شدند. ولی فیلم هایی هم هستند
مثل «عصبانی نیستم» یا «خانه دختر» که دچار ممیزی نهادهای تصمیم گیرنده و تعیین کننده ای
می شوند که گاه هیچ تخصصی در حوزه سینما ندارند

باران کوثری و عباس کیارستمی

و فکر می کنند مردم بچه هایی اند که دیدن معضلات اجتماعی می تواند ناامیدشان کند یا ممکن است
برایشان بدآموزی داشته باشد!

واکنش باران کوثری به حواشی

نسبت به حواشی ای که گاهی وقت ها از تو درج می شود چه واکنش نشان می دهی؟
مثلا عکسی که کنار برادرت هستی و برخی از او به عنوان شوهرت نام بردند!

من از درج عکس یا خبر نمی ترسم، برای اینکه نه خبر جنجالی دارم و نه حاشیه. منظورم این است
که چیزی ندارم برای پنهان کردن که به خاطرش نتوانم سرم را جلوی مردم بالا بگیرم. ممکن است
من هم مثل همه عکس های شخصی داشته باشم و پیام های شخصی.

اگر این طوری باشد که ما به عنوان آدم های مشهور اصلا نباید حرف بزنیم یا عکس بگیریم! هیچ وقت از این
احتیاط ها نمی کنم. مواضعم را درباره همه چیز کاملا روشن و مشخص بیان می کنم. اصلا هم
نمی ترسم در فضای مجازی مورد حمله قرار بگیرم، چه بسا که تجربه اش را هم داشته ام.

باران کوثری و پدر و مادرش

الان ترجیح می دهم این حواشی فضای مجازی را نداشته باشم. البته باز هم همه جوره در معرض داوری
و قضاوت هستم. مگر فن پیج هایی که می سازند این تریبون را برای خودشان قرار نمی دهند؟!

اما دوست دارم صفحه شخصی ام طوری باشد که واقعا ضرورت داشته باشد و حرفی برای گفتن در میان باشد.
اما اینکه مثلا مثل خیلی ها بگویم «سلام، باران یهویی!» و دومیلیون هم لایک بگیرم، نه! نمی گویم
که نباید این کار را کرد یا کار اشتباهی است، ولی خودم این کار را نمی کنم.

با کارگردان های زن راحت تر کار می کنی، مثل مادر خودت یا شالیزه عارف پور؟

نه لزوما با کارگردان های زن. مثلا با رضا درمیشیان هم خیلی راحت همکاری می کنم. یا با هاتف علیمردانی.
ولی طبعا با هیچ کس به اندازه مادرم راحت نیستم.

قرار گرفتن زیر سایه مادر و خانواده قطعا کار شما را در اثبات بازیگری تان سخت می کرده ولی
بزرگ شدن در خانواده ای سینمایی قطعا مزایایی هم داشته است.

باران کوثری در کودکی

– قطعا! اصلا همه اش مزیت بوده است. اصلا بیشتر بازیگرانی که در نسل من شروع به کار بازیگری کردند
از خانواده های سینمایی بودند. مهم ترین مزیت زندگی در خانواده ای سینمایی برای من این بوده
که اگر مادر من به عنوان یکی از پنج کارگردان مهم سینما نقشی در فیلمش داشته باشد

که به سن و جنس بازیگری من بخورد، انتخاب اولش قطعا من هستم چون با من راحت تر کار می کند
اما من واقعا در مورد بازیگری نسل خودم مدعی هستم و فکر می کنم نسل من توانسته
در بازیگری جریان سازی کند.

دلیلش این که ما در سینما هیجان زده نبودیم و نگاه جدی به سینما داشتیم. اگر هیجان جایزه گرفتن
بخواهد تبدیل به هدف بازیگر شود، لذت بازیگر از فعل بازیگری کمتر می شود. من نمی گویم
جایزه گرفتن یا فکر کردن به جایزه بد است ولی نباید تبدیل به هدف بشود.

باران کوثری در کوچه بی نام

معمولا در آغاز کار بازیگری همیشه بازیگرانی هستند که برای بازیگر تازه کار، الگو و الهام بخش اند.
این بازیگران برای شما چه کسانی بودند؟

– واقعا نمی خواهم تظاهر کنم ولی هیچ وقت دلم نخواسته جای بازیگر دیگری باشم یا شبیه بازیگر دیگری بشوم.
از همان اول کارم در پانزده شانزده سالگی می خواستم مسیر منحصر به فردی را طی کنم.

اگر چه جنس کار یا نگاه برخی ها به بازیگری برایم هیجان انگیز بود. مثلا گلاب آدینه یا مهدی هاشمی،
یا عزت الله انتظامی، یا علی نصریان، دیرتر به بازی فرهاد اصلانی هم علاقه مند شدم.