زندگی رویا نونهالی داور عصر جدید ؛ از ازدواج تا اوج شهرت و سیمرغ بازیگری (۳۹۶)

او را با ناتاشای سریال خواب و بیدار به یاد داریم که با این مجموعه به اوج شهرت رسید و با فیلم های سینمایی عروسی خوبان و بوی کافور، عطر یاس سمیرغ جشنواره فیلم فجر را به دست آورد. وی اکنون به عنوان دارو برنامه عصر جدید حضور دارد و داور جشنواره فیلم فجر در سال ۹۵ نیز بوده است. در ادامه بیشتر درباره زندگی رویا نونهالی در پرشین وی بخوانید.

زندگی رویا نونهالی

رویا نونهالی بازیگر سینما و تلویزیون متولد ۲۴ بهمن ۱۳۴۱ در تهران می باشد. وی دارای تحصیلات در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران است. او مسلط به زبان انگلیسی و فرانسه می باشد.

خانواده رویا نونهالی

اصلیت وی به روستای تاکر از توابع بخش بلده شهرستان نور در استان مازندران بر می گردد.
نونهالی دارای تحصیلات در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران است.
رویا نونهالی در خانواده ای متدین پر از عشق بزرگ شده است وی می گوید سرچشمه
این عشق پدر و مادرم هستند که این عشق به خانواده و دوست داشتن
را به من و چهار خواهر دیگرم تزریق کرده اند.

رویا نونهالی

ازدواج رویا نونهالی

همسر رویا نونهالی متولد سال ۱۳۴۵ و مستند ساز مطرح ایرانی می باشند. رویا نونهالی چهار سال از همسر خود بزرگتر است و گفته می شود این زوج یک دختر خانم به نام خاتون دارند.

رویا نونهالی در کنار همسر و دخترش

همسر رویا نونهالی

رامین حیدری فاروقی در سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شد. پدرش افسر ارتش و مادرش
معلم بود. به خاطر شغل پدر، کودکی اش را ناگزیر پیوسته در سفر گذراند
و این سفرهای متعدد تأثیری ژرف در شکل گیری شخصیت وی داشتند.
وی کار ساخت فیلم را به طور جدی با کارگردانی ویدئوکلیپ های «اشک افشان»
و «کاروان» آغاز کرده است.

زندگی رویا نونهالی و همسرش

فعالیت هنری رویا نونهالی

نونهالی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۶۲ با بازی در تاتر آغاز نمود.  اولین حضور وی جلوی دوربین در سال ۱۳۶۶ می باشد که در آن سال نونهالی در فیلم یار در خانه ساخته خسرو سینایی ایفای نقش نمود.

وی با حضور در سریال خواب و بیدار در سال ۹۴ به کارگردانی مهدی فخیم زاده
در نقش ناتاشا توانست به خوبی شناخته شود. رؤیا نونهالی در سال ۱۳۹۵ جزو
داوران سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر بود.

رویا نونهالی

دریافت سیمرغ بلورین از هفتمین جشنواره فیلم فجر

اولین بازیگر زن که بلافاصله بعد از ورودش به سینما در سال ۱۳۶۷ سیمرغ بلورین از هفتمین جشنواره فیلم فجر را برای بازی در فیلم «عروسی خوبان» از آن خود کرد و هم چنین او برای یک بازی کوتاه و نگاه پر معنایش در فیلم «بوی کافور عطر یاس» دوباره سیمرغ بلورین را از آن خود کرد.

رویا نونهالی در کنار خانواده اش

زندگی رویا نونهالی دارو عصر جدید

رویا نونهالی در برنامه استعدادیابی عصر جدید با تهیه کنندگی و اجرای احسان علیخانی
به عنوان داور حضور داشت . البته نقدهای به حضور و شیوه داوری اش در فضای مجازی ایجاد گردید.

امین حیایی،رویا نونهالی، آریا عظیمی نژاد و سید بشیر حسینی چهار داور عصر جدید هستند که از زمان پخش سری اول این برنامه به چهره های مطرح تری تبدیل شده اند.

البته امین حیایی و رویا نونهالی به سبب نوع شغلشان در بین عموم مردم چهره های
شناخته شده ای بودند اما آریا عطیمی نژاد و خصوصا سید بشیر حسینی بیشترین
سود را از لحاظ شهرت از برنامه عصر جدید نصیب خودشان کرده اند.

داوران عصر جدید

شاید برایتان جالب باشد بدانید که این چهار داور چقدر از برنامه عصر جدید دستمزد می گیرند. با توجه به این مساله که عصر جدید برنامه وقت گیری است و زمان زیادی از داوران می گیرد.

نکته مهم آن که با توجه به پرمخاطب بودن برنامه عصر جدید
بسیاری از هنرمندان مطرح و سایر افراد شاخص حتی حاضرند به صورت رایگان
و با کمترین دستمزد به عنوان داو ر در این برنامه حاضر باشند؛ زیرا شهرت حاصل
از این برنامه چیزی نیست که بشود با پول مقایسه اش کرد.

با این حال و در بین چهار داور عصر جدید گفته می شود امین حیایی بیشترین دستمزد را می گیرد. او که در بین داوران مطرح ترین به حساب می آید همچنان از بازیگران روی بورس است و برای بازی در فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی پیشنهاد های خوب دست به نقدی دارد.

رویا نونهالی و آریا عظیمی نژاد

در نتیجه وقتی در برنامه وقت گیر عصر جدید حاضر می شود از کار بازیگری اش
دور می شود و اصلا به همین دلیل هم هست که در بین داوران گفته می شود
بیشترین دستمزد را از احسان علیخانی دریافت می کند.

بازخورد برنامه عصر جدید به حدی است که حتی یکی مثل امین حیایی هم می گوید این برنامه به شهرت بیشترش کمک کرده است:« با این برنامه در میان مردم و جامعه بیشتر مورد توجه قرار گرفتم و معروف‌تر شدم. عصر جدید به بیشتر و بهتر دیده شدنم کمک بسیاری کرد»

رویا نونهالی

نکته: تعداد برنامه های عصر جدید برای هر سری ۴۷ برنامه است؛۲۶ برنامه مقدماتی
،۱۵ برنامه در مرحله دوم،۵ برنامه نیمه نهایی و یک برنامه فینال عصر جدید
که جمع آن به ۴۷ برنامه می رسد.

ببینید اقدام زیبای مادر رویا نونهالی قبل از فوتش در عصر جدید

رویا نونهالی در برنامه عصرجدید درباره ماجرای اهدای پیکر مادرش به دانشکده علوم پزشکی تهران توضیحاتی داد.

مستند اینجا آفریقاست

مستند اینجا آفریقاست ۱۳۸۱ بازی درکلیپ نوایی ۱۳۷۶به کارگردانی همسرش
رامین حیدری فاروقی و مستند گره و و نماهنگ خوره و گرد و آیینه و روزی
که نیست و مجری گری برنامه سفره ایرانی به کارگردانی و تهیه کنندگی رامین حیدری فاروقی
و مستند خشت بهشت که به کارگردانی و تهیه کنندگی همسرش
رامین حیدری فاروقی که در دی ماه سال ۱۳۹۶ از شبکه یک پخش شد.

مستند اینجا آفریقاست

زندگی رویا نونهالی در برنامه دورهمی

شب گذشته مهران مدیری در برنامه «دورهمی»، میزبان رویا نونهالی بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما بود.

در ابتدا مدیری به جدیّت نونهالی اشاره کرد و این بازیگر گفت: جدیّت اشکال گوناگون دارد؛
یکی از شکل‌های ساده آن، داشتن ظاهر جدی است. البته جدیّت را در زندگی اینگونه
می‌توان تعریف کرد که کل هستی و زندگی یک بازی بزرگ است و کسانی این بازی
را بر هم می‌زنند که قواعد آن را نمی‌پسندند.

وی افزود: فکر می‌کنم بازیگری به جدیّت نیاز دارد؛ البته در کنار جدیّت به شوخ طبعی هم احتیاج دارد که مانع از آن می‌شود که تو ادای جدی بودن را در بیاوری. من در خانه فقط ۱۰ دقیقه می‌توانم عبوس باشم؛ چراکه در این مدت خیلی عالی از من دلجویی می‌شود و من مجاز به عبوس بودن نیستم! البته در پاره‌ای از کار‌ها جدیّت را دارم و معتقدم این جزو قواعد بازی است که اگر درست انجامش ندهیم، کار به جرزنی می‌رسد.

رویا نونهالی و مهران مدیری

بازیگر سریال «خواب و بیدار» به سوال مهران مدیری درباره تاریخ تولدش پاسخ دقیقی
نداد و گفت: من بهمن ماهی هستم؛ یک شخصیت افسانه‌ای معتقد است
که شناسنامه را باید برگ برگ کرد و به باد داد؛ چراکه با این کار مشکل خیلی از آدم‌ها
حل می‌شود. حتی برناردشاو می‌گوید اگر سنت را بفهمند که هیچ، اما اگر خودت بگویی ابلهی!

مدیری گفت: چیزی گفتید که همه در‌ها را به روی من بست (خنده) اجازه بدهید من بگویم تا آن آدم ابله، من باشم!

نونهالی ادامه داد: شما هم بگویید من تایید و تکذیب نمی‌کنم. من هستم و اینترنت با چهار روایت سن که دو مورد از آن‌ها تاریخ تولد خواهرهایم است.

بازیگر سریال «بوی باران» درباره گزیده کاری خود توضیح داد: فیلمنامه،
کارگردان و عوامل در انتخاب های من مهم است؛ به هر حال برای خودم قواعدی دارم.
چیزی که برای من در انتخاب کار جذاب است و شاید در سنین گوناگون شهامت انجام
آن را داشتم، این است که خیلی از کار‌ها برای اولین بار انجام دادم؛
برای مثال حضور در یک کار مستند و بازی کردن نقش کوتاه را زمانی تجربه کردم
که کمتر بازیگری به سراغشان رفته بود.

زندگی رویا نونهالی بازیکر خواب و بیدار

نونهالی درباره نقش متفاوت «ناتاشا» در سریال «خواب و بیدار» عنوان کرد: نقش خوب در یک فیلمنامه خوب شکل می‌گیرد و در قصه تاثیرگذار است. نقش «ناتاشا» در فیلمنامه خیلی خوب پرداخت شده بود؛ در نتیجه سرگذشت و سرنوشت شخصیت برای مخاطب مهم بود. بازی در این سریال برای من سه مرحله لذت بخش داشت؛ یک بار سر صحنه، بار دیگر زمانی که سریال را تماشا کردم و در نهایت زمانی که بازخورد مخاطبان را دیدم وشنیدم.

نونهالی در پاسخ به سوال مدیری درباره ورزش کردن، گفت: باشگاه که نمی روم، اما در حد نرمش‌های روزانه انجام می‌دهم.

مدیری ادامه داد: به خاطر این گفتم که حتماً ورزش می‌کنید؛ چون سن‌تان اصلاً به شما نمی‌آید (خنده)

نونهالی هم گفت: اجازه بفرمایید شما دقیقاً از سن من چه می‌خواهید؟!
اتفاقاً دقیقاً در سن من باید این شکلی باشید.‌ ای کاش در این نظرمان تجدید نظر کنیم؛
چرا که بانوان ما از یک سنی به بعد از خیر خودشان می‌گذرند. در برنامه‌ای خانمی
را دعوت کردند و مجری گفت که این مادر ما در سنین بالا گواهینامه رانندگی
گرفته است؛ حال آنکه آن خانم فقط ۵۳ سال داشت!

رویا نونهالی

داور مسابقه «عصر جدید» درباره حضور در این مسابقه و واکنش مخاطبان درباره داوری ها، توضیح داد: داوری همیشه با آرای مخالف مردم مواجه است؛ البته برخی مخاطبان مخالفت و رفتار حادی را با آرای داوران عصر جدید و برنامه های این چنینی نشان می‌دهند. به هر حال بشر سه سودای بازیگری، پادشاهی و قضاوت را همواره در ذهن داشته و دارد؛ قضاوت کاری سخت در جهان است.

نونهالی از زندگی مشترکش با رامین حیدری فاروقی مستندساز، ابراز خرسندی کرد
و درباره کم کاری او گفت: فعالیت هنری ایشان کم نشده؛ چرا که حدود ۱۰ سال
در حال کار بر روی مستند خشت بهشت بود و اخیراً هم مشغول رساله دکتری است.
خوشبختانه روال زندگی خوب است؛ ما اولین شنونده همدیگر هستیم
و من این را خیلی دوست دارم. دخترم «خاتون» هم نازنین من است؛
او ۲۳ ساله است و فارغ التحصیل سینما گرایش تدوین.

کنایه جالب داور «عصر جدید» به سیاستمداران

نونهالی در پاسخ به سوال مدیری درباره اینکه دوست داشت سیاستمدار باشد یا نه، گفت: اگر به واقع احزابی بودند و سیاستمدار بار می‌آورند، شاید من هم سیاستمدار می‌شدم؛ به ویژه که امروز سیاستمداری کم از بازیگری هم نیست!

نونهالی در ادامه اظهار کرد: اما آقای مدیری اگر قدرتی داشتم، یک واژه را جلوی
رویم می‌گذاشتم به نام رانندگی و برای آن تا می‌توانستم قوانین سخت وضع
می کردم. رانندگی در کشور ما، واقعاً موجب سر افکندگی است و امیدوارم کسی
که قدرت و توانش را دارد، بحث رانندگی را اصلاح کنند. اگر کاره‌ای بودم بعد از اصلاحات،
قوانین دشواری را برای رانندگی در نظر می‌گرفتم و پای آن می‌ایستادم.

زندگی رویا نونهالی و گفت و گو متفاوت با وی

رویا نونهالیِ پررمز و راز!

رویا نونهالی معتقد است: «میان خواستن و توانستن ستاره بودن و ستاره شدن
و ستاره ماندن، بازی پردغدغه و پرهزینه ای در جریان است که گاهی همه زندگی ات
را باید صرف آن کنی»، گفتگوی متفاوت همشهری ۲۴ درباره راز و رمز ستاره شدن
و اینکه چرا رویا نونهالی هیچ وقت نخواسته ستاره شود را در ادامه می خوانید.
گفتنی است این گفتگو توسط رامین حیدری فاروقی همسر وی صورت گرفته است.

رامین حیدری فاروقی و همسرش

دوستان معتقدند شما بانوی مرموزی هستی، هستی؟ هستی که نقاشی خوانده ای و بازیگری و به شهادت شاهدان، یک دیگ آش درست می کنی، هر سال بهتر از پارسال. روش پخت را هم به کسی نمی گویی، نقاشی می کشی شبیه خواب و نشانش نمی دهد، شعرت این قدر بیدار است و منتشر نمی کنی! از خودت هم زیاد حرف نزده ای و این به جذابیت و مرموزیت «کاراکتر» شما افزوده است.

خب، مواد لازم برای پخت آش رشته، بر همگان روشن است. چه آنها که خورده اند
و چه آنها که پخته اند. حالا دلت می خواهد چیزی به آن بیفزایی یا چیزهایی،
و نگویی و یواشکی تماشا کنی و از قیافه ها و از واکنش ها دریابی حالشان خوب است، کیفورند یا مشکوک اند.

سریال شهرزاد

هرچه هست راز کوچکی است و به بازی می ماند. مرموز نیست، فقط برایم جذاب است این بازی. شبیه بازی بزرگ زندگی است. آش در جوشش است، کسی گرد نمکی می پاشد، کسی گردشکری. حالا این که دریابی چه طعمی، چه وقتی خوشایند است، می شود یکی از بازی های جذاب زندگی.

… و اشاره پسندیده شما به دست پخت من یادآور شد که من از دست پخت
شگفت انگیزت با آن ارائه های خلاقانه قدردانی کنم… و نظرت درباره شعر و نقاشی
هم که موجب خوشحالی است. و اما این بحث «مرموز» را باید به حساب چه چیزی بگذاریم؟

حتما تعریف است دیگر، صاحب رمز و راز بودن، خودش هنر است.

حالا خودت جدا چطور فکر می کنی در مورد مرموز بودن من؟

فیلم کفش‌هایم کو

من فکر می کنم به نوع انتخاب نقش و تداوم در وسواس و سر و کله نزدن با اخبار حاشیه مربوط باشد. به نظر خودم تو مرموز نیستی، صاحب رازی!

آفرین، چه آقای فهمیده ای! باشد، از همین جا شروع می کنیم. نه مرموز نیستم،
دوست داشته ام سرم به کار خودم گرم باشد و البته از دنیای اطرافم پرت نباشم
و حواسم به چیزهایی که دوست دارم، جمع باشد؛ همین!

بیا از واژه های کلیدی شروع کنیم، مثلا جذابیت در حرفه ات معنی اش چیست و با چه چیزهایی مربوط است؟

ساده بگویم، نمی توانی تلاش کنی جذاب باشی. معادله و فرمول ندارد و اگر چیزهایی هست که موجب جذابیت می شود باید کاری به کارش نداشته باشی. ولی خب آدمیزاد است دیگر، می خواهد تولید جذابیت کند، حواشی جذاب بسازد برای موضوعی یا فردی یا هر چه.

شهاب حسینی و رویا نونهالی در شهرزاد

چیزهایی نسبی را پیدا می کند یا حتی می سازد و به موضوع مورد نظر می افزاید
که سرجمع می شود خبر، تولید خبر، خبر ساختن، عمر خبر و ابن جور چیزها که موضوع
بازاریابی و بازار ساختن و تجارت است و هزینه اش از نظر آدم های مختلف،
مختلف است و انتخاب من نیست.

اما آنها که اگر باشد خوب است، چیزهای مربوط به کیفیت است، کیفیت انتخاب، کیفیت جرا و شکل تداوم و تمایز. بودن و تکراری نشدن و لطف کار را نگه داشتن که اگر در مورد آدم بازیگر باشد (و افراد کاردان و مردمان مهربان، این تشخیص را در مورد او داشته باشند) مایه خوشحالی و شکرگزاری است.

چندتایش را بگو!

موضوع فیلمنامه، کارگردان، همراهان، مدیران، بودجه، حافظه…

زندگی رویا نونهالی

منظورت از حافظه چیست؟

منظورم این است که در جایی از ذهن آدم، حس آدم، برقی بجهد؛ چیزی یاد آدم بیاید،
سوال و جوابی راه بیفتد برود به چشم اندازی خاطره انگیز، خیال انگیز، شوق انگیز،
کنجکاوی انگیز که بیشتر راز و رمزی داشته باشد و تو را به طرف خودش بکشد
نه این که مرموز باشد و غیرقابل پیش بینی، سخت باور، یا گنگ و خام.

خوب شد تکلیفت با داستان مرموز اول ماجرا هم روشن شد. راست است، ناشناخته رازآمیز با گنم و مبهم، فرق دارد. حالا به نظرت، دنیای سینما، رازآمیز است یا مرموز؟

با تعریفی که تا الان با آن جلو آمده ایم، حتما مرموز است.

زندگی رویا نونهالی و مصاحبه خواندنی با وی

سینما ما یا همه سینما؟

همه سینما، چون صنعت و تجارت و سیاست، می خواهند روی هنر و کیاست،
سرمایه گذاری کنند، خودت که واردی، ببین چه هزارتویی از روابط و متغیرها،
امنیت و اعتماد را متزلزل می کنند، آخرش هالیوود است که اشک مایکل جکسون
و مریلین مونرو و صدای مارلون براندو و کوبریک را در می آورد، چه برسد به سینمای
ما که تکلیفش از هزار جهت ناروشن است و البته بی انصافی است اگر یادمان برود،
باز هم نسبت به خیلی دیگر از شاخص های کیفی جامعه، تشخصی هم دارد
و می تواند سرش را بالا بگیرد و تاریخ داشته باشد.

عبدالله اسکندری و رویا نونهالی

می توانی از فردایش دل نبریده باشی و امروز هم که ما با آن معاشر هستیم و جورش را هم اگر بکشیم، بابت لطفی است که برایمان داشته است و دارد و کاش از دست نرود، حتی اگر مرموز باقی بماند.

بله، بد نیست در برانداز احوال سینای ایران، آن را با بقیه شاخص های بخش های دیگر فرهنگ و هنر کشورمان مقایسه کنیم، آن وقت شاید با آن مهربان تر باشیم. اما پرسش بعدی،  فلسفی است و در مقوله جبر و اختیار. تو از سر تقدیر اینجایی یا تصمیم؟ یا ترکیبی مرموز از این دو؟

نه، اصلا مرموز نیست. خیلی سرراست، از زمان مدرسه فرانسوی ژاندارک که محصلش بودم،
تئاتر جزو درس های اصلی بود و زمان دانشجویی هم رشته ام نقاشی بود
اما با نمایش به شکلی جدی همراه بودم و کار می کردیم تا این که نوبت به سینما
رسید و دفعه اول، عکسم در کسوت دختری لهستانی در روزگاران جنگ،
روی طاقچه یک فیلم قرار گرفت و شد یک نقش کوتاه و بعدتر «عروسی خوبان»
و جایزه فجر و ادامه راه، که من از میان جبر روزگار، حق انتخاب بازیگری
را داشتم و انتخابش کردم و ادامه دارد و می بینی.

رویا نونهالی و پریناز ایزدیار

زندگی رویا نونهالی بازیگر سینما و تلویزیون

راضی هستی؟ خبر خوش که نمی پرسم اگر یک بار دیگر به دنیا می آمد، همین را انتخاب می کردی یا نه.

خیلی ممنون از این خودداری معقول و دوستانه؛ چون قرار شد به کلمه ها دقت کنیم، یادمان نرود بازیگری، کلی اطراف و اکناف تُرش و تاریک دارد و نور دارد و مقداری هم بالا و پایین و تشویق و تعریف؛ و البته یک جای دیگر هم هست، خلوتی که کاغذها دور و برت ریخته، یادداشت بر می داری و زیر دیالوگ هایت خط می کشی و زمزمه یک آدم و زندگی دیگری شروع می شود.

فیلم نیمه شب اتفاق افتاد

این احوال تا اولین حرکت ها، جلوی آینه های عبوری در و دیوار خانه ادامه دارد و بعد،
چیزی گفتن ها، حق دادن ها، دلخور و کلافه شدن یا به شوق آمدن از بازی سرنوشت
و حس دوگانه رضایت و دریغ و پیدا کردن، چیزهای شبیه تجربه هایت یا تخیل تند
دردهایی که هنوز از تو دورند و باید به عمد به آنها نزدیک شوی؛ یا تلخی هایی
که به هزار ضرب و زور کمرنگشان کرده ای و باز گردگیری می شوند
و باید از نزدیک گریه شان کنی، خیره تماشایشان کنی،

یا خیلی غلیظ تجربه شان کنی، خیره تماشایشان کنی، یا خیلی غلیظ تجربه شان
کنی نه مثل واقعیت، یک بار، بلکه در چند برداشت از چند زاویه، نه در ساعت
پنج بعدازظهر، ساعت چهار صبح، بعد از چندساعت گریم سر شب و انتظارهایی
که سنگین اند و اسمشان طبیعی است و هستند برای خودشان؛
چیزی کم است، جور نیست، یا جور در نمی آید.

گاهی شنیده ای که می گویند همه ما بازیگریم و نقش هایی را خوب یا بد بازی می کنیم؟

بله، همین طور است، اما نقش خودت را بازی کردن، یا به طریق شیرین کاری، ادای دیگری را درآوردن، با هر بار در تقدیر و تصمیم و تحقیر یا شادی کوتاه و مرموز کسی نفس کشیدن، خیلی چیز دیگری است.

زندگی رویا نونهالی و همسرش

حتی وقتی تلخ کامی درام زندگی نقش را که بازی کرده ای به روایت برش های تدوین
می بینی با حذف ها و جا به جایی هایی که انتظارش را نداشته ای ماجرا متفاوت است،
یا لحظه فراق و خشونت روزگار را روی پرده در جشنواره برای اولین بار و بعد چند مرتبه
و برای چندمین بار، تماشا می کنی در انواع اکران خصوصی و مردمی
و تعارف و تعریف دیگران و تردید خودت درباره همه چیز روی پرده، پشت پرده
و پرده ای که از سردر سینما پایین می آید اما از ذهن و روح تو پایین نمی آید.

داستان سنگینی در حال تعریف است و این هم وجه دیگری از این بازی مهم و سرنوشت ساز است که اگر پیشه ات این نباشد، بعید است یک جا بتوانی حتی تصورش کنی.

زندگی رویا نونهالی بازیگر مشهور ایرانی

پس شغل خیلی پرهزینه ای است و البته شُکرش واجب، که بالا و پایینش
من را پشیمان نکرده و خوبم و حواسم هست، قدر دیده شدن و تلاش برای
بازسازی خلاق آدم های تماشایی از فرصت هایی بوده که زندگی به من  داده،
نمی شود ناسپاس بود؛ خیلی خیلی هم ممنون، از خدای مهربان، تماشاگران مهربان.

ستاره بودن را ترجیح می دهی یا بازیگر بودن را؟ به نظر دوستان شما دومی را انتخاب کرده ای با این که امکان اولی را داشته ای، چرا ستاره بودن را نخواسته ای؟

بعد از سپاس از محبت مهربانان، خدمتت بگویم، پیداست اینجا سه تعریف پایه بحث است؛
بازیگر، ستاره و بازیگری که ستاره می شود. هر سه نوع اینها هست؛
بازیگر که بازیگر است و در طول زندگی اش نقش های خوب و بدی بازی می کند
و اگر از تجربه و توانش استفاده کند و میانگین کارنامه اش نمره خوب، خیلی خوب
یا عالی بگیرد، باز هم تضمینی نیست که به نوع سوم بدل شود یا بخواهد بدل شود،
چیز دیگری شود مطابق با سفارش بازار؛ یعنی چیزی خارج از متن که می شود جای متن را هم بگیرد.

زنرویا نونهالی

ستاره بودن در سینمای دنیا، یعنی بهره بردن از وجوه تجاری شهرت در این حرفه، که بیرون از خودش تعریف می شود و به روابط مربوط و نامربوط تبلیغ و تشویق و حاشیه و خبر، بستگی دارد.

میان خواستن و توانستن ستاره بودن و ستاره شدن و ستاره ماندن، بازی پردغدغه
و پرهزینه ای در جریان است که گاهی همه زندگی ات را باید صرف آن کنی؛ خلوت،
خانواده، استقلال رای، استفاده خلاق از واژه سرنوشت ساز «نه» و حفظ فاصله
با طوفان خانمان برانداز منصرف کردن و مصرف شدن. من تصمیم های عجیبی
نگرفته ام تا شبیه الگویی برای موفقیت تجاری باشم یا نباشم.

ستاره سینما بودن از نظر داور عصر جدید

کار خودم را کرده ام، جدی گرفتن امکانات و فرصت های باارزش زندگی، طوری که آویخته و آویزان سرنوشتی نباشی که بازار برایت رقم می زند، خواست به اهمیت زانوی بزرگوار خودت باشد و دستت را جز روی شانه دوست نگذاری، عجله نکنی، دل به وسوسه مرموز فریبکار بیشتر خواستن هایی که تمام نمی شوند ندهی و آدمیزادی باشی که در این روزگار، اگر به آدمیت نیفزود، از آن هم نکاست و خاطره ای شد که گاهی، وقتی کسانی تماشایش می کنند، یاد حس و معنی به دردبخوری بیفتند و دلی بنوازند و بقیه اش هم مثل بقیه اش باید حتما لطف روزگار شامل حال باشد.

در مجموع و سرانجام به چه کسی می گویند ستاره سینما؟

شاید بهتر باشد ببینیم چه کسانی به چه کسانی می گویند ستاره. در مورد مردم
نازنین که تکلیف روشن است، اگر در طی چند یا چندین سال، تداوم حضور بازیگری
را دنبال کرده باشند و نقش یا نقش هایی را خیلی دوست داشته باشند،
با مهر و سخاوت، بازیگر محبوبشان را ستاره می دانند

رویا نونهالی با همسر و دخترش در جشنواره فجر

اما در مورد مشاور تبلیغاتی و مدیربرنامه و آیین دوست یابی و فیلم زرد و نشریه زرد و عکس مدام به هر بهانه روی هر جلد و قرارداد با رقم های بزرگ شده تخیلی و عکاس اختصای و چیرهایی دیگر، قاعده دیگری هست که قبل هم گفتم، نوعی بازاریابی جهانی است که روی حافظه شرطی کار می کند و درباره این تئوری تلاش می کند که مثلا این بازیگر، با شرکت در هر فیلمی، حتما فروش بالای آن را مستقل از بقیه عناصر و عوامل تعیین کننده، تضمین می کند.

این که چنین چیزی هست، یا می تواند باشد، جوابش تحقیق آماری می خواهد
اما در سینمای بعد از سال ۵۷، مطمئن نیستم در طول یک زمان قابل توجه،
چنین چیزی با تضمین بالا و در سطح سینمای صنعتی دنیا، اینجا، اتفاق افتاده باشد
که اگر باشد لزوما چیز بدی نیست و سینما گیشه دارد و دخل و خرجش باید
جور شود اما، بازیگر هم می تواند، هزینه این بازار را بپردازد یا اینکه سرش
به کار خودش باشد و به فیلمنامه و تجربه محترم نمایشی.

جشنواره فیلم فجر

رسیدیم به اواخر ماجرا و موضوع تجربه گرایی اول کار، مثلا بازی در ویدئوکلیپ «نوایی» یا فیلم های مستند مثل رفتن به آفریقا یا بازی در نقش مثالی یک زن افسانه ای بافنده قالی که باید به شعر یا نثر مسجع، کار آوا بخواند؛ البته لازم نیست به حضور کارگردان کاربلد این آثار به یادماندنی اشاره کنی، شرمئده می شوم!

جایگاه حضرت عالی که حتما بر بلندای شاخص های اعتماد و انتخاب بنده
می درخشد، اما اگر از این تلاش واجب برای گفت و گوی صمیمی تفاوت
که برایش می کوشیم بگذریم، داستان از این قرار است که باید پیشنهادهای
زندگی را، جدی و جدی تر گرفت. وقتی ویدئوکلیپ را مطرح کردی، مسیر همیشه را طی کردیم.

فیلمنامه کامل و پرداخته، حال و هوای کنجکاوی برانگیز، کارگردان مسلط و مشتاق و کششی درونی و جادویی که حتی آدم را به خاطر کردن هم دعوت می کند.

زندگی رویا نونهالی بازیگر نقش بلقیس در شهرزاد

اینجا هم، اضافه بر آن پایه های اصلی که گفتم، علاقه من به موسیقی مقامی و شعر ناب نوایی و بعد هم وقتی قرار شد جناب پورعطایی که یاد عزیزش گرامی، بخواند و فردین خلعتبری، روایت دیگری از فضای موسیقی فیلم را ممکن کند، به تصمیم تبدیل شد؛ یعنی به خودت، یا به رامین خان فاروقی، می گویی که بزن بریم، هستم.

در مورد مستندها هم همه چیز سر جای خودش بود، تحقیق جدی، دلیل کافی برای حضور،
مثل آن کتاب های عکسی که نشانم دادی و گفتی ببین چطور مردم بومی
به زنان عکاس اعتماد کرده اند و اجازه داده اند بروند نزدیک و نزدیک تر و اصل سفر
و ماجراجویی، که اهلش هستم و هم سفران خوب، خوب است بگویم که ما
و بچه های گروه، سال هاست با هم کار می کنیم، اما هیچ ارتباط و عاطفه ای
نباید جای اصول را بگیرد و باید باعث شود نسبت به هم سخت گیرتر باشیم،
که تو خودت هم همین طوری و دستت درد نکند. امید، که قولت در باب
این گفت و گو با ویژگی های مورد نظر، به فعل درآمده باشد.

گفتگو با بازیگر پیشکسوت ایرانی

در کل و جزء موافقم. اگر شخصیتی برای معاشرت با زندگی، به عنوان یک رمز عبور برای یاد و مباد زندگی مان دست و پا نکنیم، قراردادهای تیپیکال ساختگی ما را می جوند و کارمان در دست تقدیر «دیگران گفته اند»، ساخته است. آن وقت است که اگر صنعت سینما از تو ستاره ساخته باشد، زمان ممکن است رنگ پریده ات کند.
 
گُرد روزگار روی روحت بنشیند و تاریخ مصرف پیدا کنی. اما اگر سهم خودت را درست برداشته باشی، هیچ چیز غافلگیرکننده ای وجود ندارد، ماجرا منتشر شده است، این خود ما هستیم که خودمان را غافلگیر می کنیم و از کم آوردنمان می ترسیم؛ پس، جا می مانیم.

همین طور است که گفتی. در مجموع، باید بگویم زمن نه ترسناک است،
نه آرامش بخش، شبیه دریاست، همه جور احوالی دارد و باید شنا بلد بود
و شعر و تصمیم گیری درباره لحظه ها، پریدن ها، هُل نشدن ها را داشت.
مثل کوه است که من در البرز مرکزی، به زندگی در دامانش آشنایم.
هر بار شیفته اتی می کند، می کشدت بالا و حواست نباشد، سُر می خوری.

زندگی رویا نونهالی و همسرش

چاره چیست، حواست را جمع کن، بالاتر که رفتی، بیشتر. ماجرای انسان و زمان و سوال های چین پلیسه را نمی شود سرسری درز گرفت؛ طفره نرفته باشیم، من یک زن بازیگرم، گول ترسیدن از زمان را هم نمی خورم، هر که گفته، یا ترسیده یا خواسته بترساند و کار و بارش مرموز است.

پیچیدگی نقش به نظرت از کجا می آید؟ من که خودم فکر می کنم نقش غیرپیچیده نقش دراماتیک نیست، قصه پرکن است، یعنی آدمِ ماجرا بودن!

نقش خوب، یعنی دعوت شدن به مواجهه با مکاشفه و حل معمای هم نشینی تعارض ها.
سخت ترینش، کشمکش آدم است با خودی که سر از کارش در نمی آورد
و از آن رودست می خورد یا مجال شناخت کوچه های پشتی و پستوهای قفلش
را پیدا نکرده یا طرف ترسیده، یا مات است یا مبهوت، چون نقش، درست شده
برای رودررویی، کلنجار و گرفتن گریبان فراری های زندگی! نقش اگر نقش باشد،
این جور چیزی است و تازه می رسیم به راز و رمز و بخش مرموز دیگران که فرم و محتواشان، جنس جوری نیست!

زندگی رویا نونهالی داور عصر جدید

نقش که نقش باشد، برایت کاری می کند که بتوانی برایش کاری بکنی. نقش به دردبخور باکیفیت، مجال حضور در ریزه کاری زندگی و آدمیزاد را می دهد. من این نوع را دوست دارم و انتخاب می کنم. نقش خوب، نقش کامل است، نه فقط قصه اش، روندش کامل است، وِل نیست.

نقش خوب، لزوما شناسنامه دستش نیست اما کارت هویت دارد. یک ایستگاه
هم که سوار شود، چیزی برای جا گذاشتن دارد، کودکی شیرخوار که مرده
و زنده اش، معایی است که بزرگ می شود، هم در تار و پود قصه،
هم در تار و پود تماشاگر، هم در حافظه سینما و باید دید بوی کافروش عطر یاس
می دهد یا عطر یاسش، بوی کافور گرفته.

شاید دختری باشد، گرفتار میان عشق و ایدئولوژی، که معلوم نیست از چه ترسیده که دانه های انار پاشیده در فضایش، شبیه قطره های خون اند؟ اگر او باشد که عشق سال های دور را از پشت بخار ماهی دودی سوخته در آشپزخانه ای تماشا کند، دلش می لرزد یا نه، چرا مگر چه شده؟

رویا نونهالی

اگر قرارباشد به تقدیر ترش رو از زبان دکتری فروریخته گوش کند، برگردد نگاه کند،
هیچ نگوید، چه کند؟ اگر عصر جمعه ای بوی تجاوز داشته باشد، اگر راز مگو را بگویند،
اگر ترکیب زشت خشونت را هیچ مشاطه ای توان بزک نداشته باشد و تنهایی به زن پیله کند؟

مصاحبه ای متفاوت و جالب با داور عصر جدید

اگر کودکی در چاه افتاده، با داشتن مادر ساکت روی صندلی چرخدار و بابای به عاریت، از کشوی خالی گنجه زیرزمین اسلحه ای بردارد و به چابکی، زنی شود، آماده انتقام از اجتماع خشمگین؟ اگر نغمه جوان عاشق، بخزد توی تپیدن قلب شکسته میان سالیِ گرفتار ورزهای تکرار، کار  جالب می شود و اگرنه، نقش نقش نیست و من بازی اش نمی کنم، کاری برایم نمی کند تا کاری برایش بکنم.

ساده ترین لحظه های نقش آدمیزاد هم، حتما پیچیده است، از آن پیچیده هاست اگر در درامی متولد شده باشد.

کنجکاوی ای هم هست که مایل است بداند، حضرت عالی فکر می کنید نقشی بوده که شما، فقط شما با همین نگاه و همین شخصیت و همین صورت بازی اش می توانست کرد و هیچ دیگری نمی توانست؟

نقش که بازنمایی شد، تازه می شود دید، چه شده. قبلش می شود حدس زد
و فرض کرد اما تا بازی نشود، بازی خیال است و سایه. پس، ندیده نمی شود
گفت اگر دیگری بود، چه می شد اما می توانی کار خودت را تماشا کنی و ببینی
کار می کند، فایده داشته. هستند کسان مهمی که از پیاده رو تا مسیر سفر
تا مروری مثل آنچه ۲۴ گرمی سامان داده، یادشان مانده باشد، باور کرده باشند،
دوست داشته باشند، بعد به خودت آرام می گویی «چه خوب شد، این طور شد».

زندگی رویا نونهالی و همسرش

سلام سینما , شما نیوز , خبرنیوز , ماهنامه همشهری ۲۴ , خبرانلاین , باشگاه خبرنگاران