عکس و گفتگو با زهره حمیدی و پسرانش

اشتراک:

هنر نزد ایرانیان است و بس.
هنرمند به فردی اطلاق می‌‌شود که بدون این‌که خودش باشد، در قالب‌ها و شخصیت‌های مختلف، نقش‌های متفاوتی را ایفا کند.
ایران عزیز ما از این هنرمندان کم ندارد؛ نمونه بارز آن زهره حمیدی است.
زهره حمیدی بازیگر نام‌آشنایی است که در سال ۱۳۳۶ در اراک متولد شد.
شروع فعالیت سینمایی او بازی در فیلم «دلاوران کوچه دلگشا» در سال ۱۳۶۸ بوده است.
مدرک تحصیلی وی دیپلم اقتصاد است.
«تکیه بر باد»، «بوی کافور»، «عطر یاس»، «شبیخون» و «عشق گمشده» از آثاری است که زهره حمیدی در آن به
ایفای نقش پرداخته است.
این بازیگر ۵۱ ساله برای رهایی از کلیشه‌ای شدن کارش، احساسات خود را در آفریدن نقش به شکل مطلوب دخیل
می‌‌داند.
او پس از تشکیل خانواده، با تشویق و کمک دوستانش وارد عرصه بازیگری شد وی در ابتدا به آن کار
به شکل تفریحی نگریست.
و اینک گفتگوی ما را با او بخوانید.
در چه سالی و با چه فیلمی بازیگری را شروع کردید؟ حمیدی: در سال ۱۳۶۸ کار هنر را با فیلم
سینمایی «دلاوران کوچه دلگشا» شروع کردم که در این فیلم نقش اول را برعهده داشتم و جا دارد به این
مطلب مهم اشاره کنم که در خانواده ما فردی که در هنر بازیگری دستی داشته باشد، وجود نداشت و فقط
من بودم که پا به این عرصه گذاشتم.
چگونه بازیگر شدید؟ حمیدی: در سال ۱۳۶۸ با وجود تاهل و داشتن دو دختر و دو پسر، به طور خیلی
اتفاقی و تصادفی به این عرصه وارد شدم.
به دلیل این‌که به دنبال این حرفه بودم و دوستانی هم داشتم که در این حرفه مشغول بودند از جمله
منیژه حکمت که دستیار کارگردان بود.
در آن زمان پیشنهاد بازی در فیلم «دلاوران کوچه دلگشا» به من داده شد و حسن هدایت هم کارگردانی این
کار را برعهده داشت و من هم بدون این‌که کوچک‌ترین تجربه کاری داشته باشم، آن را قبول کردم و انصافا
هم کار قابل قبول و خوبی از آب درآمد.
آیا شما بدون هیچ آشنایی با این حرفه، آن را قبول کردید؟ حمیدی: می‌‌توان گفت از بازی صددرصد هم دور
نبودم چرا که در زمان تحصیل، در مدرسه مدام با دوستانم از جمله خانم حکمت گروه تئاتر تشکیل می‌‌دادیم و
نمایش‌های مختلفی برگزار می‌‌کردیم و وقتی من ازدواج کردم، از کار کردن و ادامه کناره‌گیری کردم اما خانم حکمت، آقای
آهنگرانی، جمشید شاه‌محمدی، رمضانی و…
کارگردان شدند.
آیا قبل از این‌که اولین کار خود را آغاز کنید، خانه‌دار بودید؟ حمیدی: خیر، بعد از گذراندن آزمونی به مدیریت
یک مهدکودک انتخاب شدم و به مدت دو سال مدیر مهدکودکی خصوصی بودم و می‌‌توانم به جرات به این مطلب
اشاره کنم که یکی از بهترین دوران زندگی‌ام همان دو سال مدیریت مهدکودک بود مخصوصا که با کودکان معصوم و
بی‌گناه سروکار داشتم.
در ضمن فرزندانم هم پیش خودم بودند و با هم می‌‌رفتیم و با هم برمی‌گشتیم.
فیلم سینمایی «دلاوران کوچه دلگشا» را با چه انگیزه‌ای بازی کردید؟ حمیدی: بعد از این‌که فیلمنامه را از منیژه حکمت
گرفتم و مطالعه کردم، نقش را قبول کردم اما به این قصد که این کار اولین و آخرین کار من
خواهد بود ولی بعد از مدتی کار در جشنواره مورد استقبال قرار گرفت و از این حرفه خوشم آمد و
طبیعتا به ادامه کار تشویق شدم به این امید که سالی یک کار انجام دهم، نه بیشتر.
اما با توجه به حضورم در این فیلم سینمایی، در همان سال پیشنهادهای زیادی به من شد تا همین امسال
که کارهای مختلف سینمایی و تلویزیونی انجام داده‌ام.
آیا به خاطر دارید که چه تعداد کار سینمایی، تلویزیونی و تئاتر انجام داده‌اید؟ حمیدی: در حدود چهل سریال، نزدیک
به بیست تله‌فیلم و در حدود بیست فیلم سنیمایی در پرونده کاری‌ام از سال ۶۸ تا امروز ثبت شده است
اما تجربه تئاتر ندارم.
یعنی تا به حال هیچ تئاتری را در صحنه اجرا نکرده‌اید؟ حمیدی: تا به حال هیچ تئاتری اجرا نکرده‌ام اما
پارسال تصمیم گرفتم در تئاتر کار کنم و عنوان هم کردم و در سال گذشته سه پیشنهاد خیلی خوب هم
به من شد اما متاسفانه درگیری زیادی با مجموعه داشتم و اصلا فرصت نداشتم به موقع سر تمرین‌ها برسم و
بازی در تئاتر لغو شد.
اما امسال اگر خدا بخواهد و کمی هم وقت آزاد داشته باشم، تصمیم دارم حتما یک تئاتر کار کنم.

با توجه به این‌که شما در مجموعه‌های تاریخی همچون «مسافر ری» حضور داشته‌اید و مجموعه‌های دیگر را هم تجربه کرده‌اید،
چه تفاوتی در نحوه بازی‌ها می‌‌بینید؟ حمیدی: تفاوت بازی‌ها را نمی‌‌توانم بیان کنم چرا که همه این موارد در اجرا
نمایان می‌‌شود و در حین اجرای نقش حس‌هایی که به من دست می‌‌دهد، نقش را پیش می‌‌برد.
پس با توجه به کار کردن با نقش‌های متفاوت، با کلیشه‌ای شدن بیگانه هستید؟ حمیدی: تقریبا می‌‌توان گفت بله، چرا
که من کارهای طنز، درام، تاریخی و…
را بازی کرده‌ام و دوست ندارم یکنواخت باشم، برای همین کارهای مختلف را تجربه کرده‌ام و فکر نمی‌‌کنم کارهایم کلیشه‌ای
شده باشد.
ترجیح می‌‌دهید چه کارهایی انجام دهید؟ حمیدی: بیشتر، کارهای جدی را دوست دارم.
چه نوع فیلمنامه‌هایی را نمی‌‌پسندید و قبول نمی‌‌کنید؟ حمیدی: فیلمنامه‌هایی که بود و نبود بازیگر در فیلم تاثیری نداشته باشد
بنابراین سعی می‌‌کنم نقش‌هایی کوتاه اما تاثیرگذار داشته باشم.
به چه شکلی با گروه «پاتوق» آشنا شدید و همکاری کردید؟ حمیدی: در مجموعه‌ای به نام «یک جور دیگر» که
قرار است در قسمت‌های پانزده دقیقه‌ای پخش شود، مشغول کار بودم که تهیه‌کننده پاتوق سر برنامه آمد و صحبت‌های اولیه
صورت گرفت چرا که در گذشته با هم همکاری کرده بودیم.
قبول کردم که در این مجموعه ایفای نقش کنم.
به نظر شما پاتوق با توجه به زمان پخش که در دو زمان مختلف از شبکه اول سیما نمایش داده
می‌‌شود، تا چه اندازه توانسته مخاطبان خود را جذب کند؟ حمیدی: برنامه‌هایی که در سال‌های قبل، از سیمای خانواده پخش
می‌‌شدند، چون در ساعات خاصی به نمایش درمی‌آمدند، فقط زنان خانه‌دار می‌‌توانستند آنها را ببینند اما با پخش آن بعد
از اخبار ساعت نوزده، مخاطبان بیشتری را توانسته به خود جذب کند.
به هر حال ساعاتی که برای این مجموعه در نظر گرفته‌اند، تاکنون توانسته بینندگان خود را پیدا کند.
درباره نقش‌هایی که قرار است ایفا کنید یا در گذشته ایفا کرده‌اید، آیا در آفریدن نقش به بهترین نحو، خودتان
هم نظراتی را ارائه داده‌اید یا این‌که همان مطالب را عینا اجرا می‌‌کنید؟ حمیدی: در مورد نقش، نظرات شخصی‌ام را
هم ارائه می‌‌دهم و در کار هم سعی می‌‌کنم با تمامی اعضای گروه همکاری لازم را داشته باشم.
در فیلمنامه‌ها بعد از خواندن مطالب با کارگردان مسائلی را در میان می‌‌گذارم که در صورت منطقی بودن، قبول می‌‌کنند
اما این عقیده کلی را دارم که هر فردی از گروه باید به فکر کار خودش باشد و در کار
دیگر اعضای گروه دخالت نکند.
ماندگارترین نقشی که ایفا کرده‌اید، چه نام داشت و در چه فیلمی بود؟ حمیدی: فیلمی بود به نام «عصیان» که
متاسفانه زیاد هم اکران نشد اما آن نقش را من خیلی دوست داشتم چرا که نمایانگر یک زن ستمدیده بود
و برای اجرای این نقش سختی‌های زیادی را متحمل شده بودم و برایم بسیار شیرین بود.
آیا همسر شما هم در دنیای هنر فعالیت می‌‌کنند؟ حمیدی: خیر، همسرم بازنشسته جهاد کشاورزی است.
پاتوق شما با کافی‌شاپ‌های فعلی که در سطح شهر وجود دارد، چه تفاوت‌هایی دارد؟ حمیدی: این پاتوق به یک مکان
صمیمی و خانوادگی تبدیل شده که فکر نمی‌‌کنم در هر کافی‌شاپی این اتفاق بیفتد چرا که کارمندان پاتوق با افرادی
که وارد پاتوق می‌‌شوند، مثل یک فامیل نزدیک برخورد می‌‌کنند که این کار در کافی‌شاپ‌های سطح شهر رواج ندارد.
آیا برای نقش‌های خود الگوی خاصی را در نظر گرفته‌اید؟ حمیدی: خیر، برای نقش‌های خود الگوی خاصی ندارم و تمام
نقش‌ها را با حس و احساس درونی ایفا می‌‌کنم.
آیا تا به حال در جشنواره‌ فجر کاندیدا شده‌اید؟ حمیدی: خیر، اما در بعضی از فیلم‌ها انتظار داشتم که این
اتفاق برایم بیفتد که متاسفانه نشد از جمله فیلم «قدمگاه» که این هم یکی دیگر از فیلم‌هایی بود که به
نظر خودم خوب بازی کرده بودم.
در حال حاضر مشغول انجام چه کاری هستید؟ حمیدی: در حال حاضر مشغول کار خاصی نیستم اما تله‌فیلمی به اسم
«چای جوشیده» را در حال حاضر مطالعه می‌‌کنم که محتوایی پلیسی دارد و اگر بر سر مسائل مالی به توافق
برسیم، این کار را قبول می‌‌کنم چون از نحوه کار آقای صادقی خوشم می‌‌آید.
آیا فرزندان‌تان هم در کارهای هنری دست دارند؟ حمیدی: دخترهایم که نه، چون یکی از آنها فیزیک کاربردی خوانده و
دیگری مددکاری، اما یکی از پسرانم به دنبال کارهای موسیقی و خوانندگی است تا در آینده‌ای نزدیک بتواند اولین آلبوم
خود را به بازار عرضه کند.
عشق شما در زندگی چیست؟ حمیدی: من می‌‌دانم اگر بازی نکنم، می‌‌میرم.
بازیگری را از صمیم قلب دوست دارم.
ریحانه شاهسونخانواده سبز

گردآوری: پرشین وی