گفتگو با پزشک قلب امام (ره )

اشتراک:

ایام خرداد ماه برای همه ما تداعی کننده روزهای تلخ وداع با رهبر فقیدمان ، امام خمینی (ره ) است.
به همین مناسبت ، با پزشک مخصوص ایشان ، آقای دکتر حسین عارفی که از اولین لحظات ورود امام به
ایران تا آخرین دقایق عمر با برکتشان افتخار خدمت گذاری به ایشان را داشته اند و همچنین سرپرست تیم پزشکی
معالج آن حضرت بوده اند ، کفتگوی انجام داده ایم که هم اینک پیش روی شماست.
از آنجایی که اخلاق امام به عنوان یک نمونه کامل ، مدنظر تمام مردم است ، شما به عنوان طبیب
ایشان ، کدام خصوصیت ایشان را قابل توجه می دیدید ؟ از همان آغازین لحظات ورود امام به ایران ،
بنده ایشان را معاینه کردم و در ابتدا فقط سن شان و همچنین راه پیمایی روزانه در یک سطح مسطح
، سه بار در روز هر بار ۳۰ دقیقه انجام دادم .
در طول ۱۰ سالی که من در کنار ایشان بودم حتی یک بار هم از این توصیه کوتاهی نکردند .
علاوه ر این ، طی سال های بعد به دلیل مشکلات قلبی ، کم خونی عضله قلب و فشار خون
، داروهای مختلفی از سوی پزشکان گوناگون تجویز می شد.
برنامه دارویی ایشان بسیار فشرده و رد یک کلام اجرای آن برای افراد معمولی طاقت فرسا بود اما ایشان با
دقت و بسیار سر موقع نه حتی یک دقیقه دیر یا زود ، شخصا داروها را مصرف می کردند .
یکی از خصوصیتهای مهم ایشان ، پرهیز از خود درمانی بود و هیچ احساس تالم ودردشان را به افراد غیر
از گروه پزشکی ابراز نمی کردند و حتی اگر کسی ، غذا یا دارویی را برای اشان از روی ارادت
از خارج یا داخل کشور می آوردند حتما آن را به اینجانب نشان می دادند و درباره استفاده از آن
با مشورت می کردند .
از آنجایی که تحمل درد بالایی داشتند و بسیار صبور بودند ، تا زمانی که درد بسیار زیادی بگیرند ،
به ما چیزی نمی گفتند .
اما چون ما از ایشان خواستیم که به محض بروز کوچک ترین علامت ، آن را به ما گزارش دهند
، ایشان پذیرفتند.
آیا امام درباره تجویز ها و توصیه های گروه پزشکی ، توضیح نمی خواستند؟ ایشنان آنچنان به جامعه پزشکی اهمیت
قایل می شدندکه تنها پاسخ ایشان در برابر توصیه پزشکانشان این بود:«بسیار خوب،هر طور صلاح می دانید»حتی در سال ۱۳۶۸
که به دلیل بیماری گوارشی و وجود زخمهای خونریزی دهنده در معده ایشان،تصمیم تیم پزشکی بر انجام جراحی بود،وقتی مساله
را با ایشان در میان گذاشتیم.بدون حتی یک سوال فقط پرسیدند:«وقت عمل کی است؟» و این سوال هم به دلیل
تمایل ایشان به انجام فرایض به صورت آزادانه در منزل در شب قبل از عمل بود،که آن هم به دلیل
صلاحدید پزشکان جهت انجام آماده سازی ایشان برای جراحی،مجبور به بستری آن حضرت از شب قبل در بیمارستان شدیم که
باز هم ایشان هیچ مخالفتی نکرند.حتی به یاد دارم زمانی که آقای دکتر فاضل برای معالجه ناخنهای انگشتان پای ایشان
در سال ۱۳۶۶،تشخیص دادند درمانم موضعی فایده ندارند و باید ناخن را با جراحی بردارند.به محض اینکه با امام در
میان گذاشتند،ایشان فرمودند:«هر طور صلاح می دانید،پس معطل چه هستید؟»و این نشان دنده آن بود که امام با قدرت اراده
خارق العاده و آهنین که مانند نداشت،در مقام یک بیمار در برابر پزشک،چون طفل معصومی مطیع بود.
آیا امام در مورد اعتماد به پزشکان کشور،نظر خاصی داشتند؟ ایشان در واقع با اجرای تمام توصیه های درمانی،نشان دادند
که کوچکترین عدم اعتمادی به پزشکان داخلی ندارند و همیشه اظهار می کردند،از عملکرد کلیه اطبا رضایت دارم و تشکر
می کنم.
همه پزشکانی که برای معاینات متعدد ایشان تشریف می آوردند مورد لطف قرار می داده و با دعای خیر،بدرقه شان
می کردند و گاهی با جملاتی مثل«خیلی به شما زحمت دادم» یا«باعث دردسر شما شدم» آن چنان رابطه عمیقی با
این قدرشناسی ایجاد می کرد که اشک در چشمان پزشکان حلقه می زد.
حتی اگر عده ای از مسئولان و پزشکان،عنوان می کردند که ایشان را برای معالجه و معاینه به خارج از
کشور اعزام کنند،با این امر مخالفت می کردند و معتقد بودند،توان و قدرت پزشکان داخل کشور،ایشان را کفایت می کند.
به یاد درام در یک مناسبتی با دید گله مانند و تاسف بار بیان فرمودند:«هنوز عده ای بیگانه از خود
برای معالجات معمولی،ترجیح می دهند به خارج از کشور مسافرت کنند».
رعایت رژیم غذائی صحیح،یکی از مشکلات افراد سالخورده است.آیا شما با حضرت امام نیز چنین مشکلی را داشتید؟ خیر،با اینکه
بارها خانواده و اطرافیان ایشان به بنده تذکر می دادند که امام غذا کم میل می کنند و من برای
بررسی،از ایشان سوالاتی راجع به اشتهایشان می کردم،ایشان می فرمودند که اشتهای من مناسب با سن و فعالیت جسمانیم،بد نیست.ایشان
در طول ۸۷ سال عمر با برکتشان همیشه از یم رژیم غذائی ثابت و دقیق،برخوردار بودند.
غذای شب ایشان همیشه غذای ساده ای بود،مثل نان و پنیر،ماست،دوغ،خربزه،سبزی ها و میوه های فصل.از خوردن غذای زیاد و
پرحجم و پر چربی پرهیز می کردند.
ایشان از حبوبات در آبگوشت و خورشتها،استفاده می کردند و چون از بوی ماهی بدشان می آمد،از گوشت ماهی استفاده
نمی کردند.با اینکه ئآبگوشت جزو غذاهای مورد علاقه ایشان بود(حاوی چربی کم و بدون ادویه)اما از سشالهای قبل تمایلی به
خوردن گوشت نداشتند و با اصرار و گاهی تجویز پزشک،گوشت نیل می کردند.به طور معمول صبحها و عصرها از میوه
های فصل استفاده می کردند،مصرف مواد قندی و شکلا ایشان ناچیز بود و از غذاهای کنسرو شده و کمپوت ها
استفاده نمی کردند.
به دلیل همین رژیم منساب و خوب غذائی،امام تقریبا قبل از سن ۸۰ سالگی مبتلا به بیماری قلب و عروقی
نشدند.
پس دلیل فوت ایشان ، بیماری قلبی نبود؟ سیر بماری امام توضیحاتی دارد که عرض می کنم.
در تاریخ ۲۸/۲/۱۳۶۸ آقای دکتر پور مقدس که پزشک کشیک آن روز منزل امام بودند،تلفنی به من اطلاع دادند،در ملاقات
ساعت ۷ صبح ایشان با امامن،علایمی از خونریزی معده گزارش شده است.
پس از بررسی های تشخیصی مثل رادیو گرافی با ماده حاجب از دستگاه گوارش امام و انجام آندوسکپی (گاستکروسکپی)توسط آقای
دکتر زالی،به وجود ماتیعات سرطانی و زخمهای متعدد در معده پی بردیم و پس از در میان گذاشت موضوع با
حاج احمد آقا و بعضی مسئولان(آقای خامنه ای،آقای هاشمی رفسنجانی،آقای موسوی اردبیلی، مهندس موسوی)و جمعی از پزشکان زبده ،با توجه
به سابقه سکته قلبی امام در سال ۱۳۶۵ و کهولت سنی،تصمیماتی مبنی بر جراحی گرفته شد.بنابراین امام در بیمارستان بستری
شدند و آزمایشهای ایشان بیماری سرطان خون را به شکل لنفوما در معده بروز کرده بود نشان داد.
با اینکه معده را جراحی کردیم اما سلولهای سرطانی به سرعت در همه اندام ه ای بدن تکثیر یافتند و
ظرف مدت چند روز،کلیه ها،ریه ها و…
را گرفتار کردند و بیماری قلبی ایشان نیز مزید بر این علتها شد و این مصیبت بزرگ را به وجود
آورد- سلامت نیوز

گردآوری: پرشین وی

بردیا رحمتی بازیگر نقش محمدطاها در هفت سر اژدها ؛ از تئاتر تا شهرت

آشنایی با بازیگران سریال مشاور و داستان و زمان پخش آن

مجید آقاکریمی در نقش داوود جنگلی در جنگل آسفالت ؛ از تئاتر تا شهرت

معرفی بازیگران سریال قطب شمال جنایی متفاوت از داستان تا زمان پخش