تمرین محبت با ازدواج کردن

ازدواج کردن

تغذیه نیاز عاطفی :

نیازی در وجود انسان هست که جایگزینی دیگر برای پاسخ دادن به آن نیاز جز ازدواج وجود ندارد و آن
نیاز ، نیاز عاطفی است.

انسان را از این رو نام انسان نهاده اند که نیاز به انس دارد و ریشه لغوی انسان از انس
گرفته شده است ، انسان با مؤانست با دیگران آرام تر می شود ، هر چند که انس حقیقی در
انس با محبوب ازلی و ابدی است.

نیاز عاطفی ، نیازی است که انسان پس از پشت سر گذاشتن دوران کودکی و نوجوانی ، وجود آن را
ملموس تر احساس می کند و تفاوتی نمی کند که انسان تا قبل از جوانی در فضای محبت آمیزی بزرگ
شده باشد یا خیر ، و هر چقدر انسان والدین مهربان و دلسوزی داشته باشد و هر چقدر برادران و
خواهران مهربان و هر چقدر دوستان خونگرم و صمیمی داشته باشد ، باز هم احساس می کند هنوز تشنه ی
یک نفر دیگر است ، تشنه محبت ورزیدن و مورد محبت قرار گرفتن.

نیاز عاطفی نیازی است که حتی انسان وقتی در میان انسانهای مهربان هم قرار دارد وجود آن را حس می
کند ، احساس می کند یکی دیگر باید باشد تا با او راحت تر حرفهای دلش را بزند ،محبتش را
عرضه کند و سنگ صبورش باشد.
جالب اینجاست که این عطش و نیاز را نسبت به جنس مخالف خود هم می بیند و در این میان
، هیچ چیزی نمی تواند به این نیاز حقیقی و مهم ، به طیبی و طاهری و گوارایی ازدواج ،
پاسخ دهد و بواسطه وجود این نیاز است که وقتی انسان در کنار همسر قرارمی گیرد ، به انس و
آرامش می رسد و این سکونت و آرامش نه یک امر مجازی و قرار دادی است ، بلکه امری حقیقی
و فطری است که بر حسب خلقت ما طرح ریزی شده است .

(( و از نشانه های او این است که برای شما از جنس خودتان جفتی آفرید تا در کنار
او آرامش یابید و میان شما مودت و رحمت قرار داد و در این کار نشانه هایی است برای کسانی
که تفکر می کنند )).
( روم / ۲۱ )

همسر ، کسی است که وجود ما را از تک بودن و تنها بودن ،
به یک وجود مجموعه دار و کامل تر تبدیل می کند و به واسطه همین تکمیل شدن و ارضاء شدن
چند بعدی است که وجود ما آرام تر و تسکین یافته تر می شود .
تحقیقات علمی نیز نشان داده است که متأهلین از لحاظ روحی و روانی دارای ضریب سلامتی بالاتری از افراد مجرد
می باشند و میزان مفاسد و جنایتها و همچنین خودکشیها در میان مجرد ها بیشتر از متأهلین است و این
ناشی از این حقیقت است که تأهل وجود روانی انسان را سالم تر و آرام تر می کند و جلوی
خیلی از مفاسد ـ که ناشی از ناآرامی و اضطراب روحی و روانی است ـ را می گیرد .

بزرگ شدن روح :

یکی از مهمترین نتایجی که در اثر ازدواج حاصل می شود بیرون رفتن فرد از مدار فردیت خود و شکسته
شدن نسبی اما قابل توجه حصار نفسانیت انسان است.

ازدواج توأم با توجه به یک فرد دیگر ـ که تا بحال غریبه بوده و یا حکم نامحرم داشته است
ـ می باشد و این امری است مهم ، چرا که تا بحال جوان ما به جز وجود خود و
آمال و آرزوهای خود فکری دیگر نداشته است ، اما بواسطه ی ازدواج ، یک نفر دیگر نیز در مدار
برنامه ریزی و توجه او قرار می گیرد و حاضر است از وجود خود و داشته های خود به دیگری
نیز عطا کند و به واسطه ی محبت و دوستی که ایجاد می شود (( من )) وجودی فرد گسترش
یافته و از مدار صرف خودبینی خارج می گردد و تلاش برای آسودگی ، رفاه و آسایش یک نفر دیگر
حکایت از بزرگ شدن روح فرد می کند ، چرا که وی ، یک نفر دیگر را تحت لطف قرار
می دهد و بواسطه ی وی یک نفر دیگر زندگی راحت تری را تجربه می کند.

تمرین محبّت کردن :

در ازدواج یک اتفاق مهم دیگر می افتد و یا بایستی بیفتد و آن صمیمیت و دوستی بین دو نفر
است و این یکی از اهداف مهم دین اسلام است که افراد با هم دوست و صمیمی شوند.

خداوند در ازدواج چاشنی یک ارتباط محبت آمیز را با قرار دادن مودت و رحمت بین زوجین قرار داده است
، بنابرین ازدواج یکی از بهترین زمینه ها برای تمرین محبت کردن ـ آن هم یک محبت حلال ، طیب
و مهم تر از همه واقعی ـ را فراهم می کند و همین تمرین محبت کردنها کم کم انسان و
روحش را بزرگ تر و رئوف تر می کند .

در مقاله ی بعد به بررسی دیگر فواید ازدواج مثل : ” تمرین در ارتباطات” و ” شخصیت مفیدتر و
مستقل تر” را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

تبیان