سه شنبه, ۲۹ اسفند , ۱۴۰۲
درخواست تبلیغات

سی و سه پل اصفهان + تصاویر

اشتراک:
سی و سه پل گردشگری
سی و سه پل اصفهان یکی از معروف ترین پل های ایران می باشد در ادامه با این پل آشنا شوید

اصفهان یکی از زیباترین شهرهای ایران می باشد که گردشگران زیادی همه ساله به این
شهر سفر می کنند و از دیدن جاذبه های گردشگری آن لذت می برند یکی از معروف ترین
جاذبه های این شهر سی و سه پل می باشد که در دوران صفویه ساخته شده است
این پل در زمان قدیم پل جلفا نامیده می شد طول این پل ۳۰۰ متر است و عرض آن ۱۴ متر است
در دوران صفویه در کنار این پل مراسم جشن آبریزگان برگزار می شد این پل یکی از شاهکارهای
معماری و پل سازی ایران به شمار می رود در ادامه با سی و سه پل اصفهان آشنا شوید
و تصاویری از سی و سه پل اصفهان را در پرشین وی مشاهده کنید

آشنایی با سی و سه پل اصفهان

یکی از پل های زیبا و جالبی که در دوران صفویه بر روی زاینده رود
احداث شد سی و سه پل است این پل در گذشته «پل جلفا» نامیده می شد (زیرا از این طریق
به جلفا که تازه احداث شده بود می رسیدند).
به «الله وردیخان» نیز معروف است زیرا سردار مشهور شاه عباس اول که به ساختن این پل مأمور گردید به
این نام نامیده می شود.

این پل که در نوع خود شاهکارى بى‏نظیر از آثار دوره سلطنت شاه‏ عباس اول است، به هزینه و نظارت
سردار معروف او الله ‏وردى‏خان بنا شده.
این پل در حدود ۳۰۰ متر طول و ۱۴ متر عرض دارد و طویل‏ ترین پل زاینده ‏رود است که
در سال ۱۰۰۵ هجرى ساخته شده است.
در دوره‌ صفویه‌،مراسم‌ جشن‌ آبریزان‌ یا آبپاشان‌ ارامنه‌ در کنار این‌ پل‌ صورت‌ می‌گرفت‌.
ارامنه‌ جلفا، مراسم‌ «خاج‌ شویان‌» را نیزدر محدوده‌ همین‌ پل‌ برگزار می‌کرده‌اند.
پل‌ مزبور یکی‌ از شاهکارهای‌ معماری‌ و پل‌ سازی‌ ایران‌ و جهان‌ محسوب‌ می‌شود.

سی و سه پلدر دوره‌ صفویه‌،مراسم‌ جشن‌ آبریزان‌ یا آبپاشان‌ ارامنه‌ در کنار این‌ پل‌ صورت‌ می‌گرفت‌.

این پل در سال (۱۰۱۱ ه.ق) باهتمام الله وردیخان سپهسالار شاه عباس و بنا به فرموده شاه مزبور شروع
به ساختمان گردید و به طورى که در عالم آراى عباسى نوشته شده داراى چهل چشمه (دهانه) بوده که از
هر چشمه آب خارج مى‏گردیده، پلى بسیار عریض و طویل و مرتفع، شالوده آن با سنگ و آهک ریخته شده
و با آجر و گچ بالا رفته و دو طرف پل غرفات و غلام گردشهاى بلند فوقانى ساخته و چشمه
‏هاى زیرینش زیاد با عرض و مرتفع و طول آن ۳۵۰ قدم و عرضش بیست قدم و شش معبر باین
شرح داشته است:

معماری سی و سه پل

۱ راه وسط که مخصوص عبور سواره و گردونه‏ها بوده است.
۲ و ۳ طرف پل که از میان گالالریها ى زیبا مى‏گذشت و به پیاده‏رو تخصیص داشت.
۴ و ۵ پشت بامهاى گالارى از دو طر ف که دور آن نرده داشته و موقع طغیان رود تفرجگاه
باشکوهى بوده است، سرانجام گالاریهاى پل به وسیله پله‏هاى ظریف بزیر پل متصل مى‏شد و از زیر پل هم موقع
کم آبى عبور مى‏کردند.
۶ از زیر پل بود.

مساحت این پل را سیاحان انگلیسى چهارصد و نود یارد تعیین کرده‏اند. هفت دهانه این پل گرفته
شده و اکنون ۳۳ دهانه دارد و از این رو به پل ۳۳ چشمه شهرت دارد.
این پل را بنامهاى: پل شاه عباسى – پل الله وردیخان – پل جلفا – پل چهل چشمه –
پل سى و سه چشمه خوانده‏اند و وجه تسمیه هر یک چنین است:

۱- پل شاه عباسى از آن جهت
گویند که شاه عباس اول دستور بناى آن را داده است .

۲-چون بمباشرت و اهتمام اللهوردیخان ساخته شده به پل اللهوردیخان معروف گردیده.

۳-از لحاظ اینکه معبر مردم به جلفا بوده آن را پل جلف هم گفته‏اند.

۴-چون در ابتداء چهل چشمه داشته پل چهل چشمه.

۵- و اینک سى و سه چشمه دارد به پل سى و سه چشمه اشتهار دارد.

جشن آبریزگان در سی و سه پل

این پل براى اتصال خیابان چهار باغ کهنه عباسى به خیابان چهارباغ بالا و باغ هزار جریب و عباس آباد
ساخته شده است.
این پل در جشن آبریزگان و آب پاشان محل اجتماع شاه و بزرگان و شعراء و رجال و سایر مردم
بوده است.

شرحى را که سرپرسى سایکس انگلیسى راجع به این پل نوشته از نظر اینکه بسیار دقیق و وضع پل را
در آخر قرن سیزدهم و اوائل قرن چهاردهم هجرى مجسم مى‏نماید عیناً در اینجا نقل مى‏گردد:

سی و سه پلپل‌ مزبور یکی‌ از شاهکارهای‌ معماری‌ و پل‌ سازی‌ ایران‌ و جهان‌ محسوب‌ می‌شود.

خیابان با شکوه
چهارباغ از یک طرف به پل الله وردیخان کشیده مى‏شود، که با این که حالیه روى بویرانى نهاده معذا از
پل هاى درجه اول عالم به شمار مى‏آید، اینجا از یک شاهراه سنگ فرش شده وارد مدخل عمومى پل مى‏شوند
شکل فوق العاده و شگفت آور این پل که ۳۸۸ یارد طول آنست مقابل یک جاده سنگ فرش شده‏اى به
عرض ۳۰ پا بدین قرار ایت که در آن سه معبر در سه سطح مختلف تعبیه شده که یکى از
آنها راه معمولى روى پل است که در دو طرف آن طاق نماهاى سرپوشیده ساخته‏اند.

طاقنماها از طرفى برودخانه و از طرفى به همین جاده مشرف مى‏باشند، در بالا و پائین این طاقنماها که با
تابلوى نقاشى شده تزیین یافته بود هر کدام یک پیاده روهائى است که با پله کانها باین راه اصلى وصل
مى‏شود و در کنار سطح رودخانه معبر دیگرى است که به طول رودخانه امتداد مى‏یابد.
تنها انتقاد مخالفى که براى ساختمان این پل مى‏شود کرد و آن از تصویر هم نمایان است آنکه، پل مزبور
در مقابل جریان ضعیف و باریک زنده رود در بیشتر فصول سال بیش از، انداغزه جنبه ظرافت دارد.

تاریخچه سی و سه پل اصفهان

در تاریخچه ابنیه تاریخى اصفهان درباره این پل تاریخى چنین نوشته است:

در انتهاى جنوبى خیابان چهارباغ پل الله وردیخان
است که به نام بانى و سازنده آن خوانده مى‏شود و در همان موقعى که شاه عباس دستور کاشتن درختان
چهارباغ را مى‏داده رفیق و سپهسالار شاه نیز در ساختمان این پل به وسیله آجر و سنگ تراش فعالیتى به
خرج مى‏داد، وضعیت این پل با قدیمش تفاوت زیادى نکرده است.

ایوانچه‏ها و غرفه‏هاى زیبا و متناسب طرفین پل که جاى نشستن اهالى و عبور و مرور است به همان حالت
اولیه باقى مانده است.
طول این پل ۲۹۵ متر و عرضش ۱۳/۷۵ متر مى‏باشد نوشته‏اند که در ابتدا چهل چشمه داشته و به تدریج
سى و سه چشمه شده در سنوات اخیر قسمت زیادى از بستر رودخانه را تصرف کرده و اشجارى غرس نموده
بودند به طورى که چند چشمه پل از عبور آب محروم گشته ممکن بود بکلى متروک شود.

وى در سال ۱۳۳۰ که آقاى مصطفى خان مستوفى ریاست شهردارى اصفهان را داشت شهامت و شجاعت به خرج داد
و اراضى مزبور را از تصرف غاصبین خارج و مجراى عبور آب چشمه‏ها را باز کرد و اقدام به ساختمان
دیوارهاى سنگى در طرف شما رودخانه نموده که نوز آثارش پابرجا و عملیاتش زبانزد مردم این شهر است.

در دوره صفویه ارامنه حق داشتند تا میدانى که اول پل احداث شده بود جمع شوند و مال‏التجاره و صنایع
خویش را با صنعتگران اصفهانى تبدیل نمایند و حق نداشتند از این پل عبور کرده داخل شهر شوند در جل
این پل مجسمه رضا شاه کبیر بر روى ستونى بارتفاع ۵ متر دیده مى‏شود که اسبى سوار و به طرف
شما متوجه است اطراف این مجمسه فعلاً میدان ۲۴ اسفند و با میدان مجسمه نامیده مى‏شود.

سی و سه پل  اصفهان

در شمال شرقى پل یعنى اول خیابانى که به طرف شرق امتداد دارد ساختمان آجرى است که بیاد مقبره
کمال الدین اسماعیل )قبرش در جهانباره است( ساخته شده و خیابان مزبور به نام آن بزرگوار نامیده مى‏شود که به
طرف پل جوئى و خواجو امتداد دارد.

سرپرسى سایکس انگلیسى در شرحى که راجع به پل زاینده رود نوشته بود گفته بود که این پل با اینکه
روى به ویرانى نهاده از پل هاى درجه اول عالم است و اما تاورنیه تعصب ملى نگذارده که در قضاوت
خود انحراف نورزد، گرچه تاورنیه در کلیه موراد نظرش ساده نبود و اغلب خواسته است بناها و یدگر آثار ایران
را کوچک و پست جلوه دهد و از دیگران هم استفاده کرده که در تجلیل اصفهان غلو کرده‏اند.

اینکه آراى مختلفى راجع به این پل نگاشته شد براى امکان استخراج نظر صحیح و صائب درباره آن بود و
اینکه درستى و نادرستى نظرهائى چون نظر تاورنیه معلوم گردد.
در هر حال اکنون این پل در اصفهان ممتاز و در درجه اول قرار دارد و چون از آثار باستانى
به شمار مى‏رود زیر شماره ۱۱۰، به ثبت تاریخى رسیده است.

شاه عباس اول به طورى که مورخان و سیاحان خارجى نوشته‏اند در هر حال در جشن آبریزان شرکت مى‏کرد و
اگر در اصفهان بود در کنار زاینده بود برابر پل سى و سه پل و اگر در مازندران بود در
کنار دریاى خزر، و گاهى روى پل سى و سه چشمه برگزر مى‏کرد.

سی و سه پلطول این پل ۲۹۵ متر و عرضش ۱۳/۷۵ متر مى‏باشد

در کتاب زندگانى شاه عباس اول راجع به جشن نوروز که شاه در سال ۱۰۱۸ هجرى در روى پل
سى و سه پل برگزار کرده چنین نوشته است.

جشن نوروز در سی و سه پل

جشن نوروز غالباً از سه تا هفت شبانه روز دوام مى‏یافت.
گذشته از باغ نقش جهان پل الله وردى خان را نیز آئین مى‏بستند و چراغان مى‏کردند.
و گاه به فرمان شاه عباس بر سر پل مراسم گلریزان صورت مى‏گرفت، و گلهاى فراوان در راه شاه و
همراهان او ریخته مى‏شد.
از آن جمله در سال ۱۰۱۸ با آنکه جشن فروردین مصادف با ماه محرم بود، به فرمان شاه هفت شبانه
روز جشن نوروزى گرفتند و بر سر پل گلریزان کردند و چون مردم اصفهان در چراغان و آئین بندى هنر
نمائى بسیار کرده بودند، شاه مبلغ پانصد تومان از مالیات آن سال را به ایشان بخشید.

میرزا علینقى کمره‏اى متخلص به نقى که از شعراى زمان بوده ماده تاریخى سروده که ابیات آن چنین است:

فلک قدر الله و یردى که قدر                     ز عباس شاه اندر ایام یافت

بامداد بیگ ویردى دادگر                          پلى کدر آغاز و انجام یافت

بسعى
ملک سیرت آقا حسین بخیر العمل حسن اتمام یافت

به دست زبر دست صعب
امیر چو بند امیر این بنا نام یافت

پى سال تاریخ این پل نیافت
کسى خوبتر از پل اتمام یافت

ظاهراً گفته عالم آرا اینست که پل در سال (۱۰۱۱
ه.ق) ساخته شد و گفته‏هاى جابر انصارى قسمتى حاکى است که در سال مزبور ساخته شده و قسمتى مى‏رساند که
دستور داده شده که بسازند و در قسمت نوشته که ساختن آن با سر در قیصریه مقارن بوده و حال
آنکه ساختمان سر در قیصریه را از وقایع سال ۱۰۱۲ نوشته است.
و هیچ اشاره بسند این گفته‏ها هم نشده است.

سی و سه پلارامنه‌ جلفا، مراسم‌ «خاج‌ شویان‌» را نیزدر محدوده‌ همین‌ پل‌ برگزار می‌کرده‌اند.
ساختمان پل امیر

ماده تاریخ منسوب به نقى کمره‏اى هم حاکى است که ساختمان پل امیر در سال (۱۰۰۵ ه.ق) انجام یافته است
ولى تاریخ شروع آن معلوم نیست و باید اذعان کرد که اگر منظور همان پل چهل چشمه و یا اللهوردیخان
باشد محال است که در ظرف یکسال چینن پلى ساخته شده باشد و حدال باید در سال (۱۰۰۳ ه.ق) شروع
شده باشد تا در (۱۰۰۵ ه.ق) به اتمام برسد.

آنچه به نظر مى‏رسد این است که براى ساختمان عباس آباد مسلم است که باید ابتداء پل واسطه ساخته شود
و سپس شروع به ساختمان آن طرف پل شود.
تاریخ ساختمان چهارباغ یعنى اتمام آن مطابق ماده تاریخى که سروده‏اند و عالم آراء نوشته است.
هزار و پنج هجزرى است.
که با حساب حروف جمل با هزار و پنج مطابقت دارد و نیز تاریخ تکگائى که در خیابان چهارباغ طبق
دسترو شاه عباس ساخته شده سال هزار و یازده است که در تذکره نصرآبادى به نقل از تاریخ جلال منجم
به شاه عباس اول منسوب شده:

سی و سه پل معروف ترین پل در اصفهان

و از طرفى الله وردیخان در سال (۱۰۰۴ ه.ق) از طرف شاه عباس اول
به ایا لت فارس منسوب گردید و در آنجا به اداره امور و تمشیت مى‏پرداخت تا اینکه حکومت کهکیلویه هم
بر حزوه حکومتش افزوده گردید و از مجموع این تواریخ استنباط مى‏شود که شاه عباس پس از استقرار به سلطنت
و پیش از اینکه مقر خود را صافهان قرار دهد در صدد بوده که اصفهان را به پایتختى انتخاب کند
و از این رو دستور داده بود که طرحهائى براى آبادى اصفهان مهیا کردن آن براى پایتختى ریخته شود و

شاید اعزام الله وردیخان به فراس هم از این نظر بوده که اقدامات عمرانى اصفهان هم زیر نظر او قرار
گیرد و عمدتاً باید عمران اصفان از بعد از تاریخ اعزام الله وردیخان یعین بعد از سال (۱۰۰۴ هجرى) انجام
یافته باشد و تقریباً هم همین طور است چه مطابق ماده تاریخى نقى کمره‏اى هم ساختمان پل اللهوردیخانه در سال
(۱۰۰۵ ه.ق( اتمام یافته و عمران خیابان چهار باغ در (۱۰۰۵ ه.ق) و تکایا چهارباغ در (۱۰۱۱ ه.ق) و در
سال (۱۰۲۵ ه.ق) تمام ساختمانهائى که از زمان شاه عباس شروع شده بوده سرانجام یافته بوده است.

سی و سه پلاین پل در گذشته «پل جلفا» نامیده می شد
بنای سی و سه پل

و اما اینکه گفته شده در سال (۱۰۱۱ ه.ق)مأمور ساختمان پل شده با تاریخ اتمام پل که (۱۰۰۵ ه.ق) باشد
مغایر است، مى ‏توان گفت الله وردیخان ابتداء طبقه زیرین پل را براى امکان عبور و مرور ساخته بوده که
در (۱۰۰۵ ه.ق) به اتمام رسیده بوده و بعد در (۱۰۱۱ ه.ق) مأمور شده که پل را به اتمام برساند
یعنى طبقه بالا را نیز بسازد که در موقع طغیان رودخانه هم عبور و مرور از طبقه دوم مقدور باشد
و شاید طغیان رودخانه زاینده رود موجب تکمیل پل بوده است و با این فرض دیگر مغایرتى در بین نخواهد
بود.

نظر دیگرى هم امکان دارد و آن این است که بگوئیم پل موضوع ماده تاریخ نقى کمره‏اى در فارس
بوده نه در اصفهان ولى چون در تاریخ چنین اشاره‏اى نشد ناچار باید پل موضوع ماده تاریخ نقى را همان
پل سى و سه پل دانست

این بنای زیبا که با وجود مرور زمان با بزرگی و مشخصات آن سالم
مانده است ارزش آن را دارد که برای دیدنش به اصفهان رفت، هر چند احتمالاً از کسی هم انتظار نمی
رود که برای دیدن شاید باشکوه ترین پل جهان چنین کاری نکند.

میدان نقش جهان اصفهان

بیشتر بدانید: میدان نقش جهان

میدان نقش جهان یکی از بزرگترین و زیباترین میدان‌های جهان است. این میدان با ۵۰۷ متر
طول و ۱۵۸ متر عرض، چهار اثر تاریخی اصفهان (مسجد شیخ لطف‌الله، مسجد امام، سر
در بازار قیصریه و کاخ عالی قاپو) را در خود جای داده است. دورتادور میدان نقش جهان ۲۰۰
حجره‌ی ۲ طبقه دارد و گردشگران هم برای بازدید از این میدان می‌آیند و هم برای خرید.
زمانی که صفویان اصفهان را به عنوان پایتخت انتخاب کردند، میدان نقش جهان احداث شد.
در این هنگام مسجد امام، مسجد شیخ لطف‌الله و سردر بازار قیصریه نیز ساخته شد.

در آن دوران در میدان نقش جهان مسابقات و بازی‌هایی مانند چوگان و قاپوق‌اندازی برگزار
می‌شد. سان و رژه‌ی سربازان و سپاهیان هم در این میدان انجام می‌شد. در دوران قاجار
قسمت‌هایی از این میدان در اثر بی‌توجهی تخریب شد اما در دوران پهلوی و پس از پیروزی
انقلاب اسلامی کار مرمت روی قسمت‌های تخریب‌شده انجام می‌گیرد. میدان نقش جهان
در ۸ بهمن ۱۳۱۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تبیان و کجارو

گردآوری:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
آرون گروپس
تالارکده