غزل شماره ۱۴۶ حافظ : صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

غزل شماره ۱۴۶ حافظ به همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید.

فال حافظ

فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل

غزل شماره ۱۴۶ حافظ شیرازی : زلف یار

صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دل شوریده ما را به بو در کار می‌آورد

من آن شکل صنوبر را ز باغ دیده برکندم

که هر گل کز غمش بشکفت محنت بار می‌آورد

فروغ ماه می‌دیدم ز بام قصر او روشن

که رو از شرم آن خورشید در دیوار می‌آورد

ز بیم غارت عشقش دل پرخون رها کردم

ولی می‌ریخت خون و ره بدان هنجار می‌آورد

به قول مطرب و ساقی برون رفتم گه و بی‌گه

کز آن راه گران قاصد خبر دشوار می‌آورد

سراسر بخشش جانان طریق لطف و احسان بود

اگر تسبیح می‌فرمود اگر زنار می‌آورد

عفاالله چین ابرویش اگر چه ناتوانم کرد

به عشوه هم پیامی بر سر بیمار می‌آورد

عجب می‌داشتم دیشب ز حافظ جام و پیمانه

ولی منعش نمی‌کردم که صوفی وار می‌آورد

تعبیر و تفسیر فال شما از غزل شماره صد و چهل و شش حافظ شیرازی

ای صاحب فال ، مدتهاست که کسی را دوست داشتی و آن شخص شما را ترک کرد و رفت ، آگاه باش که به زودی زود خبرهای جالبی از او به شما خواهد رسید و او به نزد شما با شرمساری هرچه بیشتر بازگشته و دوباره دیدارها تازه خواهد گشت . خدا با صابران است.

غزل شماره ۱۴۶ حافظ با صدای سهیل قاسمی:

فایل صوتی غزل شماره ۱۴۶ حافظ

دانلود فایل فال حافظ صوتی ۱۴۶

فاتحه‌ای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:

ای حافظ شیرازی!

تو محرم هر رازی!

تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می‌دهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید

.
.
فال مجدد حافظ
.
.