غزل شماره ۱۷۷ حافظ : نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
غزل شماره ۱۷۷ حافظ به همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید.
فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل
غزل شماره ۱۷۷ حافظ شیرازی : آئین سروری
نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری داند
نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست
کلاه داری و آیین سروری داند
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروری داند
غلام همت آن رند عافیت سوزم
که در گداصفتی کیمیاگری داند
وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی
وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند
بباختم دل دیوانه و ندانستم
که آدمی بچهای شیوه پری داند
هزار نکته باریکتر ز مو این جاست
نه هر که سر بتراشد قلندری داند
مدار نقطه بینش ز خال توست مرا
که قدر گوهر یک دانه جوهری داند
به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد
جهان بگیرد اگر دادگستری داند
ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه
که لطف طبع و سخن گفتن دری داند
تعبیر و تفسیر فال شما از غزل شماره ۱۷۷ حافظ شیرازی
ای صاحب فال ، اگر دست به کاری میزنی که تجربه ای در آن نداری ، مراقب باش که آن را فقط از روی تقلید و کورکورانه انجام ندهی و باید هرکاری را از پایه و اساس فهمید و یاد گرفت و بعد به آن مبادرت ورزید که اگر غیر از این کنی بعدها دچار مشکلات خواهی شد.
غزل شماره ۱۷۷ حافظ با صدای سعیده طاهری :
فایل صوتی غزل شماره ۱۷۷ حافظ
فاتحهای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:
ای حافظ شیرازی!
تو محرم هر رازی!
تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم میدهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید
.
.
فال مجدد حافظ
.
.