غزل شماره ۲۸۴ حافظ : هاتفی از گوشه میخانه دوش

غزل شماره ۲۸۴ حافظ به همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید

فال حافظ

فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل

غزل شماره ۲۸۴ حافظ شیرازی : ندای غریبی

هاتفی از گوشه میخانه دوش

گفت ببخشند گنه می بنوش

لطف الهی بکند کار خویش

مژده رحمت برساند سروش

این خرد خام به میخانه بر

تا می لعل آوردش خون به جوش

گر چه وصالش نه به کوشش دهند

هر قدر ای دل که توانی بکوش

لطف خدا بیشتر از جرم ماست

نکته سربسته چه دانی خموش

گوش من و حلقه گیسوی یار

روی من و خاک در می فروش

رندی حافظ نه گناهیست صعب

با کرم پادشه عیب پوش

داور دین شاه شجاع آن که کرد

روح قدس حلقه امرش به گوش

ای ملک العرش مرادش بده

و از خطر چشم بدش دار گوش

معنی و تعبیر غزل شماره ۲۸۴ حافظ شیرازی

ای صاحب فال ، ندایی درونی دائما شما را به اندیشه در مورد کارهای خود فراخوانده و دوست دارید به آن پاسخ دهید ، این را نیز بدانید بالاخره شما موفق خواهید بود و به حقیقت دسترسی پیدا کرده و راه درست از نادرست را از هم تشخیص دهید و خداوند گناهانتان را خواهد بخشید ، چراکه او بخشنده ترین بخشایشگرهاست.

غزل شماره ۲۸۴ حافظ با صدای سهیل قاسمی :

فایل صوتی غزل شماره ۲۸۴ حافظ

دانلود فایل فال حافظ صوتی ۲۸۴

فاتحه‌ای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:

ای حافظ شیرازی!

تو محرم هر رازی!

تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می‌دهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید

.
.
فال مجدد حافظ
.
.