غزل شماره ۳۵۲ حافظ : روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم

غزل شماره ۳۵۲ حافظ به همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید

فال حافظ

فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل

غزل شماره ۳۵۲ حافظ شیرازی : خدمت در میخانه

روزگاری شد که در میخانه خدمت می‌کنم

در لباس فقر کار اهل دولت می‌کنم

تا کی اندر دام وصل آرم تذروی خوش خرام

در کمینم و انتظار وقت فرصت می‌کنم

واعظ ما بوی حق نشنید بشنو کاین سخن

در حضورش نیز می‌گویم نه غیبت می‌کنم

با صبا افتان و خیزان می‌روم تا کوی دوست

و از رفیقان ره استمداد همت می‌کنم

خاک کویت زحمت ما برنتابد بیش از این

لطف‌ها کردی بتا تخفیف زحمت می‌کنم

زلف دلبر دام راه و غمزه‌اش تیر بلاست

یاد دار ای دل که چندینت نصیحت می‌کنم

دیده بدبین بپوشان ای کریم عیب پوش

زین دلیری‌ها که من در کنج خلوت می‌کنم

حافظم در مجلسی دردی کشم در محفلی

بنگر این شوخی که چون با خلق صنعت می‌کنم

معنی و تعبیر غزل شماره ۳۵۲ حافظ شیرازی

ای صاحب فال ، مدتی است که از زندگی و آمیزش با مردم گریزان هستی ، و فقیر بودن و نداری را برای خود افتخاری می دانی ، در صورتی که انسان قوی و توانمند بسیار بهتر می تواند به هم نوعان خود کمک نموده راه و رسم چگونه زیستن را به آنان بیاموزد ، پس وقت خود را بیهوده به بطالت نگذران و از هم اکنون برای آینده برنامه ریزی کن

غزل شماره ۳۵۲ حافظ با صدای سهیل قاسمی:

فایل صوتی غزل شماره ۳۵۲ حافظ

دانلود فایل فال حافظ صوتی ۳۵۲

فاتحه‌ای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:

ای حافظ شیرازی!

تو محرم هر رازی!

تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می‌دهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید

.
.
فال مجدد حافظ
.
.