رنگ در زندگی؛ رنگ‌های مناسب هر سن کدام است؟

رنگ‌های مناسب هر سن

تا ۶ ماهگی: از زمانی که نوزاد به دنیا می‌آید تا ۶ ماهگی باید از
پوشاکی استفاده شود که رنگ در آن دخالت نداشته باشد یا به مقدار خیلی کم دارای رنگ‌های روشن باشد (اصطلاحاً
به این رنگ لباس‌ها baby- پاستیلی می‌گویند)؛ زیرا بدن نوزاد ضعیف بوده و لباس‌های رنگی باعث آزار پوست نوزاد
می‌شود.
همچنین لازم به ذکر است که نوزادانی که زردی دارند به‌هیچ‌وجه نباید لباس‌هایی بپوشند که زرد و یا از خانواده
زرد باشد (عسلی، نارنجی و …).
الیاف نساجی قابل‌استفاده برای این سن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
بهتر است از الیاف نخ – پنبه استفاده شده و در صورت امکان از پشم هم استفاده نشود.
طراحی پوشاک ساده بوده و از زیپ و بسط بسیار کم استفاده شود.

از ۶ ماهگی تا ۲ سالگی: از ۶ ماهگی به بعد رنگ وارد لباس‌های نوزاد می‌شود و در طراحی لباس‌ها
چاپ و تیکه دوزی دیده می‌شود.

۲ تا ۴ سالگی: این محدوده سنی اوج خلاقیت کودکان است، پوشاکی که برای این سن استفاده می‌شود شامل همه
رنگ‌ها است ولی هنوز رنگ‌ها از هم تفکیک نشده‌اند.
به زبان ساده‌تر می‌توان گفت که دنیای کودکان رنگارنگ است.

۴ تا ۶ سالگی: در اوج شخصیت‌های کارتونی به این معنا که شخصیت‌های کارتونی برای کودکان الگو می‌شوند و کودکان
علاقه شدید به آن‌ها پیدا می‌کنند.
پس بهتر است لباس‌هایی برای آن‌ها خریداری شود که شامل عکس‌ها و چاپ‌های شخصیت‌های کارتونی باشد.
اکثراً پسرها در این سن چاپ دوست دارند و دخترها پیراهن و گل دوست دارند.

۶ تا ۸ سالگی: در این سن کودکان به قانون رسیده و لباس‌ هایی که انتخاب می‌کنند فرم پیدا می‌کند.
حال سؤال پیش می‌آید که فرم لباس چه نکاتی را به کودک می‌آموزد؟ تفکر به سایر افراد، مفاهیم اجتماعی طرز
پوشش لباس را یاد می‌گیرند.
برای لباس‌هایشان ارزش قائل می‌شوند.

۸ تا ۱۰ سالگی: در این سن کودکان به خودمحوری روی می‌آورند، انتخاب تیپ باید با خودشان باشد.
نظر دیگران برایشان ارزش نداشته و هر لباسی که خودشان دوست داشته باشند می‌پوشند.
در این سن کودکان نظر دوستانشان را به خانواده ترجیح می‌دهند.
سن ۱۰ سالگی اوج تأثیرگذاری روابط بچه‌ها بر همدیگر است.

۱۰ تا ۱۶ سالگی: این محدوده سنی دوره اوج به‌هم‌ریختگی و بلوغ انسان است.
به دلیل هورمون‌هایی که در حال تغییر است دچار هنجار می‌شوند.
به‌ویژه دخترها به دلیل شروع عادت ماهانه ازلحاظ پوشاک ممکن است دچار وسواس خاصی شوند.
فرزندانمان در این محدوده سنی کاملاً متفاوت هستند، یکی شلخته می‌شود، یکی مدرن و به دنبال پیروی از سبک‌های مختلف
(خوانندگان، هنرپیشه‌ها و …) لباس‌هایی که برای این دوره طراحی می‌شود بهتر است که ست نباشد (کت تک، شلوار تک،
لباس تک و …) زیرا فرزندانمان اصولاً دوست ندارند لباس‌هایشان ست باشد.
خرج کار در این محدوده سنی برای لباس‌هایشان بیشتر استفاده می‌شود مثل زنجیر؛ توصیه می‌شود که با آن‌ها مخالفت نشود
زیرا این محدوده سنی به سن تهوع معروف بوده و هر فردی باید این سن را بگذراند.
اگر با فرزندانمان برخورد کنیم و با طرز فکر آن‌ها مخالفت کنیم به‌احتمال خیلی زیاد طرز فکر آن‌ها رشد نکرده
و در سنین بالاتر هم در مشابهاتی از رفتار در سن بلوغ را با خود به همراه دارند.

۱۶ تا ۲۰ سالگی: با توجه به عبور از دوره بلوغ و تهوع افراد در این سن آرام‌تر شده و
حتی طرز پوشش آن‌ها دچار تفاوت ویژه‌ای می‌شود در بیشتر موارد خرج کارهایی مثل زنجیر از لباس‌ها برداشته می‌شود و
تیپ افراد سبک‌تر می‌شود البته نمی‌توان گفت که کاملاً متفاوت می‌شوند.

۲۰ سالگی: ۲۰ سالگی سن ورود به دهه سوم زندگی است یعنی اوج روشنفکری افراد.
دهه سوم، دهه اعتقادات است.
افراد در این سن به‌طور بالقوه دچار رشد اجتماعی شده و این رشد در طرز پوشش آن‌ها تأثیر می‌گذارد؛ افراد
به ساده‌پوشی، هماهنگی و ست کردن رسیده و لباس‌ها شکیل‌تر می‌شود به‌عبارت‌دیگر شخصیت‌ها شکل‌گرفته و طرز پوشش‌ها نظم می‌یابد.
در دهه سوم پوشش اجتماعی حرف اول را میزند، مانند تیپ کارمندی.
بیشتر افراد در دهه سوم زندگی ازدواج‌کرده پس سلیقه همسر بخش ویژه‌ای از نوع پوشش را به همراه دارد.

از ۳۰ سالگی به بعد: از ۳۰ سالگی یا دهه چهارم زندگی به بعد دیگر بیشتر به جنس پارچه‌ها باید
اهمیت داد.
اصولاً لباس‌ها ساده‌تر و همراه با دنیای امروزی طراحی می‌شوند.

بایکس