آشنایی با داروی پرفنازین از دسته داروهای آرامبخش

پرفنازین از دسته داروهای آرامبخش برای بیماران می باشد که برای درمان اسکیزوفرنی و درمان اضطراب شدید مورد استفاده قرار می گیرد .در صورت داشتن بیماری قلبی از مصرف این دارو خودداری کنید .از عوارض مصرف این دارو می توان افسردگی , خواب آلودگی و یبوست را نام برد . برای آشنایی بیشتر با این دارو با پرشین وی همراه باشید.

موارد مصرف پرفنازین

پرفنازین در اسکیزوفرنی و حالات روانی ،مانیا و درمان کمکی کوتاه مدت اضطراب شدید، تحریکات روانی حرکتی،
هیجان و تحریکات رفتاری شدید و ناگهانی ، استفراغ و تهوع شدید به کار می رود.

مکانیسم اثر پرفنازین

-آنتی سایکوتیکی که باعث مهار پس سیناپسی گیرنده های مزولیمبیک دوپامینرژیک می گردد.
اثرات آنتی کولینرژیک متوسط، اثرات آرام بخش ضعیف تا متوسط، اثرات اکستراپیرامیدال قوی و فعالیت های ضد انگل قوی.

فارماکوکینتیک 

پرفنازین پس از مصرف خوراکی ، سریع ولی ناکامل جذب گردیده، تحت تأثیر متابولیسم عبور اول کبدی قرار گرفته
و غیر فعال می‌گردد. متابولیت‌ها و مقدار ناچیز داروی تغییر نیافته عمدتاً از راه ادرار و مقداری نیز از طریق صفرا دفع می‌گردند.

پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما بسیار زیاد است.

منع مصرف 

این دارو در صورت وجود بیماری قلبی، (کمی یا زیادی فشار خون) ضعف شدید CNS، کوما، سندرم مادرزادی QT طولانی،
سابقه آریتمی قلبی و نقایص ژنتیکی که سبب کاهش فعالیت ایزوآنزیم P4502D6شود، نباید مصرف گردد.

عوارض جانبی پرفنازین

آثار خارج هرمی خصوصا دیستونی، به ویژه با مقادیر مصرف زیاد شایع‌تر بوده و در مصرف طولانی مدت دیسکینزی
دیررس ممکن است بروز نماید. خواب آلودگی ، سستی، کابوس‌شبانه ، بی‌خوابی، بی ثباتی، افسردگی،
خشکی دهان ، یبوست، احتباس ادرار ،تاری دید و احتقان بینی از عوارض شایع دارو هستند.

معرفی داروی پرفنازین

تداخلات دارویی پرفنازین

مصرف آن همراه با داروهای ضد آریتمی و نیز داروهای ضد هیستامین نظیر ترفنادین و آستمیزول یا مسدد گیرنده بتا
مانند سوتالول ، خطر بروز آریتمی بطنی را افزایش می‌دهد. داروهای ضد افسردگی خصوصاً انواع سع حلقه‌ای
سبب افزایش غلظت خونی و نیز اثرات ضد موسکارینی این دارو می‌گردند.

پرفنازین ممکن است باعث کاهش آستانه تشنج شده و با اثر داروهای ضد صرع مقابله نماید. مصرف این دارو همراه با
داوهایی مانند متوکلوپرامید و لیتیم خطر بروز عوارض خارج هرمی را افزایش می‌دهد.

پرفنازین با اثر داروهای ضد پارکینسون مانند بروموکریپتین با اثر داروهای ضد پارکینسون مانند بروموکریپتین
و لوودوپا مقابله می‌نمایند.

بروز سندرم آنسفالوپاتیک در تعدادی از بیماران که همزمان لیتیم و داروهای ضد پسیکوز دریافت‌ کرده‌اند
گزارش شده است. اثرات ضد پارکینسون لوودوپا در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است مهار شود.

مصرف همزامان داروهای کاهنده فشار خون با این دارو ممکن است سبب کاهش شدید فشار خون شود.
مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد.

هشدار هایی برای مصرف پرفنازین

. این دارو در موارد  زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود:

الکلسیم حاد، دیسکرازی خونی، اسیب شدید مغزی، تصلب عروق مغزی، کاهش ذخیره قلبی مانند بی‌کفایتی دریچه میترال،
بی کفایتی عروق مغزی، فئوکروموسیتوم، بی کفایتی کلیه، سندرم Reye، عیب کار کبد
و سابقه حساسیت به هر یک از فنوتیازین‌ها.

۲٫بررسی حرکت غیرطبیعی و مشاهده دقیق علائم اولیه دیسکینزی، در طول درمان بطور منظم،
بویژه در سالخوردگان و بیمارانی که مقادیر زیاد دارو دریافت می کنند،توصیه می‌شود.

توصیه های دارویی پرفنازین

. دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدارتجویز شده مصرف شود.
۲٫ برای حصول اثرات درمانی مطلوب، ممکن است چند هفته زمان مورد نیاز باشد.

۳٫ در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، اگر رژیم درمانی بصورت یک نوبت مصرف در روز باشد،
به محض به یاد آوردن در همان روز، نوبت فراموش شده باید مصرف شود.

درغیر اینصورت، از مصرف نوبت فراموش شده باید خودداری شود. اگر رژیم درمانی بصورت چند نوبت در روز باشد،‌
به محض به یادآوردن طی یک ساعت ، آن نوبت باید مصرف شود. در غیر این صورت از مصرف نوبت فراموش شده
یا دوبرابر کردن مقدار مصرف بعدی باید خودداری گردد.

دارو یآرام بخش پرفنازین

۴٫ قبل از قطع مصرف دارو، باید به پزشک مراجعه شود. قطع تدریجی مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.
۵٫ از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو باید خودداری گردد.

استفاده از پرفنازین برای درمان اضطراب

۶٫ در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اورژانس، پزشک باید از مصرف این دارو آگاه گردد.
۷٫ هنگام رانندگی یا کار با ماشین‌آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
۸٫ هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته ، باید احتیاط نمود.

۹٫ هنگام ورزش، در هوای گرم یاهنگام حمام آب گرم، به علت احتمال بروز شوک حرارتی باید احتیاط نمود.

۱۰٫ این دارو ممکن است سبب بروز خشکی دهان شود. در صورت تداوم خشکی به مدت بیش از دو هفته ،
باید به پزشک مراجعه نمود.

۱۱٫ احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد. استفاده از عینک و لباس محافظت کننده ممکن است
ضروری باشد.

بیشتر بدانید طریقه‌ی مصرف پرفنازین

تهوع، استفراغ، الکلیسم:

بالغین و کودکان بزرگتر از ۱۲ سال: ۱۰ـ۵ mg در موقع نیاز به‌صورت عضلانی، حداکثر مصرف در بیماران سرپائی ۱۵mg
و در بیماران بستری ۳۶mg از راه خوراکی، ۱۶ـ۸ mg/day در دوزهای منقسم حداکثر تا ۲۴mg از راه وریدی
حداکثر تا ۵mg به‌صورت رقیق‌شده یا قطره‌قطره در محلول انفوزیون وریدی.

اختلالات سایکوتیک:

بالغین: ۱۶ـ۸ mg دو الی سه بار در روز از راه خوراکی که به‌تدریج افزایش داده می‌شود تا به دوز مطلوب برسد.
حداکثر ۶۴ mg/day از راه عضلانی ۵mg هر ۶ ساعت که نباید از ۳۰mg/day تجاوز نماید.

کودکان بزرگتر از ۱۲ سال: ۱۲ـ۶ mg در دوزهای منقسم از راه خوراکی

بیماران غیربستری:

بالغین: از راه خوراکی ۸ـ۴ mg سه بار در روز یا ۳۲ـ۸ mg از قرص repeat action دوبار در روز؛
از راه عضلانی ۵mg هر ۶ ساعت.

دارویاب , ویکی ووک