آشنایی با داروی آمانتادین از دسته داروهای ضد عفونت

داروی آمانتادین از طریق دستگاه گوارش جذب می شود و درون بزاق بینی می رود . باید بدانید که این دارو وارد شیر نیز ,
می شود و نباید در دوران شیردهی و بارداری مصرف شود. همچنین مصرف این دارو در افراد مبتلا به صرع و نارسایی کلیه,
ممنوع می باشد .او عوارض این دارو می توان یرگیجه , بی اشتهایی , تشنج و عصبی شدن را نام برد.

آمانتادین

آمانتادین به تنهایی یا همراه با سایر داروهای آنتی کولینرژینک برای درمان بیماری پارکینسون به کارمی رود. به علاوه،
این داروبه منظور پیشگیری و درمان عفونت های دستگاه تنفسی ناشی از گونه های آنفلوانزا Aنیز استفاده می شود.

مکانیسم اثر

مکانیسم‌ اثر آمانتادین مشخص‌نیست‌، اما ممکن‌ است‌ با تأثیر بر ساخت‌،آزادسازی‌ یا بازجذب‌ دوپامین‌، عملکرد سیستم‌ ,
دوپامینرژیک‌ را تقویت‌ کند. به‌عنوان‌ ضد ویروس‌ آنفلوانزا به‌ نظرمی‌رسد از Uncoating ویروس‌ جلوگیری‌می‌کند.

اثر ضد ویروس: آمانتادین با نفوذ ویروس آنفلوآنزا تیپ A به داخل سلول‌های مستعد تداخل می‌کند که این کار را,
با مهار هماگلوتینین ویروسی انجام می‌ دهند. در شرایط آزمایشگاهی ، آمانتادین فقط در مقابل ویروس آنفلوآنزا ت,
یپ A فعال است ,

آشنایی با داروی آمانتادین

(با این وجود ، مقاومت خودبه‌خودی به طور شایعی اتفاق می‌افتد). در محیط داخل بدن ، در ۹۰-۷۰ درصد موارد،
آمانتادین ممکن است بدن را در مقابل ویروس آنفلوآنزا تیپ A حفظ کند. در صورتی که این دارو طی ۴۸-۲۴ ساعت ,
پس از شروع بیماری مصرف شود ، طول مدت تب و سایر نشانه‌های سیستمیک را کاهش می‌دهد.

اثر ضد پارکینسونیسم: تصور می‌شود آمانتادین باعث آزاد شدن دوپامین جسم سیاه (substantia nigra) می‌شود.

فارماکوکینتیک

نحوه جذب آمانتادین

آمانتادین از دستگاه گوارش به خوبی جذب می شود و بداخل بزاق و ترشحات بینی انتشار می یابد. دارو از سد ,
خونی- مغزی عبور کرده و بداخل شیر نیز ترشح می گردد. نیمه عمر دارو نزد افراد طبیعی ۱۵-۱۱ ساعت ,
و در حدود ۹۰ درصد آن به تغییر نیافته از ادرار دفع می شود.

حداکثر غلظت سرمی طی ۴-۲ ساعت کسب می گردد.

منع مصرف

این دارو در مبتلایان به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در افراد با نارسایی شدید کلیه و در دوران بارداری و شیر دهی ,
نباید مصرف شود.

استفاده از آمانتادین در بیماران پارکینسون

بی‌اشتهایی‌، تهوع‌،عصبی‌شدن‌، ناتوانی‌ در تمرکز، بی‌خوابی‌،گیجی‌، تشنج‌، توهمات‌، گوشه‌گیری‌، تاری‌دید،
اختلالات‌ گوارشی‌ و ادم‌ محیطی‌ ازعوارض‌ جانبی‌ دارو هستند.

اگر شما پس از مصرف این دارو دچار هر یک از عارضه های جدی زیر شدید٬ سریعا با پزشک خود تماس گرفته,
و او را در جریان قرار دهید .

احساس تنگی نفس، حتی با فعالیت خفیف،

تورم، افزایش وزن سریع؛

احساس افسردگی، آشفته، یا تهاجمی.

تغییرات رفتاری، توهم، فکر صدمه زدن به خودتان.

ادرار کمتر از حد معمول .

تب بالا، عضلات سفت، گیجی، تعریق، ضربان قلب سریع یا ناهموار، تنفس سریع.

حرکات بی قرار در چشم، زبان، فک، یا گردن. یا

ترمور (لرزش غیر قابل کنترل).

تذکر

ـ از قطع‌ ناگهانی‌ دارو اجتناب‌ شود.

ـ این‌ دارو اثرات‌ ضد پارکینسونی‌ بسیار کمی‌ دارد. تعداد کمی‌ از بیماران‌ از این‌ دارو سود می‌برند زیرا نسبت‌ به‌,
اثرات‌ آن‌تحمل‌ حاصل‌ می‌شود. مزیت‌ دارو این‌ است‌ که‌ تقریبŠ عاری‌ از عوارض‌,
جانبی‌جدی‌ است‌.

عوارض مصرف آمانتادین

ـ بر روی‌ اعمالی‌ که‌ نیاز به‌ دقت‌ و مهارت‌ دارند، مثل‌ رانندگی‌، ممکن‌ است‌ تأثیر بگذارد.

در موارد زیر با احتیاط فراوان‌ تجویزشود:

نارسایی‌ کبدی‌ یا کلیوی‌، نارسایی‌ احتقانی‌قلب‌، حالات‌ توهم‌، سالمندان‌.

تداخلات دارویی آمانتادین

تداخلات دارویی

استفاده همزمان این دارو با الکل، داروهای آنتی کولینرژیک، محرک های CAN، کنین، کینیدن و کوتریموکسازول ممکن است,
به تشدید عوارض جانبی منجر شود.

موارد و مقدار مصرف

الف) پیشگیری یا درمان علامتی ناشی از ویروس آنفلوانزا تیپ A در بیماران ضعیف یا سالمند.

بزرگسالان (۶۴-۱۳ ساله) : مقدار ۲۰۰ میلی‌گرم یک بار، یا ۱۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز مصرف می‌شود.

بزرگسالان با سن بیش از ۶۴ سال : مقدار ۱۰۰ میلی‌گرم یک بار در روز مصرف می‌شود.

کودکان ۱۲-۹ ساله: مقدار mg 100، دو بار در روز مصرف می‌شود. در کودکانی که ۱۰ سال یا بیشتر سن داشته ,
باشند و وزن آنها بیش از kg 40 باشد، می‌توان از دوز بزرگسالان استفاده نمود.

کودکان ۹-۱ ساله: مقدار mg/kg 8/8-4/4 در دو یا سه مقدار منقسم مصرف می‌شود. جهت کاهش سمیت، روزانه,
mg/kg 5 در یک یا دو دوز مصرف می‌گردد. مقدار مصرف روزانه نباید از ۱۵۰ میلی‌گرم تجاوز کند.

درمان باید به مدت ۴۸-۲۴ ساعت بعد از از بین رفتن نشانه‌های بیماری ادامه یابد. پیشگیری باید بلافاصله بعد از,
اولین برخورد با ویروس شروع شود و حداقل تا ۱۰ روز ادامه یابد. در صورت عدم دسترسی به واکسن ویروس ,
آنفلوآنزا یا تماس مکرر با این ویروس، درمان پیشگیری ممکن است,

تا ۹۰ روز ادامه یابد. در صورت استفاده از واکسن ویروس آنفلوآنزا، مصرف دارو ۳-۲ هفته ادامه می‌یابد,
تا محافظت لازم از طریق واکسن به وجود آید.

ب) درمان واکنش‌های اکستراپیرامیدال ناشی از مصرف داروی امانتادین .

میزان مصرف آمانتادین

بزرگسالان: مقدار ۱۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز تا mg/day300 در مقادیر منقسم مصرف می‌گردد.

پ) درمان پارکینسونیسم ایدیوپاتیک، سندرم پارکینسون.

بزرگسالان: در افراد به شدت بیمار، مقدار ۱۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز تجویز می‌شود. بیمارانی که از داروهای دیگر,
ضد پارکینسون استفاده می‌کنند ، مقدار mg/day100 به مدت حداقل یک هفته و سپس ۱۰۰ میلی‌گرم ,
دو بار در روز، برحسب نیاز، مصرف می‌شود.

بیمار ممکن است به mg/day400 نیاز داشته باشد، ولی مصرف مقادیر بیش از mg/day 200 را باید به دقت ,
تحت نظر قرار داد.

در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه کاهش مقدار مصرف دارو ضرورت دارد.

دارویاب , آسان طب