مرگ مانکنها و علائم تشخیص بی اشتهایی عصبی
برخی از دختر خانم ها جوان تمایل دارند که مانند مانکن ها و مدل هایی که لاغر اندام ترگه هستند بشوند و خودشان را با آنان مقایسه می کنند و می گویند که چگونه مانکن شویم ؟ ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم ناگفته هایی پیرامون پشت پرده این صنعت خطرناک را موشکافی کنیم. تا انتهای مطلب همراه ما باشید.
چگونه مانکن شویم
در بسیاری از کشورهای پیشرفته اروپایی و امریکایی، که چاقی در آنها یکی از معضلات تغذیهای قرن جدید محسوب میشود،
گروهی از دختران جوان و نوجوان به دنبال پیروی از مُد دچار سوءتغذیه و لاغری مفرط میشوند.
«لاغر و باز هم لاغرتر» شعار متولیان مد برای زیباتر شدن است.
مانکنها در رقابت با یکدیگر برای کسب موقعیت بهتر، غذای مصرفی روزانه خود را محدود و محدودتر میکنند و روزبهروز
لاغرتر میشوند، تا آنجا که برخی از آنان مانند رستون بر اثر سوءتغذیه شدید و گرسنگی جان میسپارند.
آنورکسیا نروزا بیماری زنان سفیدپوست کشورهای صنعتی است.
جوامعی که در آنها، لاغری معیاری برای سنجش میزان جذابیت زنان محسوب میشود.
یک نفر از هر صد زن ۱۳ تا ۱۸ ساله امریکایی به این عارضه مبتلاست.
متأسفانه، شیوع آنورکسیا نروزا در سالهای اخیر روبهافزایش بوده است.
دختربچهها از عروسکهایی که در اختیارشان گذاشته میشود یاد میگیرند که به سبک لباس پوشیدن و سایر تزئینات ظاهری توجه
کنند.
به این معنی که در تربیت فرزندان پسر خود بر ویژگیهای استقلالطلبی، شهامت، توانایی حل مسئله و مهارتآموزی تأکید دارند
درحالیکه شیوههای تربیتی آنان در مورد دختران عمدتاً حفاظتی است که وابستگی را در آنان تقویت میکند، و لذا در
هویتیابی دختران اختلال ایجاد میشود.
در این زمینه برخی از روانشناسان معتقدند که خانوادههای مبتلایان دارای چهار ویژگی مسلط هستند:
۱٫
خانواده معمولاً درهمتنیده است، یعنی هیچکس نمیتواند فرد مستقلی باشد یا هویت مجزایی داشته باشد و اصرار برای با هم
بودن به فقدان فضای خصوصی میانجامد.
۲٫
خانواده بسیار حفاظتکننده است.
همه مکرراً در مورد سلامت یکدیگر اظهار نگرانی میکنند و به کمترین نشانه پریشانی به صورت حفاظتی پاسخ میدهند.
۳٫
خانواده انعطافناپذیر و بسیار خشک و مقاوم نسبت به تغییر است و رشد فردیت در فرزند نوجوان تهدیدی برای این
فضاست.
بی اشتهایی عصبی
تنها از این طریق میتوان سلامت جسمی و روانی زنان را در دنیای بهشدت متغیر امروز تضمین کرد.
■ علائم تشخیصی
بیاشتهایی عصبی
۱٫
امتناع از نگه داشتن وزن بدن حداقل در سطح وزن طبیعی برای سن و قد مشخص.
۲٫
ترس شدید از افزایش وزن حتی وقتی وزن پایینتر از حد معمول است.
۳٫
تصور تحریفشده از بدن به صورت اختلال در برداشت شخصی از وزن، حجم یا شکل بدن خود (این افراد، حتی
وقتی لاغر هستند، اغلب احساس چاقی میکنند).
۴٫
در افرادی که به بلوغ رسیدهاند، قطع سه دوره پیاپی عادت ماهیانه.
این مورد یکی از چندین ناهنجاری جسمی ناشی از بیاشتهایی عصبی که معمولاً یکی از ملاکهای تشخیص اختلال است.
این علامت در اوایل پیدایش اختلال ظاهر میشود و در یکپنجم موارد، مقدم بر کاهش وزن آشکار است.
در برخی موارد نیز به دنبال کاهش وزن و بهعنوان علامت بروز اختلالات خوردن مورد توجه پزشک قرار میگیرد.
۵٫
افسردگی، بیثباتی خلق و خو مردمگریزی.
بیشتر بدانید ازبی اشتهایی یا آنورکسیا چیست؟
آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی ، که بیشتر به عنوان بی اشتهایی شناخته می شود ، هم نوعی
اختلال در خوردن است و هم یک وضعیت متابولیکی که منجر به کاهش وزن بیش از حد و لاغر شدن شدید ناشی از خود گرسنگی می شود.
تخمین زده می شود که براساس تحقیقات جمع آوری شده ، تقریباً ۲ درصد از زنان و ۰.۳ درصد
از مردان در طول زندگی خود دچار بی اشتهایی می شوند. اگرچه این بیماری بیشتر در دختران
و خانم های بزرگسال تأثیر می گذارد ، اما بی اشتهایی می تواند در هر فردی از نظر جنسیت ،
سن ، نژاد یا فرهنگی ایجاد شود. ورزشکاران ، رقصندگان و هرکسی که در کاری مشغول باشد
که بر لاغری تأکید کند ، در معرض خطر ویژه ای قرار دارند.
علاوه بر لاغری شدید و ترس از افزایش وزن ، علائم و نشانه های شایع آنورکسی شامل حذف
وعده های غذایی ، امتناع از خوردن در غذا در ملاء عام ، مراجعات مکرر یا شکایت در مورد افزایش
وزن ، رژیم های ورزشی شدید و پوشیدن لباس هایی برای لاغر دیده شدن است. اگر به بی اشتهایی
مبتلا هستید، با دست خودتان برای کنترل شکل و اندازه بدن خود از پا در می آیید.
چه عواملی باعث بی اشتهایی می شوند؟
اگرچه اختلالات خوردن درباره ی غذاست ، اما ریشه آن مشکل روانی است. با بی اشتهایی ،
شما غذا را به شدت محدود می کنید و وسواس خود را کنترل می کنید زیرا لاغری را با ارزش
خود برابر می کنید. در ذهنتان ، هرچه لاغر تر باشید ، ارزش بیشتری خواهید داشت ، بنابراین
هرگز نمی توانید به اندازه کافی لاغر باشید. متأسفانه ، این حس تحریف شده از آنچه بدن شما
باید به نظر برسد می تواند شما را بسیار بیمار کند. مانند سایر اختلالات غذا خوردن ، هیچ دلیل
شناخته شده ای وجود ندارد ، اما عوامل زیادی در ایجاد بی اشتهایی نقش دارند.
اگر عضو خانواده
نزدیک مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر شما اختلال خوردن داشته باشند ، خطر ابتلای شما
نبز افزایش می یابد. ویژگی های شخصیتی وسواس اجباری مانند کمال گرایی و حساسیت معمولاً با بی اشتهایی همراه اند.
به نظر می رسد ژنتیک نقش عمده ای را ایفا می کند ، گرچه محققان تازه متوجه شده اند که ژن ها در چه مواردی دخیل هستند و چه نوع تغییری در این ژن ها افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بی اشتهایی قرار می دهد. دانشمندان ژنتیک ژنهایی را که بی اشتهایی را به افسردگی ، اضطراب و اختلال وسواس اجباری مرتبط می کند ، شناسایی کردند
زنان / درمانکده