سه آیه براى پنهان شدن از چشم افراد بى ایمان
تمام قرآن و آیات آن معجزه گرند. اما جالب است که برخی آیات برای برخی مشکلات خوانده می شود و تاثیرات آن را می توان در زندگی فردی و اجتماعی ملاحظه کرد. اگر شما هم با افرادی سروکار دارید که به دلیل ایمان سست آنها نگران برخورد با آنها هستید با پرشین وی همراه باشید و سه آیه پنهان شدن از چشم دیگران و افراد بى ایمان را ببینید.
آیه پنهان شدن از چشم دیگران و افراد بی ایمان
سه آیه پنهان شدن از چشم دیگران :سلیمان جعفرى از حضرت امام رضا علیه السلام و
آن حضرت از پدرش علیه السلام روایت کرده اند که فرمود:
هشام بن سائب خدمت امام صادق علیه السلام رسید،
امام علیه السلام به او فرمود: تو مفسّر قرآنى
و قرآن را تفسیر مى کنى؟
هشام گوید: عرض کردم: آرى.
امام علیه السلام فرمود: به من از این فرمایش خداوند عزّ وجلّ خبر بده که به پیامبرش فرمود:
«وَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْانَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذینَ لایُؤْمِنُونَ بِالْاخِرَهِ حِجاباً مَسْتُوراً»(۱).
هنگامى که قرآن مى خوانى میان تو و آنانکه به آخرت ایمان ندارند پرده اى پوشیده قرار مى دهیم.
مقصود از این قرآنى که هر گاه رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم آن را بخواند از بى ایمانان
محجوب و پنهان مى ماند چیست؟
عرض کردم: نمىدانم.
امام علیه السلام فرمود: پس چگونه گفتى که قرآن تفسیر مى کنى؟
عرض کردم: اى فرزند رسول خدا؛ اگر ممکن
است لطف کن و آن را به من بیاموز.
آشنایی با آیه پنهان شدن از چشم دیگران
امام علیه السلام فرمود: آیه اى در سوره «کهف» و آیه اى در سوره «نحل» و آیه اى در سوره
«جاثیه» است که (در سوره جاثیه این است):
«أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلى سَمْعِهِ
وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلى بَصَرِهِ غِشاوَهً فَمَنْ یَهْدیهِ
مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلا تَذَکَّرُونَ»(۲).
آیا دیدى کسى را که هواى نفسش را معبود خود گرفت و خدا او را با علم و آگاهى گمراه
گردانید و بر گوش و دلش مهر نهاد و بر دیده اش پرده اى افکند، چه کسى پس از خدا
او را هدایت مى کند، آیا به خود نمى آئید و پند نمى گیرید؟
و در سوره «نحل» این آیه است:
«اُولئِکَ الَّذینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصارِهِمْ وَاُولئِکَ هُمُالْغافِلُونَ»(۳).
آنان کسانى هستند که خداوند بر دلها و گوشها و دیدگانشان مهر نهاده، و آنان بى خبرانند.
و در سوره «کهف» این آیه است:
«وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِایاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَنَسِىَ ما قَدَّمَتْ یَداهُ إِنَّا
جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّهً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَفى
اذانِهِمْ وَقْراً وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى فَلَنْ یَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً»(۴).
کیست ستمکارتر از کسى که به آیات پروردگارش یادآورى شده و از آن روى گردانده، و آنچه پیش فرستاده
از یاد برده؟ ما بر دلهاى آنان پوشش هائى نهاده ایم که آن را در نمى یابند و در گوشه اى
ایشان ثقل و سنگینى است، و اگر آنان را به سوى هدایت بخوانى هرگز راه هدایت را نمى پویند.(۵)
۱)
سوره إسراء، آیه ۴۵٫
۲) سوره جاثیه، آیه ۲۳٫
۳) سوره نحل، آیه ۱۰۸٫
۴) سوره کهف، آیه ۵۷٫
۵) عدّه الداعی: ۳۳۸٫
درباره سوره کهف بیشتر بدانید
سوره کَهْفْ هجدهمین سوره و از سورههای مکی قرآن که در جزء پانزدهم و شانزدهم قرآن
جای گرفته است. کهف به معنای غار است و دلیل نامگذاری این سوره به کهف وجود داستان
اصحاب کهف در آن آمده است. اعتقاد به حق و انجام عمل صالح از توصیههای این سوره به
مردم است. داستان اصحاب کهف، داستان موسی و بندهای از بندگان خدا (خضر)، حکایت
ذوالقرنین و داستان باغستان دو نفر، از مهمترین حکایاتی است که در این سوره بیان شده
است. گفته شده سوره کهف هنگامی نازل شد که عدهای از قریش قصد آموختن مسائلی
از یهودیان برای آزمودن پیامبر(ص) را داشتند. این مسائل، پرسش از سه داستان گفتهشده و زمان برپایی قیامت بود.
دعا و اذکار ـ ویکی شیعه