این دو گنج زندگی را بهتر بشناسید ؟

از مسائلی که در زندگی هر کسی میتوان مهم دانست ایمان به خدا می باشد . داشتن ایمان به چیزی اعتقاد هم به دنبال خود می اورد .ایمان و اعتقاد باعث نقویت و استوار شدن باور های دینی ما میشود . ما همیشه باید به دنبال گنج های زندگی خود باشیم و انها را حفظ کنیم تا دچار لغزش نشویم . بدون این گنج ها انسان در زندگی هدفی پوچی دارد گنج های مهم زندگی را در پرشین وی ببینید.

گنج های زندگی

امروز می خواهیم آدرس و ویژگی های دو گنج را به شما معرفی کنیم…تعجب نکنید…شاید عده ای از دوستانم که این مطلب را می خوانند پیش خودشان بگویند: اگر آدرس گنج را بلدی چرا
خودت سراغ آن نمی روی و اوضاع مالیت این گونه است..در بیانی از معصوم علیه السلام دو گنجی بیان شده که با داشتن این دو می توان به مراحل خوبیاز زندگی رسید چنانچه فرموده اند که بالاتر و والاتر از این دو چیزی نمی باشد….

قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری (علیه السلام): «خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَىْءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ.» [تحف العقول: ص ۴۸۹]- «دو خصلتو حالتى که والاتر از آن دو چیز نمى باشد عبارتند از: ایمان و اعتقاد به خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنایان.»در ادامه به بررسی هر یک از این دو گنج، چگونگی و رمز و راز آنها میپردازیم.

ایمان قلبی به خدا

ایمان و اعتقاد به خدا

ایمان به خدا، یعنی اینکه چشم من ببیند آنچه که خدا می خواهد آن را ببیند، گوش من بشنود آنچهرا که خدا می خواهد بشنود، زبان من بگوید آنچه خدا می خواهد آن را بگوید، قلبم برای خدا بتپد.تمام بدن و حواسم به خدا باشد، آنگاه می توانم به ایمانی بودن خود، اعتماد کنمایمان، تصدیق و گواهی تمامی اعتقاد و باورهای قلبی و زبانی می باشد.اقرار تمام اعضای بدن و ضمیر ناخودآگاه روان، به آن باور و ادعایی که شخص دارد.آزادی و رهایی کامل انسان از نفس در گرو ایمان است، در گرو ایمانی کردن آنچه که برزبان می آورد و آنچه که به آن اعتقاد و باور دارد، آن باوری که به پیروی و اطاعت تمامی اعضای بدن و قلب و چشم و گوش منجر شود، به وادی ایمانی شدن می رسد.باوری که در ذهن حفظشده باشد، غیر از ایمانی شدن آن است.ما می توانیم خدا را در واژه ها بشناسیم، اما اگر به تمام اعضای بدن ما نفوذ نکند، آن را به زودی از دست می دهیم، باد آورده را باد می برد!

نمیشود که ما در زبان ادعای رانندگی کنیم اما در عمل نتوانیم رانندگی کنیم.قوانین رانندگی را در تئوری فرا میگیریم و آنها را تمرین کرده و در چشم و گوش و دست و پا، ایمانی می کنیم.یعنی تبدیل بهامری بدیهی و اتوماتیزه در ضمیر ناخودآگاه روان می کنیم.امری را در ضمیر ناخودآگاه روانی خود قرار دادن و پیروی بدن از آن ناخودآگاه روانی، ایمان است.فردی که درزبان چیزی می گوید و در قلب چیزی دیگر و در عمل سازی دیگر می زند، او به گفته هاو باورهایش ایمان ندارد، باور دارد، اعتقاد دارد، اما ایمان ندارد.

ایمان به خدا، یعنی اینکه چشم من ببیند آنچه که خدا می خواهد آن را ببیند، گوش من بشنود آنچهرا که خدا می خواهد بشنود، زبان من بگوید آنچه خدا می خواهد آن را بگوید، قلبم برای خدا بتپد.تمام بدن و حواسم به خدا باشد، آنگاه می توانم به ایمانی بودن خود، اعتماد کنم.آنگاه عقل کل، به چشم و گوش و حواس من سرایت می کند و دیگر عقل من در ذهن وفکرهایم قرار ندارد، بلکه تمام وجودم تبدیل به عقل می شود.چشمم عقل می شود، پایم عقل می شود، زبانم عقلمی شود، قلبم عقل و عقلم “خدا” می شود!

به دریا بنگرم دریات بینم/// به صحرا بنگرم صحرات بینمفردیکه ایمان قوی دارد، فردی می باشد که بسیاری از آنچه را که زبان و ذهن او می گوید، وجوداو نیز به آن عمل کند.وقتی می گویند که فلانی ایمان ضعیفی دارد، منظور این است که به اندازه یآن فرمایشات و اوامری که ادعا می کند، عمل نمی کند.یعنی زبانش می گوید، من خدا می خواهم، اما عملش،چیز دیگری را نشان می دهد را می جوید.

ایمان واقعی به خدا

ایمان داشته باشیم که چه شود؟

ایمان به خدا و روز جزا، آثار و صفاتی در روح و روان انسان مؤمن ایجاد می کند که هموارهبا ایمان و مراتب آن ملازمت دارند، خلاصه وار این آثار را عرض می کنیم:

۱-آرامش روان و اعصاب:

پیشرفت علم پزشکی ثابت کرده است که اکثر بیماریهای روانی مولود بی ایمانی و تزلزل عقیده است، زیرا هنگامی که انسان برای خود پناهگاهی نیابد،در هر پیشامد ناچیزی خاطرش پریشان می شود و احتمالا در ورطه بحران روانی سختی فرو می غلتد، امّا کسیکه به خدا عقیده دارد و به عالم غیب مؤمن است، در مقابل هرگونه رویدادی با نیروی ایمان و اعتقادو اعتماد به خدا ایستادگی و مقاومت کرده، متانت روانی و آرامش عصبی خویش را محفوظ می دارد و ازروان پریشی و افسردگی مصون می ماند.

۲-پایداری و صبر در مقابل ناملایمات:

ایمان به خدا بالاترین نیروها است آن نیروی برتری است که سخت ترین طوفانهای نفسانی را مهار می کند.در تفسیرالمیزان ذیل آیه مبارکه: «لیس البرّ ان تولّوا وجوهکم قبل المشرق و المغرب» (بقره، /۱۷۷) به بخشی از اعمال مؤمنانکرده می گوید: انفاق بر خویشاوندان، یتیمان، تهیدستان، ابن السبیل، فقرا و…نموده و نماز را برپا می دارند و زکات می دهند…و کسانی که به عهد خود وفا می کنند و در هنگام فقر و پریشانی بیماری و آفات، و موقعی که آتش جنگ شعله ور می شود، صبر و استقامت می ورزند.

بعد اضافه می کند: منظور از صبر، ایستادگی در برابر مشکلات و شداید و همچنین ایستادگی مردان جنگجو در میداننبرد است؛ و وفای به عهد و صبر و استقامت اگرچه تمام ملکات فاضله را متضمن نیستند اما هنگامی که این دو صفت در کسی باشد، بقیه صفات پسندیده نیز به موازات آن در وی حاصل شود…

۳-برخورداری از امید و تکیه گاه استوار:

مؤمن تنها به خدا دل بسته و دلش همواره به یاد او می طپد، به او متکی و از اومطمئن است: الا بذکر الله تطمئنّ القلوب (رعد، /۲۸) فروغ امید همواره در دل او فروزان است و سختیها ومشکلات زندگی هر اندازه مهم باشد، با احساس پشتگرمی به مبدأ آفرینش آنها را آسان می گیرد و ناچیز میشمارد: «الا انّ اولیاء اللّه لا خوف علیهم و لا هم یحزنون ».خدمت و نفع رسانی به مردمیکی دیگر از مواردی که در روایت به عنوان گنج ارزشمند آمده است، خدمت کردن و نفع رساندن به دیگرانمی باشد.می توان گفت یکی از ضرورت های زندگی اجتماعی که نقش مهمی در پیوند برادریِ آحاد جامعه دارد، سعی و تلاش در رفع نیازمندی ها، رسیدگی به حال دوستان و اطرافیان و بر طرف کردن احتیاجات دیگران است.

قرآن به صراحت می فرماید: نیکی آن نیست که رو به جانب مشرق و مغرب کنید، لکن نیکوکار کسی استکه به خدای عالم و روز رستاخیز و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبر الهی ایمان آورد و دارایی خودرا در راه دوستی خدا به خویشان و یتیمان و فقیران و رهگذران و مستمندان بدهد و هم در آزادکردن بندگان صرف کند و نماز به پا دارد و زکات مال را به مستحق برساند و وفا به عهد
نماید و در کارزار صبور باشد و به هنگام رنج و مشقّت، راه صبر را در پیش گیرد؛ کسانی کهبدین اوصاف آراسته اند، آنها به حقیقت راست گویان و اهل تقوایند.(بقره (۲) آیه ۱۷۷)

عجیب آن است که دراین آیه، نیکوکاری و کمک به دیگران، قبل از نماز و زکات ذکر شده است تا معلوم شود خدمت بهخلق جدای از بندگی خالق نیست و در واقع مردم، عیال خدایند و خدمت به آنان، خدمت به خداست.اگر برای نفع رساندن به دیگران نیت کرده اید؛ بسم اللهامام علی (علیه السلام) می فرماید: بر طرف کردننیازهای مردم (که جلوه ای از خدمت رسانی است) پایدار نیست، مگر به سه چیز: کوچک شمردن خدمت تا خداآن را بزرگ نماید، پنهان داشتن آن تا خدا آن را آشکار سازد و شتاب در بر آوردن نیاز تابرای محتاج، گوارا باشد

دامنه خیرات و نیکی ها بسیار گسترده است.پس، از خدمت به ظاهر ناچیز هم نباید چشمپوشید.رسول اکرم (صلی الله و علیه و آله) می فرماید: بر هر فردی از مسلمانان لازم است هر روز کار
نیکی انجام دهد.گفته شد: چه کسی قادر است هر روز کار نیک انجام دهد؟

رسول خدا (صلی الله و علیهو آله) پاسخ دادند: همین که از سر راه و معابر عمومی مسلمانان، موانع و اشیای مزاحم را بردارید، این عمل شما صدقه است و کار نیک محسوب می شود.» (بحارالانوار، ج ۱۵، ص ۱۳۱)وقتی خدمت به مردم، خاستگاهی الهیداشته باشد، حجم و کمیّت آن مهم نخواهد بود.پس هیچ خدمت خالصانه ای را نباید کوچک شمرد.گاه خدمت با یکنگاه محبت آمیز، می تواند خدمتی ارزشمند به حساب آید.به همین دلیل امام سجاد (علیه السلام) می فرماید: نگاه مؤمنبه چهره برادر مؤمنش از روی دوستی و محبت، عبادت است.» (تحف العقول، ص ۲۸۲)

تبیان