نامزدی با طعم پشیمانی

به هم زدن نامزدی

اخیرا آماری از قول رئیس انجمن مددکاران اجتماعی کشور انتشار یافت مبنی بر اینکه آمار طلاق گرفتن و طلاق دادن
به قله ی نمودار سینوسی خود رسیده است.

با آنکه به باور کارشناسان اجتماعی بیشتر از بیست درصد از طلاق ها در دوران عقد اتفاق می افتد هباید
گفت که این آمار زنگ هشدار وضعیت قرمز اجتماعی است.

از روزی که ۲ نفر نیت ازدواج می‌کنند تا زمانی که سر سفره عقد بنشینند، راه بسیار دور و درازی
در پیش است، یادتان باشد درست از زمان نامزدی تعهدات عقلی و اخلاقی و البته قانونی بر ذمه طرفین قرارمی‌گیرد،
کم نیستند آنهایی که بر این باورند تا سرخانه و زندگی خودشان نروند، وقت دارند از گردونه تعهد به فرد
مقابل خارج شده و به عبارتی، این مثل نه خانی آمده و نه خانی رفته را اجرا کنند..

یک تعریف ساده از دوران نامزدی

مردم از دوران نامزدی تعاریف متفاوتی دارند.
برخی فاصله‌ی عقد و عروسی را دوران نامزدی محسوب می‌کنند.
برخی دیگر زمان بعد از عقد، تا هنگامی‌که به خانه مشترک بروند را دوران نامزدی می‌گویند.
و بسیاری دیگر، زمان قبل از عقد را دوران نامزدی می‌دانند.
تعریف درست دوره‌ی نامزدی به این تعریف نزدیک است.
دوران نامزدی از نظر ما به دوره‌ای از زمان می‌گویند که با وعده‌ی ازدواج شروع می‌شود و با عقد رسمی
پایان می‌گیرد و حداقل خانواده‌ی اصلی دختر و پسر از آن آگاه هستند.
شروع نامزدی می‌تواند با در دست کردن حلقه و احتمالاً یک جشن کوچک همراه باشد.

عقد به معنای بستن، گره بستن، استوار کردن پیمان و عهد بستن است.
زن و مردی که با یکدیگر عقد ازدواج می بندند، قول ازدواج یا نامزدی خود را استوار می کنند و
برای زندگی باهم عهد می بندند.

برخلاف تعریف نامزدی، تعریف عقد از نظر اکثر مردم تعریف مشخص و واحدی است.
هرچند برخی از افراد در سال‌های اخیر دوران عقد را با دوران نامزدی اشتباه گرفته اند.
اما از نظر اکثر مردم دوران عقد به دورانی گفته می شود که با عقد ازدواج آغاز می شود و
با شروع زندگی مشترک پایان می یابد.

عقد ازدواج یک پیمان سه گانه است که شامل عقد شرعی، عقد قانونی و عقد اجتماعی می شود.
منظور از عقد شرعی همان صیغه‌ی عقد دائم است که شرع مشخص کرده است و در واقع زن و مرد
به نام خدا و با اجازه‌ی او پیمان می¬بندند.
منظور از عقد قانونی همان ثبت رسمی ازدواج و پذیرش تعهدات قانونی و حقوقی ازدواج است و منظور از عقد
اجتماعی، حضور خویشان و دوستان و جمعی از مردم در زمان عقد ازدواج است.
حضور جمعی از افراد به عنوان شاهدان جمعی، پیمان زن و مرد را وجهه اجتماعی می دهد.

براساس ماده ۱۰۳۵ قانون مدنی، وعده ازدواج، مسوولیتی ایجاد نمی‌کند، حتی اگر تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین
برای موقع ازدواج مقرر شده نیز پرداخته شده باشد.
بنابراین، هر یک از زن و مرد، تا زمانی که بین آنها عقد جاری نشده باشد، می‌توانند از ازدواج، امتناع
کنند و طرف دیگر نمی‌تواند به هیچ وجه او را مجبور به ازدواج کند و یا به دلیل امتناع از
وصلت، از طرف مقابل خسارتی بگیرد

قانونی مدنی ایران در مواد ۱۰۳۵ تا ۱۰۴۰ مقرراتی را در این باره وضع
کرده است.
در این گزارش افرادی با این تفکر مورد توجه قرار گرفته‌اند آنهایی که بینشان خطبه عقد جاری شده اما هنوز
زیر یک سقف زندگی نمی‌کنند.

تاکید می‌کنیم که کلمه «نامزدی» همانگونه که از لفظ آن برمی آید به معنای زدن نام است.
و پس از آن نام زن به عنوان زوجه بر مرد و نام مرد به عنوان زوج بر زن نهاده
می‌شود.
به عبارتی نامزدی یا وعده ازدواج، قراردادی است که بین دو نفر، به منظور ازدواج در آینده، نهاده می‌شود.
براساس ماده ۱۰۳۵ قانون مدنی، وعده ازدواج، مسوولیتی ایجاد نمی‌کند، حتی اگر تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین
برای موقع ازدواج مقرر شده نیز پرداخته شده باشد.

بنابراین، هر یک از زن و مرد، تا زمانی که بین آنها عقد جاری نشده باشد، می‌توانند از ازدواج،
امتناع کنند و طرف دیگر نمی‌تواند به هیچ وجه او را مجبور به ازدواج کند و یا به دلیل امتناع
از وصلت، از طرف مقابل خسارتی بگیرد.به عبارتی عقد نکاح در قانون مدنی ما فقط از طریق جاری شدن صیغه
عقد تحقق می‌یابد و بدون انعقاد عقد، هیچ رابطه حقوقی بین زن و مرد بوجود نمی‌آید، حتی اگر دختر و
پسر قبل از اجرای صیغه عقد، تحت عنوان نامزدی، به ازدواج با همدیگر متعهد شوند و برای تخلف از آن
مبلغی را به منزله التزام معین کنند این تعهد مورد حمایت قانون نیست و بی اثر است و مبلغ التزام
شده نیز قابل مطالبه نیست.

پس در نامزدی به معنای اول، هریک از طرفین قبل از وقوع عقد حق دارند که از وصلت امتناع کنند
و هیچ عاملی نمی‌تواند آنها را به ازدواج مجبور کند و هرگونه تعهدی در این نامزدی بلااثر و باطل است
و همان‌گونه که ماده ۱۰۳۵ صراحت دارد قبل از اجرای صیغه عقد هیچ اجباری برای طرفین وجود ندارد و هریک
از آنها می‌توانند بدون عذر موجه از وصلت خودداری کند و طرف مقابل نمی‌تواند او را مجبور به ازدواج کند.

برخی مسئولیت‌های قانونی

از آن جا که ازدواج، قراردادی مهم است، قانون گذار به مرد و زن امکان داده است که تا آخرین
لحظه قبل از وقوع عقد، از تصمیم خود بازگردند؛ زیرا انصراف از یک تصمیم نسنجیده، هر چند که از نظر
اخلاقی درست نیست، بهتر از آن است که زن و مرد، خانواده ای متزلزل تشکیل دهند.
بنابراین، هیچ یک از نامزدها نمی‌تواند از طریق قضایی، نامزد دیگر را مجبور به ازدواج کند.
با این وجود، اگر یکی از نامزدها در به هم زدن نامزدی، مقصر باشد، نامزد دیگر می‌تواند با رعایت حدود
قانونی، مطالبه خسارت کند که در ضمن آن، مسئله پس گرفتن هدایا نیز مطرح می‌شود.در واقع، بر هم زدن نامزدی
«بدون علت موجه»، یک نوع سواستفاده از حق است و جرم یا تقصیر شمرده می‌شود و مسئولیت مدنی به همراه
دارد.

از این رو، زیان‌های ناشی از بر هم زدن ناموجه نامزدی، بر طبق قواعد عمومی مسئولیت مدنی از جمله ماده
۳۳۱ قانون مدنی و ماده یکم قانون مسئولیت مدنی، قابل مطالبه است.اگر در اثر برهم زدن نامزدی به حیثیت یکی
از طرفین لطمه ای وارد شود کاری از پیش برده نمی‌شود و قانون مدنی در این باره ساکت است اما
با توجه به اصل ۱۷۱ قانون اساسی و قانون مسئولیت مدنی که جبران خسارت معنوی را به صراحت به رسمیت
شناخته است، می‌توان به نامزد زیان دیده، حق داد که علاوه بر مطالبه خسارات مادی، جبران زیان‌های معنوی را نیز
بخواهد.
نحوه، میزان و نوع پرداخت این حق به عهده قاضی و برابر قوانین رایج است.

وقتی دختر پشیمان شود

در برخی از موارد هست که بعد از طی مدتی از دوران نامزدی دختر ازانتخاب خود پشیمان شده وخواهان طلاق
می‌شود، اما مرد راضی به این کار نمی‌شود.
در این مورد باید گفت اجازه طلاق با مرد است و این اجازه پس از وقوع عقد نکاح به صورت
صحیح و بر اساس ماده (۱۰۶۲) قانون مدنی، همواره جزو اختیارات و حقوق مسلم مرد به حساب می‌آید و تفاوتی
بین دوران نامزدی و بعد از مراسم عروسی وجود ندارد.
البته در صورت اصرار زن بر طلاق و عدم رضایت شوهر، خواهان می‌تواند طبق دادخواستی از دادگاه تقاضای طلاق و
صدور گواهی عدم امکان سازش کند، بررسی خواسته زن و سایر شرایط و تصمیم نهایی با دادگاه است.
در این شرایط اگر دادگاه نیز گواهی عدم امکان سازش را صادر کند ، زن در هر دفتر ازدواج و
طلاقی با همین حکم و بدون رضایت شوهر، می‌تواند صیغه طلاق را جاری کند.

در ماده ۱۰۳۵ قانون مدنی به این موضوع اشاره شده است و می توان گفت به صرف امتناع از ازدواج
نمی توان از طرف مقابل مطالبه خسارت کرد، اگر چه مبلغی به عنوان خسارت تعیین شده باشد.
منظور از خسارت در این ماده قانونی، خسارت های ناشی از هزینه هایی است که در دوران نامزدی انجام شده
است.
به نظر می رسد که تنها خسارت مخارج متعارف قابل مطالبه است، مانند هزینه تهیه لباس عروس و جشن نامزدی،مطالبه
کند

وقتی مرد خواهان جدایی است

شرایط خلاف مورد بالا نیز صادق است.
فرض را بر این بگیرید که بعد از مدتی مرد، از ازدواج پشیمان شده و حاضر نمی‌شود با دختری که
برای ازدواج انتخاب کرده است زیر یک سقف برود و خواهان جدایی است، در این مورد باید گفت که طلاق
به اختیار مرد است و می‌تواند زن خود را برخلاف میل او هر زمان که بخواهد طلاق دهد.
درخصوص نفقه با توجه به رویه دادگاه‌ها، نفقه دوران عقد هم قابل مطالبه است که البته اگر شوهر بتواند تمکین
نکردن زن را ثابت کند، نفقه‌ای به زن تعلق نخواهد گرفت.
اثبات این امر، کار راحتی نیست(dot) اگر مرد بخواهد زن را طلاق بدهد و زن راضی به طلاق نباشد؛ باید
تمام مهریه، نفقه و اجرت المثل زن را در یکجا بپردازد و گرنه با اینکه حق طلاق با مرد است،
نمی‌تواند زن خود را طلاق دهد.

توقیف اموال

کم نیستند مردانی که حاضر به پرداخت حق مهریه و نفقه همسرخود بعد ازجدایی نمی‌شوند.
نه به این معنا که مالی ندارند، بلکه گویا در یک ماجرای لج و لجبازی وارد شده و حاضر نیستند
این ضرر را پرداخت کنند.
این بخش، برای زنانی است که می دانند همسرشان توان پرداخت مهریه را دارد، اما زیر بار نمی‌رود.
یادتان باشد در مورد توقیف اموال همسر باید شماره پلاک ثبتی ملک یا شماره پلاک خودرو یا نشانی ملک متعلق
به وی را به اجرای دادگاه اعلام کنید.
البته اگر وی اموالی دارد که به نام خودش نیست، شما نمی‌توانید روی آنها دست بگذارید،

این بخش فقط شامل
اموالی می‌شود که به نام خودش باشد، اگر پرداخت مهریه برای مرد به صورت غیابی صادرشده باشد مطابق قانون محکوم
به رای غیابی می‌تواند تقاضای واخواهی و سپس تقاضای تجدیدنظر کند و برای این امر مهلت قانونی دارد.
در ضمن نگران نباشید، بعد از این مدت و براساس مدارکی که شما ارایه کرده‌اید، اگر نتواند ناتوانی خود در
پرداخت مهریه ثابت کند، حکم صادر شده تایید و قطعی و قابل اجرا می‌شود.

تکلیف هدایا چه می‌شود؟

هدیه دادن و هدیه گرفتن ازاصول اولیه دوره نامزدی است و طرفین برای جلب رضایت زوج
یا زوجه خود، سعی می‌کنند هدایایی را هرچند گران قیمت تهیه و به وی اهدا کنند.

ماجرا درست از زمانی آغاز می‌شود که دیگر قرار نیست علاقه ای عمیق بین آنها وجود داشته باشد و تصمیم
می‌گیرند تمام رشته های محبت را قطع کنند.
در این بین، شاید برای برخی از طرفین این سئوال پیش بیاید که تکلیف هدایای دوران نامزدی چه می‌شود و
آیا آنها می‌توانند هدایای خود را پس بگیرند؟ یادتان باشد اگر هدیه‌ها مربوط به دوران زمان عقد باشد، دیگر نمی‌توانید
آنهارا پس بگیرید، زیرا هدیه به عنوان کادو یا هبه به وی داده شده و غیر قابل استرداد است، اما
اگر این هدایا مربوط به دوران قبل ازعقد باشد، می‌توان دادخواستی برای پس گرفتن با مطالبه اموال به دادگاه داد
و تقاضای پس گرفتن آنها را کرد.
اما این روش بسیار وقت گیر و زمان‌بر است.آرزوی ما این است که هیچ گاه به این بسته نیازی پیدا
نکنید.

نه تفاهم و الفت و شناخت از یکدیگر از دیگر اصول دوران نامزدی است چون اگر دو طرف اخلاق واقعی
خود را پنهان کنند، در آینده دچار مشکل می شوند.

مطالبه خسارت

اگر مرد نقض پیمان کند و نامزدی را بر هم بزند، آیا زن می تواند مطالبه خسارت کند؟

در ماده ۱۰۳۵ قانون مدنی به این موضوع اشاره شده است و می توان گفت به صرف امتناع از ازدواج
نمی توان از طرف مقابل مطالبه خسارت کرد، اگر چه مبلغی به عنوان خسارت تعیین شده باشد.
منظور از خسارت در این ماده قانونی، خسارت های ناشی از هزینه هایی است که در دوران نامزدی انجام شده
است.
به نظر می رسد که تنها خسارت مخارج متعارف قابل مطالبه است، مانند هزینه تهیه لباس عروس و جشن نامزدی،
اما اگر یکی از دو طرف هزینه های نامتعارفی مانند برگزاری مهمانی های غیر معمول و پر هزینه کرده باشد،
نمی تواند خسارت آن را از فردی که نامزدی را به هم زده است، مطالبه کند.

تبیان