زن ژاپنی، روبات شبانه روزی / زن در فرهنگ ژاپنی ها

زن ژاپنی، روبات شبانه روزیزنان ژاپنی

با توجه به انواع مشغله‌هایی که در خانه دارند، کار خویش را در بیرون از منزل، از ساعت نه صبح
آغاز می‌کنند و تا پنج بعد از ظهر ادامه می‌دهند.در کشور صنعتی ژاپن، بیشترین بار زندگی خانوادگی و اجتماعی
بر دوش زنان است.
آنان در کمال صبر و بردباری با توجه به مشکلات جامعه صنعتی درصدد رفع مشکلات خانواده و از طرفی، تهیه
نیازمندی‌های آن هستند تا آسایش را برای همسر و فرزندان خویش فراهم سازند.

آن چه دشواری را برای زنان ژاپنی دو چندان می‌کند، حضور اجتماعی ایشان است و این که پا به پای
مردان، در امور جاری جامعه همکاری تنگاتنگ دارند؛ آن‌ها هم باید رضایت همسر و فرزندان و هم کارفرما را تأمین
کنند؛ و این بسیار مشکل و طاقت فرساست؛ زیرا زندگی در دنیای صنعت، فرهنگ خاص خود را دارد که هرگز
با بافت زندگی سنتی ژاپنی‌ها تلفیق نخواهد شد.تهیه صبحانه گرم و به صورت هر روز برای تمام افراد خانواده،
از مواردی است که زنان ژاپنی را وا می‌دارد تا هر روز پنج صبح، پیش از همگان از خواب برخیزند
و بعد از تهیه صبحانه، فرزندان خویش را راهی مدرسه کنند.
سپس همسر خود را با ناهار از قبل تهیه شده، راهی محل کار سازند.بعد از راهی شدن همسر و فرزندان،
زن خانواده باید رختخواب‌های آنان را که روی تاتامی‌ها پهن شده جمع آوری کند و در کمدهای کشویی که در
دیوار جاسازی شده اند قرار دهد (تاتامی: نوعی کفپوش).پس از مرتب کردن خانه، تازه زنان خود را برای کار در
محیط‌های اجتماعی – کارخانه‌ها، شرکت‌ها و …
– آماده می‌کنند.
به علاوه، هر زن ژاپنی بعد از پایان کار خود، هنگام بازگشت به منزل، حتماً سری به سوپر مارکت محله
خواهد زد تا مواد غذایی لازم را، برای تهیه شام و صبحانه فردا خریداری کند.مردان ژاپنی هنگام بازگشت به منزل،
پیش از هر کار، حمام می‌کنند و دقایقی را در حوضچه‌های آب گرم غوطه ور می‌شوند تا خستگی دنیای صنعت
را از تن به در کنند.در این زمان، زنان به تهیه و طبخ غذا مشغول اند؛ ضمن آن که کارهای
عقب مانده‌ی خانه را انجام می‌دهند.
از طرفی به دروس فرزندان نیز رسیدگی می‌کنند.

واقعیت آن است که زنان ژاپنی به مراتب بیش از مردان این کشور زحمت می‌کشند و فعالیت می‌کنند، اما با
تمام خدماتی که آنان متقبل می‌شوند.
حقوقشان توسط مردان نادیده گرفته می‌شود.
هر زن ژاپنی در طول شبانه روز همانند یک روبات کار می‌کند تا بتواند زندگی اجتماعی و ماشینی خود را
مهار سازد؛ و این عمل هر روز تکرار می‌شود.
اصولاً زندگی در جوامع صنعتی، به ویژه ژاپن مشکلات روحی و عاطفی بسیاری به همراه دارد.
اما زنان ژاپنی فوق العاده خانواده دوست هستند؛ و با تمام فشارهای روحی، روانی و جسمی، طول عمر در مردم
این کشور زیاد است؛ به طوری که ژاپن، کهنسال‌ترین کشور جهان محسوب می‌شود.

بانوان ژاپنی و آرایش

زنان ژاپنی اغلب موهایی نرم دارند؛ اما آرزومند داشتن موهای مجعد هستند.
آنان در اجتماع، عموماً از کت و دامن و گاه شلوار استفاده می‌کنند و نهایت سلیقه را در آرایش و
انتخاب لباس به کار می‌گیرند.
بانوان ژاپنی آرایش صورت را بسیار بسیار ساده انجام می‌دهند.
در این کشور، مردان عموماً موهای خود را چرب می‌کنند و زنان موی کوتاه دارند؛ اما موی دختران بلند و
همراه با چتری است که این تفاوت در آرایش مو، یکی از علامت‌های ازدواج در میان بانوان ژاپنی است.

لباس، نماد شخصیت زنان ژاپنی

کیمونو لباس سنتی و رسمی‌ مردم ژاپن است.
کیمونوی خانم‌ها عمدتاً از جنس ابریشم است و شلوار آن رنگ‌های شاد و روشن دارد.
در کیمونو هرگز دکمه ای به کار نمی‌رود.
این لباس در زنان توسط شال‌های پهن ابریشمی ‌که مزین به نقش و نگار است و به آن ابی (=
کمربند) گویند مهار می‌شود.آستین‌های لباس کیمونو بلند گشاد است و از آن به عنوان جیب استفاده می‌شود؛ به این ترتیب
که در آن دستمال یا کیف پول مخصوص خود را که از پارچه زربافت است قرار می‌دهند.
در فصل گرما بادبزن از دیگر وسایل همراه لباس است که زنان بیشتر مورد استفاده قرار می‌دهند.کیمونوی خانم‌ها اغلب از
ابریشم است و باید در زیر آن زیرپوشی ابریشمی ‌و سفید پوشیده شود که در بعضی مدل‌های گرانبها به دو
زیرپوش هم می‌رسد تا ضمن گرفتن حرارت بدن لباس را برجسته‌تر نشان دهد.

آن چه در هر دو البسه (مردان و زنان) مهم است، پوشیدن جوراب‌های سفیدی است که انگشت شصت را از
دیگر انگشتان پا مجزا می‌کند تا صندل‌های مخصوص ژاپنی به راحتی در پا قرار گیرد.
این صندل‌ها برای زنان ژاپنی به شکل بیضی است و رنگ‌های متنوع و شادی دارد؛ اما برای مردها تخته‌ای مستطیل
شکل است که روی آن ضربدری از الیاف تعبیه شده و به آن «گتا» گویند.از آن جا که پوشیدن کیمونو
به مهارتی خاص نیاز دارد.
آموزش قبلی آن توسط پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها انجام می‌شود.نوع آرایش مو و شیوه گره زدن شال‌های پهن برای مهار کردن
لباس به دور کمر، زنان و دختران ژاپنی را از یکدیگر متمایز می‌کند.شخصیت زنان و دختران ژاپنی در لباس‌های کیمونو
بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که هر روز در اجتماع ظهور دارند؛ زیرا راه رفتن، نشستن، برخاستن و
آداب معاشرت در این لباس بسیار ویژه و خاص صورت می‌گیرد.
این میان، گام‌های کوتاه و حساب شده در نجابت زنان تأثیری عجیب دارد که به هنگام بالا و پایین رفتن
از پله‌ها به صورت مورب انجام می‌شود.
مهم‌ترین موضوع آداب معاشرت در لباس سنتی ژاپن طریقه نشستن است که به آن «یس زا» گویند.
به علت بستن شال به روی شکم دور کمر، بدن کاملاً مستقیم است و هرگز نباید خم شود؛ ضمن آن
که مقدار خوراک بسیار کم و ساعت‌ها دو زانو به روی پاشنه پا نشستن طاقت فرساست.امروز مدارسی مخصوص وجود دارند
که شیوه زندگی سنتی از جمله پوشیدن، راه رفتن و آداب معاشرت مربوط به لباس کیمونو را به علاقه مندان
می‌آموزند(dot)

خانواده و غذا

ژاپنی‌ها غذای خود را با دو چوب نازک که به آن «هاشی» گویند، تناول می‌کنند که در واقع
نقش قاشق و چنگال را دارد.
غذای گرم که توسط زن خانواده تهیه و طبخ می‌شود، اغلب گوهان (برنج) است و گاه سوپی در کنار آن
دیده می‌شود.
ژاپنی‌ها در خانه عموماً از ظروف کوچک برای صرف غذا استفاده می‌کنند.
آنها در پیاله‌های کوچک، برنج می‌ریزند.
آن را نزدیک دهان خود قرار می‌دهند و با‌هاشی غذای خود را تندتند راهی دهانشان می‌کنند.

چنانچه میهمان خانواده ای ژاپنی باشید

خانم خانه سوپ خوشمزه ای برای شما می‌آورد که بایستی آن را “هورت” بکشید و با نفس‌های عمیق نوش جان
کنید.
یکی از رسوم و آداب غذا خوردن در ژاپن آن است که پیش از صرف غذا لیوان افراد حاضر از
نوشیدنی پر می‌شود.
به علاوه، لیوان هر کس بعد از نوشیدن، به سرعت باید توسط فرد دیگری پر شود.
این عمل در خانواده‌های ژاپنی توسط خانم‌ها صورت می‌گیرد.تنوع در غذاهای ژاپنی بسیار است؛ زنان خانواده اغلب یک نوع غذا
با حجم زیاد برای خانواده تهیه نمی‌کنند؛ بلکه حجم غذاها بسیار کم اما دارای تنوع است؛ و اعضای خانواده به
مقدار کافی از هر کدام مصرف می‌کنند.در تمام محله‌های ژاپن رستوران‌های سنتی وجود دارد که همان قهوه خانه‌های خودمان محسوب
می‌شوند و از معروف ‌رین غذاهای آن‌ها لامه (نوعی شوربا) است که طرفداران زیادی دارد.
در سوپر مارکت‌ها و فروشگاه‌های بزرگ نیز می‌توان غذاهای خانگی را در ظروف یک بار مصرف خریداری کرد.

فرهنگ ها