شهادت حضرت زهرا (س) و اشعاری در این باره

شهادت حضرت زهرا (س)

ای چراغ خانه ام سو سو نزنمرغ حقّم ناله ی کو کو نزن حال که دستت شکسته لا اقلچند روزی
خانه را جارو نزن ای جوان نیمه جان پیرم نکنزیر چادر دست بر پهلو نزن چند روزی هم اگر شد
دست برزخم های گوشه ی ابرو نزن یا دگر در پیش پایم پا نشویا دگر پیش علی زانو نزن خواستی
برخیزی از بستر بگویا که بر دیوار خانه رو نزن ای همه دار و ندار بو ترابای چراغ خانه ام
سو سو نزن

دلم ز روز ازل مبتلای زهرا بودغلام خانه به دوشی برای زهرا بود نه من ، که
عالم امکان سراسرش هر دمز روز اوّل خلقت گدای زهرا بود و نیمه های شب شهر مصطفی آن روزگدای نیمه
شب ربّنای زهرا بود نبی که رفت تمام مدینه ویران شدمدینه که همه اش خاک پای زهرا بود ز گریه
های شب فاطمه شکایت داشتشبی که زائر آن اشک های زهرا بود میان کوچه فدک را گرفت با سیلیشروع کوچه
شب انتهای زهرا بود همیشه بغض میان گلوش سنگین بودکسی که شاهد آن ماجرای زهرا بود تمام شهر به این
ماجرای غم تن دادکسی نگفت که این حق برای زهرا بود کسی به غربت مولا علی که رحم نکردهمان علی
که همیشه فدای زهرا بود برای آتش بیداد هیزم آوردندصدای آه شبیه صدای زهرا بود مگر نبود که پیغمبر خدا فرمودرضای حضرت حق در رضای زهرا بود به پشت درب و لگدهای کینه ، با فضّهبیا به یاری زهرا ندای
زهرا بود مقابل علی و زینب و حسین و حسنشکست مادر و روز عزای زهرا بود برای بستن حیدر طناب
آوردندیگانه یاور زهرا خدای زهرا بود گرفته دست به دیوار و در پی حیدرتمام شهر نبی هم نوای زهرا بود
میان ذکر قنوت شبش پس از آن روزدوای مرگ همیشه دعای زهرا بود

شعر و هنر