عاشق اصفهانی | شعر زیبای واقف نگشته بودم از بی وفایی تو

عاشق اصفهانی

واقف نگشته بودم از بیوفایی توتا روز رفتن جان یعنی جدایی تودستی ز سینه ی من سوی فلک نبردیای ناله
سوخت جانم از نارسایی تودر وادی محبت گمگشتگان شوقیم

ای کوکب هدایت کو روشنایی توای دل که در ره عشق
حیران کار خویشیمشکل رسم به جایی از رهنمایی توگفتی: چرا به هر سو از دیده خون گشادی؟طرفی ست اینکه بستم
از آشنایی توامشب که باده صاف است آن شوخ هست ساقی”عاشق” مگو کجا شد آن پارسایی تو؟

شعر و هنر