عرفان نظرآهاری و شعر زیبای قالی بزرگ است زندگی

عرفان نظرآهاری و شعر قالی بزرگ است زندگی

قالی بزرگی است زندگی…
هرهزارسال یک بار فرشته ها قالی جهان را درهفت آسمان می تکانندتا گرد وخاک هزارساله اش بریزد وهرباربا خود می
گوینداین نیست قالی که انسان قرار بود ببافداین فرش فاجعه است…
با زمینه سرخ خون…
و حاشیه های کبود معصیت…
با طرح های گناه و نقش بر جسته های ستم…
فرشته ها گریه می کنند و قالی آدم را می تکانندو دوباره با اندوه بر زمین پهنش می کنند.

رنگ در رنگ…
گره در گره …
نقش در نقش …
قالی بزرگی است زندگی…
که تو می بافی و من می بافم و او می بافدهمه بافنده ایممی بافیم و نقش می زنیممی بافیم
و رج به رج بالا می بریممی بافیم و می گستریمدار این جهان را خدا به پا کرد.و خدا بود
که فرمود: ببافید و آدم نخستین گره را بر پود زندگی زد.هر که آمد گره ای تازه زد و رنگی
ریخت و طرحی بافت.چنین شد که قالی آدمی رنگ رنگ شدآمیزه ای از زیبا و نا زیبا…
سایه روشنی از گناه و صواب…
گره تو هم بر این قالی خواهد ماندطرح و نقشت نیز…
وهزارها سال بعدآدمیان برفرشی خواهند زیست که گوشه ای ازآن را تو بافته ایکاش گوشه را که سهم توست زیبا
تر ببافی…

خانوم گل