سه شنبه, ۲۹ اسفند , ۱۴۰۲
درخواست تبلیغات

کارو دردریان | شعر زیبای از بس کف دست بر جبین کوبیدم

اشتراک:
کارو دردریان فرهنگ و هنر و شعر
کارو دردریان شاعر ارمنی تبار ایرانی به سبک نیمایوشیج شعر می سروده است و جسارت در بیان حقایق از ویژگی ها بارز شعری این شاعر بوده است

زبان شعری کارو دردریان شاعر ارمنی تبار ایرانی بازتاب حقایق زندگی تلخ مردم می باشد که با دیدی انتقادی آن ها را مطرح می کند این شاعر ایرانی برادر ویگن خواننده مشهور می باشد او در همدان به دنیا آمده بود و در ایالت کالیفرنیای آمریکا دیده بر جهان فرو بست در ادامه دو شهر زیبا به نام های شب و ماه و همچنین از بس کف دست بر جبین کوبیدم را از این شاعر کشورمان می خوانید.

کارو دردریان

از بس کف دست بر جبین کوبیدم

تا بگذرد از سرم، پریشانی من

نقش کف دست! محو شد، ریخت به هم

شد چین و شکن، به روی پیشانی من

او مظهر عشق بود و من مظهر ننگ

وقتی که فشردمش به آغوشم تنگ

لرزید دلش، شکست و نالید که: آخ…

ای شیشه چه می‌کنی تو در بستر سنگ؟

ببار ای نم نم باران زمین خشک را تر کن

سرود زندگی سر کن دلم تنگه… دلم تنگه

بخواب، ای دختر نازم به روی سینهٔ بازم

که همچون سینهٔ سازم همه‌اش سنگه… همه‌اش سنگه

کارو دردریاناشعار زیبای کارو دردریان

تا روح بشر به چنگ زر، زندانی ست

شاگردی مرگ پیشه‌ای انسانی است

جان از ته دل،‌ طالب مرگ است… دریغ

در هیچ کجا ‌برای مردن جا نیست؟

گفتم: که چیست فرق میان شراب و آب؟

کاین یک کند خنک دل و آن یک کند کباب

گفتا: که آب خندهٔ عشق است در سرشک

لیکن شراب نقش سرشک است در سراب

بیشتر بخوانید : شعر شب و ماه از کارو دردریان

شب است و ماه می‌رقصد ستاره نقره می پاشد

نسیم پونه و عطر شقایق‌ها ز لب‌های هوس آلود

زنبق‌های وحشی بوسه می‌چیند

و من تنهای تنهایم در این تاریکی شب

خدایم آه خدایم صدایت می‌زنم، بشنو صدایم

از زبان کارو فریادت دهم٬ اگر هستی برس به دادم!

خداوندا! اگر روزی از عرشت به زیر آیی

و لباس فقر بپوشی

و برای لقمه نانی غرورت را به پای نامردان بشکنی

زمین و آسمانت را کفر میگویی٬ نمی‌گویی؟

خداوندا اگر در روز گرماگیر تابستانی

تن خسته خویش را بر سایه دیواری

به خاک بسپاری

اندکی آن طرف‌تر کاخ‌های مرمرین بینی

زمین و آسمانت را کفر می‌گویی٬ نمی‌گویی؟!

خداوندا اگر با مردم آمیزی

شتابان در پی روزی

ز پیشانی عرق ریزی

شب آزرده و دل خسته

تهی دست و زبان بسته

به سوی خانه باز آیی

زمین و آسمانت را کفر می‌گویی٬ نمی‌گویی؟!

کارو دردریانشعر زیبای شب و ماه از کارو دردریان شاعر ارمنی تبار

خدایا! خالقا! بس کن جنایت را

بس کن تو ظلمت را

تو در قرآن جاویدت هزاران وعده دادی

تو خود گفتی که نا مردمان بهشت را نمی‌بینند

ولی من با دو چشم خویشتن دیدم

که نا مردمان ز خون پاک مردانت هزاران کاخ می‌سازند

خدایا! خالقا! بس کن جنایت را

بس کن تو ظلمت را

تو خود گفتی اگر اهرمن شهوت

بر انسان حکم فرماید تو او را با صلیب عصیانت

مصلوب خواهی کرد

ولی من با دو چشم خویشتن دیدم

پدر با نورسته خویش گرم می‌گیرد

برادر شبانگاهان مستانه از آغوش خواهر کام می‌گیرد

نگاه شهوت انگیز پسر دزدانه بر اندام مادر می‌لرزد

قدم‌ها در بستر فحشا می‌لغزد

خدایا! خالقا! بس کن جنایت را

بس کن تو ظلمت را

تو خود سلطان تبعیضی

تو خود فتنه انگیزی

اگر در روز خلقت مست نمی‌کردی

یکی را همچون من بدبخت یکی را بی دلیل آقا نمی‌کردی

جهانی را این‌چنین غوغا نمی‌کردی

هرگز این سازها شادم نمی‌سازد

دگر آهم نمی‌گیرد

دگر بنگ باده و تریاک آرام نمی‌سازد

شب است و ماه می‌رقصد

ستاره نقره می‌پاشد

من اما در سکوت خلوتت آهسته می‌گریم

اگر حق است زدم زیر خدایی….!!!

خدایا! خالقا! بس کن جنایت را

بس کن تو ظلمت را

خداوندا تو می‌گفتی زنا زشت است و من دانم که عیسی زاده طبع زنا زاد خداوندی ست

ادامه شعری زیبا از کارو دردریان شاعر ارمنی تبار ایرانی

خدایا! خالقا! بس کن جنایت را

بس کن تو ظلمت را

زین سپس با دگران عشق و صفا خواهم کرد

همچو تو یکسره من ترک وفا خواهم کرد

زین سپس جای وفا چون تو جفا خواهم کرد

ترک س جاده و تسبیح و ردا خواهم کرد

گذر از کوی تو چون باد صبا خواهم کرد

هرگز این گوش من از تو سخن حق نشنید

مردمان گوش به افسانهٔ زاهد ندهید

داده از پند به من پیر خرابات نوید

کز توی عهد شکن این دل دیوانه رمید

شِکوه ز آیین بدت پیش خدا خواهم کرد

درس حکمت همه را خواندم و دیدم به عیان

بهر هر درد دوایی است دواها پنهان

نسخهٔ درد من این بادهٔ ناب است بدان

کز طبیبان جفا جوی نگرفتم درمان

زخم دل را می ناب دوا خواهم کرد

من که هم می ‌خورم و دُردی آن پادشهم

بهتر آنست که اِمشب به همان جا بروم

سر خود بر در خُمخانهٔ آن شاه نهم

آنقدر باده خورم تا ز غم آزاد شوم

دست از دامن طناز رها خواهم کرد

خواهم از شیخ کشی شهره این شهر شوم

شیخ و ملا و مُریدان همه را قهر شوم

بر مذاق همه شیخان دغل زهر شوم

گر که روزی ز قضا حاکم این شهر شوم

خون صد شیخ به یک مست روا خواهم کرد

ز کم و بیش و بسیار بگیرم از شیخ

وجه اندوخته و دینار بگیرم از شیخ

آنقدر جامه و دستار بگیرم از شیخ

باج میخانهٔ اَمرار بگیرم از شیخ

وسط کعبه دو میخانه بنا خواهم کرد

وقف سازم دو سه میخانهٔ با نام و نشان

وَندَر آنجا دو سه ساقی به مه روی عیان

تا نمایند همه را واقف ز اسرار جهان

گر دهد چرخ به من مهلتی‌ای باده خواران

کف این میکده‌ها را ز عبا خواهم کرد

هر که این نظم سرود خرم و دلشاد بُود

خانهٔ ذوقی و گوینده‌اش آباد بُود

انتقادی نبُود هر سخن آزاد بُود

تا قلم در کف من تیشهٔ فرهاد بُود

تا ابد در دل این کوه صدا خواهم کرد

شعر خوانی , چکامه

شعر خوانی

گردآوری:
برچسب ها:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
آرون گروپس
تالارکده