یک دنیا جاذبه دیدنی در ارفع ده مازندران
استان مازندران یکی از استان های توریست پذیر است که همه ساله میهمانان زیادی به علت
شرایط جغرافیای و اقلیمی پذیرا می شود، همه ما سواد کوه را می شناسیم ، سواد کوه از حیث مناظر زیبا
و گردشگری زبان زد عام و خاص است در این میان ارفع ده مازندران یکی از مکان های بسیار زیبا و جاذبه طبیعیی
شگفت انگیز توجه همه افراد را به خود جلب خواهد کرد در ادامه مطلب از پرشین وی با این مکان زیبا بیشتر آشنا خواهیم شد
ارفع ده مازندران
شاید هر کدام از ما بارها مسیر سوادکوه را به سمت ساری رفته باشیم و بهجز پل «ورسک» جاذبههای دیگر
آن را ندیده باشیم؛ اما اگر کمی بیشتر چشم بگردانیم از همان مسیر اصلی جاده و در حال حرکت نیز
زیباییهای بسیاری را خواهیم دید.در همان مسیر اصلی جادهی سوادکوه در استان مازندران، کمی دورتر از فیروزکوه، اگر کمی به سمت راست نگاه کنید،
مسیری آبی بهشکل «دم طاووس» دیده میشود که با رنگهای زیبایی به سمت رودخانه پهن شده است.
اگر کمی پیادهروی کنید میتوانید به بالای آن هم بروید، اینجا «شور آب» است، اگر کمی از طعم آب را
بچشید، متوجه انتخاب این نام برایش میشوید.
درست زیر تونل راهآهن کانالی وجود دارد که «شور آب» از آن به سمت دشت حرکت میکند، از رنگ آن
نیز میتوان متوجه شد که املاح معدنی زیادی دارد.
حالا میتوان به مسیر اصلی سوادکوه برگشت و راه را ادامه داد.
کمی جلوتر، پل «ورسک» هم خودش را نشان میدهد،.
اینجا تاریخ حرفهای بسیاری برای گفتن دارد.
بعد از اینکه ۲۰۰ کیلومتر از تهران دور شوید، در سمت چپ جاده، یک تابلو شما را به سمت روستای
«ارفعده» راهنمایی میکند.
با ادامهی راه، کمکم از زمین اوج میگیرید و مسیر اصلی جاده را بهشکل یک خط میبینید.
حالا به روستایی در ارتفاع میرسید.
مرغ و خروسهای تپل و بوقلمونهای بسیاری در روستا رژه میروند.
اینجا واقعا بوی روستا را میتوان استشمام کرد.
گرچه بعضی ساخت و سازهای نابسامان در حال تغییر دادن شکل روستا هستند، اما صدای زنگولهی گوسفندان، کوچههای خاکی و
ایوان چوبی بسیاری از خانهها هنوز پابرجا است.
هیچ تابلویی در روستا وجود ندارد تا بتوانی راه چشمهی «پراو» را در پیش بگیرید.
یکی از اهالی میگوید تا چشمه، شش کیلومتر راه است.
در بالای ده، یک دو راهی وجود دارد که سمت راست آن به چشمه و سمت چپ به ارتفاعات «ارفع
کوه» میرسد.
در مسیر چشمه، کمکم منطقهی نیمهجنگلی، به جنگل تبدیل میشود.
اینجا بهجز درخت و زیبایی چیز دیگری دیده نمیشود، اینجا منطقهی بکری است که هنوز دست تخریبکنندهی بشر به آن
نرسیده است.
هیچ زبالهای در راه ریخته نشده، اما زخم کندهشدهی یادگاریها بر تنهی درختان چهرهی بدی از مهمانان قبلی جنگلی باقی
گذاشته است.
درختها، بلوطهایشان را در طول مسیر تکاندهاند، صدای باد در میان برگها آدرس اشتباه یک رود خروشان را میدهد.
در دشت اول، عطر پونهها حس خوب سرمستی را پخش میکند، تا چشمهی «پراو» که به معنی پرآب است و
در دشت دوم قرار دارد، سه ساعت راه است.
اگر به جنگل وارد شوید، میبینید که خطهای طلایی خورشید از میان درختان بهزور راهی برای ورود به جنگل باز
میکنند و آنجا که از نور خبری نیست، قارچهای سمی جشن گرفتهاند.
برادههای چوب ریختهشده در کف جنگل نیز صدای اره را در گوش تداعی میکنند.
آسمان اینجا به رنگ آبی نقاشیهای کودکان است، ابرها در بالای سر، شکلک درمیآوردند.
اینجا چشمهی پراو است، از سرچشمهی آن که به پایین نگاه کنید.
شاخههای زیاد آب را میبینید که به زندگی جان میدهند و مسیر حیات را در پیش میگیرند.
اگر از این آب ننوشید، زحمت تمام راهی را که آمدهاید، به هدر میرود.
دهانهی غار «اسپهبد خورشید»، روستای «کمرپشت» و چند روستای دیگر
در جلوی چشم در دامنهی کوه، فخرفروشی میکند.
در مسیر برگشت هنگامی که به «ارفعده» میرسید، شاید برخی محلیها مهماننواز برای صرف چای از شما دعوت کنند.
گویا در زمستانها فقط پنج خانواده در این روستا میمانند و بقیه به شهر میروند.
در این ده، مدرسه و درمانگاه وجود ندارد و اگر کسی بیمار شود، باید به پایگاه هلال احمر در کنار
برود.
«ارفعده» یک دنیا زیبایی و خوبی را روی ارتفاعات بلند در خود جمع کرده است.
بیشتر بدانید از مسیر دسترسی به ارفع ده
موقعیت این روستا در ۳۰ کیلومتری پل سفید و ۱۷۰ کیلومتری تهران در مسیر فرعی راه ارتباطی
تهران به مازندران از طریق جاده فیروز کوه است. در جاده فیروزکوه پیش میروید، بعد از دو راهی
خطیر کوه به رستورانی به نام چاپارخانه میرسید. رستوران در سمت چپ جاده قرار دارد
و مقابل آن جادهای به طول ۶ کیلومتر وجود دارد که نیمی از آن آسفالت و نیمی از آن خاکی است.
به تعبیری دیگر بعد از عبور از فیروزکوه و روستای معروف ورسک به منطقهای به نام چاپارخانه
یا دم زنون (نام روستاهای منطقه) میرسیم. در سمت چپ جاده هلال احمر سرخ آباد
پیداست که کمی از کنار جاده عقبتر است. از هلال احمر ۲۰ متر بالاتر دو جاده خاکی
وجود دارد که سمت راستی به طول ۷ کیلومتر که جاده خاکی مناسبی است
و انواع سواری و مینی بوس میتوانند در آن تردد کنند، ما را به روستای ارفع ده میرساند.
در تابستان پاکوب و مشخص و در زمستان پوشیده از برف است که در مسیر کوهستانی
به برفکوبی نیاز است. بخشی از مسیر جنگلی است که هر فصل زیبایی بینظیر خود
را آشکار کرده و بخشی دیگر کوهستانی است که به خطالراس منتهی میشود.
مسیر دیگر، مسیر شمالی است که از روبهروی پادگان شروع شده و چشمه پر آب و استخر
بزرگ «پرو» در این مسیر قرار دارد. صعود از مسیر شمالی در زمستان بسیار پربرف سختتر،
اما لذت بخشتر از مسیر جنوبی است که البته بدون یک راهنمای کار بلد امکانپذیر نیست.
طول مسیر آب ندارد، مسیر کاملا تحت پوشش شبکه همراه اول است.
وضعیت اسکان در ارفع ده
امکان اقامت هم در ارفعده و هم در بالای ارتفاعات (قله ارفع کوه) وجود دارد. در ورودی روستا یک امامزاده
وجود دارد که با دو اتاق تقریبا ظرفیت ۲۵ الی ۳۰ نفر را دارد و چشمه جوشانی در حیاط این امامزاده
در تمام فصول سال جاری است. در داخل روستا نیز یک حسینیه وجود دارد که به مراتب بزرگتر
از امامزاده است و تقریبا ظرفیت ۶۰ الی ۷۰ نفر را دارد که با هماهنگی با مسئولان روستا امکان
استفاده از آنها وجود دارد. این دو محل امکاناتی مثل آب، برق و سرویس بهداشتی دارند.
اگر قصد شب ماندن و ادامه مسیر بهسمت ارتفاعات و وارد شدن به جنگل یا حتی رسیدن به قله
ارفع کوه را داشته باشید، هم در میانه راه و جنگل میتوانید کمپ برقرار کنید و هم در ادامه راه،
در جانپناه سنگی قله بمانید که از انتهای جنگل دیده میشود. کف جانپناه موکت است و برای ماندن باید کیسه خواب مناسب داشته باشید.
بهترین فصل برای بازدید از ارفع ده مازندران
بخشی از مسیر جنگلی است که در بهار، سبزی و در پاییز، به هر رنگی، زیبایی بینظیر خود
را آشکار میکند. اگر در فصل مناسب آهنگ منطقه ارفع ده کنید، با اینکه از مناطق جنگلی
شمال کشور است، هوای منطقه سرد و معتدل است و شرجی نمیشود.
ایسنا / kojaro