دختری که بهاره افشاری در تئاتر زیبایی گاهی زن است دوست دارد

نمایش زیبایی گاهی زن است به کارگردانی سهراب حسینی ساخته و نمایش داده شد. بهاره افشاری بازیگر این نمایش بود که در صفحه شخصی خودش قسمتی از این نمایش را منتشر کرد و از علاقه اش به این نقش نوشت. در ادامه در پرشین قسمت هایی از تئاتر زیبایی گاهی زن است را می بینید

بهاره افشاری در تئاتر زیبایی گاهی زن است

بهاره افشاری با انتشار ویدئوی زیر نوشت:

میدونى چرا انقدر تو رو دوست داشتم دختر!
چون تو شبیه هیچکس نبودى ،خود خودت بودى بى تظاهر بدون نقاب
،عاشق زندگى و پر از سوال هایى راجع به زندگى که در نهایت برایت امید بیاورد .
تو استاد زندگى در لحظه بودى بدون غم اما سرشار از مشکلات …
تو حتى اسم نداشتى اما شخصیتت عجیب به دلم نشست دختر!
دلم برایت تنگ شد
“زیبایى گاهى زن است”

ویدئویی از نمایش زیبایی گاهی زن است

بد نیست درباره نمایش زیبایی یک زن است بیشتر بدانید

«زیبایی گاهی زن است» از عشقی می‌گوید که در این روزها بی‌حاصل و تنها به حال خود رها می‌شود و عمر کوتاهی دارد.

در آغاز نمایش نور همه صحنه را فرا می گیرد و مخاطب را با دکوری ساده مواجه می کند صحنه ای که تا دقایقی قبل از آغاز نمایش در تاریکی مطلق سالن دیده نمی شد.

در همان نگاه نخست، فضای کلی صحنه، نمایی از شهر را تداعی می‌کند؛ ساختمان های بلند و کوتاه یک خیابان با نوری که از پنجره های آن ها به سالن می تابد. در پایین آپارتمان ها گروه موسیقی جای گرفته اند که در طول نمایش قرار است به صورت زنده برنامه اجرا کنند کمی نزدیک تر به تماشاگران نیز نیمکتی بلند دیده می شود و در کنار آن نیز پیش پای مخاطبان دو صندلی ساده قرار دارد.

نمایش با موسیقی آغاز می شود و بعد از آن بهاره افشاری با بیان نخستین دیالوگ ها آغازگر
اجرا می شود تا نمایش که نگاهی آزاد به داستان کوتاه شب های روشن فئودور
داستایوفسکی دارد عاشقانه های زن و مردی را روایت کند.

عکس های تئاتر زیبایی گاهی زن است

نمایش زیبایی یک زن است

هنگ درام، ویلنسل، کمانچه و هارپ از آلات موسیقی است که به صورت زنده در طول نمایش نواخته و برای گذر از یک پرده به پرده دیگر از آن ها استفاده می شود. آوای موسیقی در طول نمایش با موقعیت های بازیگران مناسب است و به مخاطب برای قرار گرفتن در فضای ابهام و کشف مرحله به مرحله عشق میان زن و مرد کمک می کند؛ از میانه نمایش نیز وکال سوپرانو نیز به موسیقی اضافه می شود که البته به نظر نمی آید که به پیشبرد داستان کمک کند و گویی بخش پینه دوزی شده ای به نمایش است.

بهاره افشاری

در داستان کوتاه شب های روشن داستایوفسکی مزاحمتی برای یک دختر جوان
در تاریکی شب موجب آشنایی و آغاز دوستی بین دختر و ناجی او می شود
که این دوستی با دیدارهایی طی چهار شب متوالی عمق می گیرد تا آنکه
ناجی به دختر دل می‌بازد.

نمایش زیبا

در طی این چهار شب، دختر و پسر داستان زندگی خود را برای یکدیگر روایت
می کنند و پسر عاشق قصه متوجه می شود که دختر منتظر معشوقی است
که سال گذشته با وعده بازگشت او را ترک کرده است.

رامبد جوان تهیه کننده نمایش

در پایان داستان شب های روشن معشوق بازمی گردد و دختر، ناجی عاشق خود
را که راوی قصه نیز هست در عشق تنها می گذارد اما در نمایش زیبایی گاهی
زن است داستان به شکل امروزی تر روایت می شود و رگه های ایرانی به خود گرفته است.

اینستاگرام و ایرنا