امکانات لاکچری در اتاق های vip زندان اوین برای زندانیان محترم !

این روزها زندان ها هم اگر پول داشته باشید می تواند جای قشنگی برای شما باشد اتاق های vip زندان اوین  به قدری زیبا و لاکچری است که شبیه اتاق های هتل های چند ستاره است این اتاق ها امکانات بسیار ویژه ای دارند که تنها برای زندانیان خاص ارائه می شوند و هزینه اقامت در این زندان ها هم از سوی زندانیان پرداخت می شود .اتاق هایی شبیه هتل با امکانات لاکچری در زندان دیگر رویا نیست و تحقق یافته است . جزئیات اتاق های vip زندان اوین را در پرشین وی ببینید و بخوانید.

امکانات ویژه اتاق های vip زندان اوین

«بازداشتگاه اوین» به دلیل شرایط متفاوتی که با دیگر زندان‎های کشور دارد، به «هتل اوین»
هم مشهور شده است. چرایی به‌کارگیری این اصطلاح را بیشتر به برخورد بهتر و مناسب‎تر بازجو‌ها
و مسئولان زندان نسبت می‎دهند؛ اما وقتی پای بند‌های مالی این بازداشتگاه به میان می‎آید،
این اصطلاح کاملا معنای واقعی به خود می‎گیرد. «هتل اوین» با اتاق‎های VIP و لاکچری برای متهمان
مالی که در آن حضور دارند، معنا پیدا می‎کند؛ اتاق‎هایی که هرچند نه درست مثل اتاق‎های هتل
، اما بی‎شباهت به اتاق‎های یک میهمان‎سرا نیستند.

اتاق‌های VIP در اوین

اتاق‎هایی با فرش‎هایی ۱۴۰۰ شانه، ال‎سی‎دی‎های بزرگ، یخچال‎های خارجی و…، بند‌هایی با آشپزخانه
صنعتی، آبمیوه‎گیری صنعتی، لباس‌شویی اختصاصی و حتی توالت‎های اختصاصی نمونه‎ای از امکاناتی
است که در اختیار متهمان مالی در بازداشتگاه اوین قرار دارد. البته این امکانات را سازمان زندان‎ها در اختیارشان
قرار نداده؛ بلکه این زندانیان هستند که با هزینه شخصی محصولات یا خوراک‎های مورد نیاز را تأمین می‌کنند،
تلاش دارند زندگی اجباری خود را تحمل‌پذیر کنند.

در چند سال اخیر افراد نام‎آشنایی در این بند‌های مالی جا خوش کرده‎اند. افرادی که بار‌ها و بار‌ها در دادگاه‎های
ویژه رسیدگی به جرائم اقتصادی، نام‌شان بر سر زبان‎ها آمده، همان‌طور که بیرون از زندان هم برای خود امپراتوری
به هم زده؛ به نظر می‎رسد که آنجا هم فرمانروایی خود را دارند و با پول خرج‌کردن بیشتر برای خود احترام می‎خرند.

برای تهیه این گزارش توصیفی، هم با برخی از متهمان مالی از نوع ویژه که نام‌شان را هم در دادگاه‎ها شنیده‎ایم
، گفت‎وگو کرده‎ام و هم با افرادی که به دلایل دیگری مانند ورشکستگی یا مهریه و… پا به این بازداشتگاه گذاشته‎اند
و از قضای روزگار با سرویس‎دهی به متهمان پولدارتر، جای خواب و زندگی خوبی برای خود فراهم کرده‎اند
. آن‌ها اغلب یا برای مرخصی به بیرون زندان آمده‎اند یا با وثیقه، برخی هم البته از زندان آزاد شده‎اند؛ اما ارتباط
خود را با داخل زندان قطع نکرده‎اند. نمی‎خواهند نامی از آن‌ها به میان بیاید یا نام افراد مشهوری که به زبان
آورده‎اند، در این گزارش روشن شود.

جزئیات اتاق های vip زندان اوین

بنا به وعده‎ای که به آن‌ها داده‎ام، در این گزارش نام‎های مستعار به کار می‎برم و نام افراد مطرح را نیز به
اختصار می‎آورم. یکی از آن‌ها که چندان وضع مالی خوبی هم ندارد، به «شرق» می‎گوید: «نگویید در کدام
بند بودیم، چون ممکن است اثر نامطلوب داشته باشد.

پولدار که چیزی‎اش نمی‎شود، باز هم با پول بیشتر، هرچه را می‎خواهد به دست می‌آورد؛ اما این ضعیف‌تر‌ها
هستند که ضرر می‎کنند… آخر می‎دانید، آن‌هایی که پول بیشتر دارند، برای اینکه آپشن بگیرند، ‎زندانی‎های
مالی ضعیف‎تر را حتی آزاد می‎کنند یا به آن‌ها غذا‌ها و امکانات بهتری می‎دهند، جا‌به‌جا هم بشوند، در بند/
جدید باز هم همین کار‌ها را می‎کنند، ضعیف‎تر‌ها مثل روال این دنیا، باز هم ضرر می‎کنند…».

«شهردار» در زندان

رضا به اتهام تحصیل نامشروع در زندان به سر می‎برد. هنوز اتهامش اثبات نشده؛ اما، چون دستش به دهانش
می‎رسد، هم‎اتاقی‎هایی مثل خودش دارد. او هم‎اتاقی «ح. ب. د» بود و خاطرات زیادی از او برای گفتن دارد. از
او می‎پرسم وضعیت بند مالی چگونه است؟ آنجا را این‌گونه توصیف می‎کند: «بندی که من در آن بودم،
یک راهروی دراز به نام کریدور داشته که سه سالن دارد. وارد هر سالن که می‌شوید، ۱۰، ۱۲ اتاق دارد
که هر اتاق ۳۰ متر تا ۶۰، ۷۰ متر است. اتاق در ندارد، یک پرده دارد که باید کنار باشد تا افسرنگهبان
بتواند موقع عبور داخل اتاق را ببیند. دورتادور تخت است، یخچال و تلویزیون هم دارد».

وظیفه شهردار در زندان

پای حرف‎هایش می‎نشینم. ادامه می‎دهد: «آنجا زندانی‌ها خرج زندان و خرج یکدیگر را می‌دهند. من دو
باری که زندان بودم، خرج یک اتاق را می‎دادم. در زندان هفته‌ای یک ‎بار میوه، نان صنعتی، سبزی، بستنی
و لبنیات می‌آید. هر اتاق جداگانه برای خودش خرید می‌کند. هر اتاق «مسئول اتاق» و «شهردار» دارد.
وظیفه شهردار این است که کار‌های خدماتی اتاق را انجام بدهد و مسئولیت اتفاقاتی که در اتاق می‌افتد
هم با مسئول اتاق است. معمولا فرد باسابقه را مسئول اتاق می‌کنند».

می‎خندد و به طعنه می‎گوید: «زندان تنها جایی است که سابقه زندانی ارزش دارد و هرچه باسابقه‌تر
باشید، سمت بالاتری می‎گیرید».

امکانات اتاق های vip زندان اوین

اتاق های vip زندان اوین مخصوص زندانیان خاص

«زندانی‎هایی که پول بیشتری دارند، حق بیشتری هم در زندان دارند. آن‌ها حتی برای خود
سازمان زندان‎ها هم خرج می‎کنند. به متهمان ضعیف‎تر رسیدگی می‎کنند. طبیعی است که
امکانات بهتر و بیشتری داشته باشند. مثلا دستشویی زندان خراب می‌شد، یک نفر هزینه
را پرداخت می‌کرد و طبیعتا امکاناتی در زندان به دست می‌آورد یا سیستم صوتی خراب
می‌شد، به چهار، پنج نفر می‌گفتند نفری فلان مبلغ بدهید. امکانی که ما داریم این است که
من به وکیل‌بند می‌گویم این مشکل را حل می‌کنم، ولی اتاقم خلوت باشد مثلا اتاق من از
۱۴ نفر شلوغ‌تر نشود و او هم می‎پذیرد».

سفیر هلند در اتاق لاکچری اوین

رضا: «اتاق ما خلوت و تلویزیون‌مان بزرگ‌تر بود و خیلی هم‌تر و تمیز بود. ما افرادی را که به
اتاقمان می‌آمدند، انتخاب می‌کردیم. افراد شیک و تحصیلکرده بودند. یکی از کسانی‎که به
اتاق ما آمد، سفیر ایران در هلند بود. بعد از بازنشستگی در یک شرکت خودروسازی رفته
بود و سرش را کلاه گذاشته بودند. در واقع امضا‌ها با او بود و به‌نوعی اتهامش مالی به
حساب می‎آمد».

۴۵ میلیون تومان خرج ماهانه یک اتاق VIP

می‎پرسم خرج اتاق‎های لاکچری معمولا چقدر است؟ می‎گوید: «هر ماه حدود ۴۵ میلیون تومان
خرج اتاقمان می‎شد. (همه اعداد را به تومان می‎گفت، انگار پول خرد می‎شمرد) البته خرج زندان
اصولا زیاد است. مثلا زمانی که گوشت کیلویی ۱۲۰ تومان بود، ما کیلویی ۲۰۰ تومان می‌خریدیم.
یا شامپو خارجی ۴۵ تومانی را ۱۰۰ تومان می‌خریدیم. مثلا من می‌خواستم مام… بخرم، به
جای ۹۰ تومان، ۲۰۰ تومان می‌خریدم. اقلام دیگر هم به همین صورت».

امکانات خاص اتاق های vip زندان اوین

هر DVD موسیقی، یک میلیون تومان

به مورد جالبی اشاره می‎کند: «در اتاق ما دی‌وی‌دی هم بود و هر دی‌وی‌دی موسیقی
یک میلیون تومان هزینه داشت».

اسماعیل یکی از کسانی است که دستش به دهانش می‎رسید. بسازوبفروش بود، اما ورشکسته
شد و کارش به بند مالی اوین کشید. نگاهش مثل آن دو، چندان از بالا به پایین نیست. با این حال،
بسیاری از صحبت‎های آن‌ها را تأیید می‎کند. او می‎گوید: «بخشی که ما بودیم مثل جامعه خودمان بود
. هر کسی پول داشته باشد، قدرتمند است. می‌تواند برای خودش آشپز و خدمتکار داشته باشد
و خیلی چیز‌های دیگر. اگر پول نداشته باشی زندگی سختی خواهی داشت.

کسانی‎که پول‌دار هستند در زندان هم در رفاه هستند. مثلا افراد معمولی در اتاق‌هایی ۲۵ نفره بودند
، اما اتاق‌های دیگری هم بودند که هفت، هشت‌نفره بودند؛ اتاق‌هایی حدود ۳۰ متر و در هر اتاق ۱۸
تخت بود. در آن اتاق‎های VIP، زندانیان دیگر به یک نفر خدمت می‌کردند. مثلا یکی آشپز بود، یک نفر
مخارج اتاق را پرداخت می‌کرد و درواقع صاحب اختیار اتاق بود. یک نفر کار‌های جاروکردن و شستن
لباس و ظرف را انجام می‌داد و…».

توالت اشرافی

او از بزرگ‎تری در زندان می‎گوید: «بالاخره بین زندانی‌ها یک نفر باید بزرگ‌تر باشد که امور را درست کند
. هرجا کم می‌آمد سراغ «ف. ر» می‌آمدند. افراد دیگری هم که می‌خواستند کمک کنند، او بزرگ‌تری
می‌کرد. الان در اندرزگاه… است و قاعدتا آنجا را هم مرتب می‌کند. علت این هیاهو این بود که سالن
… اندرزگاه… بهترین سالن زندان‌های کشور است. آقای «ن» که ایشان هم ۸۰ میلیارد از بانک سرمایه
وام گرفته، خیلی دوست داشت به سالن… بیاید و نتوانست. مقاله‌ای نوشت که توالت اشرافی
در زندان اوین است. بعد از این اتفاق اوضاع دگرگون شد».

زندگی اشرافی در اتاق های vip زندان اوین

باز هم تأکید می‎کند: «کسانی‎ که در زندان هزینه می‌کنند، حق دارند از امکاناتی برخوردار باشند از
جمله ملاقات و استفاده از تلفن. بقیه امکانات بین همه، یکسان است. مثلا همه می‌توانند لباسشان
را به زندان بیاورند و به خودت مربوط است چه لباسی استفاده کنی. همه می‌توانند از فروشگاه
خرید کنند حالا در چه حدی و با چه قیمتی به خودشان مربوط می‌شود. اما اینکه زندان امکانات فردی
به کسی بدهد فقط «ملاقات» و «تلفن» است. «ف. ر» ملاقات هم ندارد، چون همسر و فرزندانش ا
یران نیستند و هر سه ماه یک بار ملاقات می‌گرفت».

متهمان اقتصادی، شطرنج‎بازان خوبی هستند

از یک خاطره در زندان می‎گوید که دردسر شد.

شهرام: «شایع شده بود پولدارتر‌ها در زندان با لوله پولیکا، زندانیان را کتک می‎زنند و پول می‎دهند. این
واقعا شایعه بود. ماجرا این بود که مثلا یک نفر می‌خواست پول کارشناسی بدهد و نداشت؛ به من
می‌گفت تو با فلانی شطرنج بازی کن و در ازای میزانی پول، بازنده باش. زندانیان اقتصادی تقریبا
همگی شطرنج‌بازان خوبی هستند. این یک قاعده است. «ح. ب. د» نابغه شطرنج بود. «ف. ر» هم ب
ازی‌اش خوب است. ما که این فن را بلدیم، اگر می‌خواستیم به کسی کمک کنیم و به‎طور مستقیم
پول ندهیم، با کسی شطرنج بازی می‌کردیم و می‌باختیم.

شرط می‌بستیم که اگر تو، من را بردی سه میلیون تومان می‌دهم و اگر من تو را بردم سه تا لوله می‌زنم.
معمولا این شرط‌ها، چون به قصد کمک انجام می‌شد، تعمدا می‌باختیم. گاهی هم که خودمان با هم
بازی می‌کردیم شرطمان زدن با لوله به شوخی بود. این اصلا ربطی به چیزی که می‌گفتند برده‌داری
است ندارد. اتفاقا کسانی که اقتصادی بودند با شرط زدن با لوله با هم بازی می‌کردند. بعد از این شایعات
یکی از سرگرمی‌های ما کلا جمع شد».

جزئیات جالب درباره اتاق های vip زندان اوین

با پول احترام می‎خری

با طعنه خطاب به «ن» می‎گوید: «آقای «ن» می‌خواست پولی خرج نکند، در عین حال احترام و قدرت
هم در زندان داشته باشد که چنین چیزی در زندان تحقیقا غیرممکن است. مثلا نصف تهران متعلق
به «ک. و» بود، اما در زندان خرج هم نمی‌کرد؛ بنابراین یک زندانی کاملا معمولی بود. هفته‌ای
۲۰۰ هزار تومان خرج می‌کرد. این آدم احترامی که بقیه داشتند را نداشت که طبیعی است،
ولی کسی که هزینه کند با اینکه سنش هم پایین باشد، صاحب احترام و ارج و قرب می‌شود».

از او که در بین دیگر متهمان در زندان، وضعیت بهتری دارد، درباره زندانیان با وضع مالی ضعیف
می‎پرسم. می‎گوید: «من کسانی را در زندان دیده‌ام که به خاطر ۲۰۰ هزار تومان زندانی شده‌اند
. فرد محترمی هم هست و همسرش پولی ندارد فرزندش را دکتر ببرد. زندانیان بی‌ملاقاتی هم
داریم. معنایش این نیست که کسی به ملاقات او نمی‎آید، بلکه به این معنی است که کسی
برایشان پولی واریز نمی‌کند.

مثلا کسی که در سعادت‌آباد بسازبفروش بوده و فلان ماشین را داشته، الان همه سرمایه‌اش
رفته و دنبال این است که یک خانه ۶۰ متری برای خانواده‌اش فراهم کند. این آدم از عرش به فرش
رسیده. کارش به جایی رسیده بود که یک وعده غذایش را از اتاق ما می‌گرفت. این موارد در زندان
خیلی بد است. هزینه‌کردن عده‌ای در زندان، اخلاق را در زندان حفظ می‌کند».

دوباره به بند و اتاق‎های لاکچری برمی‎گردیم. می‎پرسم چند اتاق لاکچری در بند شما بود. می‎گوید:
«بند ما چهار اتاق ویژه داشت. اتاق… مربوط به خانواده «ت» مسئولان مؤسسه «ک» بود.

اتفاقات جالب در اتاق های vip زندان اوین

آن‌ها هزینه اتاق را می‌دادند. اتاق… متعلق به وکیل‌بند و دو سه نفر دیگر بودند. اتاق… من، «ا.
ح. آ» از مؤسسه «آ» و «ح. ب. د» بودیم. «ف. ر» هم در اتاق… بود. این اتاق‌ها ویژه بودند.
اتاق ما خلوت‌تر از اتاق‌های دیگر بود.

زمانی‎ که اتاق «ف. ر» هفت‌نفره بود، اتاق‌های دیگر مثلا ۱۴ نفره بودند. این اتاق‌ها همیشه
نسبت به اتاق‌های دیگر خلوت‌تر بودند. بعد از آن مطلب، شب رئیس زندان آمد و از اتاق ما
هرکس دستش به دهانش می‌رسید به جز «ح. ب. د» را جابه‌جا کردند. من را به اتاق ۶۰
نفره بردند. آن شب حاضر بودم یک میلیارد بدهم و در منزلم باشم. حالا به من احترام گذاشتند
و تخت دادند. بعد از یک هفته به اتاقمان برگشتیم، اما اتاقمان که ۱۴ نفره بود ۲۵ نفره شد».

اتاق های خاص در اوین

از شروط ویژه در اتاق‎های VIP هم می‎گوید: «ما اتاق را مدیریت می‌کردیم که تمیز باشد. مثلا
با افراد شرط می‌گذاشتیم که افراد سیگاری نباشند. چندین نفر سیگار را ترک کردند که به اتاق
ما بیایند. یا هر روز باید دوش بگیرند و لباسشان را عوض کنند. ما به جای یک شهردار، سه
شهردار داشتیم که هر روز چند بار اتاق را تمیز می‌کردند. همه باید به خودشان عطر می‌زدند.
این اتفاقات به سلیقه خودتان ربط دارد به اینکه عادت کنید چطور زندگی کنید. اگر کسی باسلیقه
باشد و به خودش احترام بگذارد، در چادر هم که زندگی کند آنجا را مرتب می‌کند.

با این حال، او تأکید می‎کند: «آنچه را که در بند‌های مالی رخ می‎دهد، خود زندانی‎ها تهیه کرده‎اند و طوری
نیست که سازمان زندان‎ها این تبعیض را قائل شده باشد. به گفته او، یک زندانی پول‌دار بوده و یک‌سری
امکانات را به زندان اهدا کرده است و باقی زندانی‎ها هم از آن بهره‎مند شده‎اند؛ بنابراین نباید آن را
تبعیض بین زندانیان تلقی کرد».

روزنامه شرق