ساچیم بافی , هنردستی کهن و برآمده از دستان زنان

هنر ساچیم بافی

هنر ساچیم بافی , ساچیم هنردستی کهن و برآمده ازدستان زنان هنرمندخطه شمال ایران به ویژه غرب استان مازندران بوده که اکنون روبه فراموشی است.
ساچیم بافی یا ساچین بافی ، تجلی ذوق ، هنر و زیبایی شناسی مردمان شمال ایران و از بافته های
داری غرب مازندران به احیائ دوباره نیازدارد ، اگرچه روزگارانی اهالی خطه شمال با نام ساچین شهره جهان بودند ولی
امروزه این هنر دستباف قدیمی براثربی برنامه گی،ساماندهی نشدن هنرمندان ،نبود حمایت ،بی توجهی به تبلیغات وکاربردی نشدن
آن درحال فراموشی است.

بافت ساچیم شبیه گلیم بوده و نقوش آن ساده راه راه و با مربع های رنگی در متن و مرکز آن دیده می شود.

نقشه دراین دست آفریده کار برد ندارد و نقوشی که درآن مورداستفاده قرارمی گیرد ذهنی و آمیزه ای ازمیراث و
فرهنگ پیشینیان است که سینه به سینه منتقل شده است.از ساچیم به عنوان رختخواب پیچ ، زیرانداز و روانداز استفاده
می شود و الوار چوبی ; دفتین ; شانه ; ماسوره و ماکو از جمله ابزار این بافته داری است.

این بافته داری درگذشته های دور به نو عروسان جهیزیه داده می شد تا پیوندشان باسنت ها عمیق تر و

ریشه دار تر شود.اکنون این بافته داری در برخی مناطق غرب مازندران از جمله شهرستان چالوس بیشتر به دست زنان
هنرمند متبحر و بی نام و نشان بافته می شود.
برای بافت ساچیم ازپشم بهاره گوسفندان که لطیف تراست استفاده می شود از اینرو ظریف تر و لطیف تر از

جاجیم است .
برای بافت ساچیم چله ای به طول ۱۰ متروعرض ۴۰ سانتی مترتهیه شده وبعد ازبافت آنرابه پنج قسمت مساوی تقسیم
می کنند.برای بافت یک ساچیم به ابعاد ۲ در ۲ مترمربع ،شش روزوقت لا زم است.
درگذشته های نه چندان دوربه نوعروسان به همراه چادر سفید یک ساچیم نیزهدیه می دادند تا همواره روشنی بخش زندگی
مشترک آنان باشد .
این هنردستی که چندنسل درطایفه مارواج دارداکنون روبه فراموشی است.
هر سال حمایت از این هنر که ریشه در آداب وسنن منطقه دارد کمترمی شود.

تولید هر ساچیم ۲ در ۲ متری بیش از ۲۰ هزار تومان هزینه دارد.
ساچیم بافی نوعی صنعت دستی روستایی وخانگی است که بافندگان آن زن هستند.
رنگهای گیاهی قرمز ، آبی ، زرد و سبز درگذشته برای بافت ساچیم استفاده می شد که امروز جای خود
را به رنگهای شیمیایی داده است.

ایران دزرت