صنایع دستی استان ایلام

صنایع دستی ایلام یکی از غنی‌ترین و تاریخی‌ترین صنایع دستی ایران است. از جمله صنایع دستی ایلام می‌توان به تراشکاری چوب، سفالگری، ساخت قالیچه‌های دستبافت، تولید لوازم تزئینی و حصیر بافی اشاره کرد. هنرمندان و کارگران صنایع دستی ایلام از روش‌ها و قوانین قدیمی چاپ سفال، رنگ آمیزی چوب و بافت قالیچه استفاده می‌کنند. هنرمندان ایلامی همچنین از نقوش محلی و الهام‌بخشی از طبیعت استفاده می‌کنند. صنایع دستی ایلام نماینده زیبایی و فرهنگ این منطقه ایران هستند.

صنایع دستی ایلام

کره‌ی حیوانی بخصوص در فصل بهار مهم‌ترین فرآورده‌ی لبنی در بین مردم عشایر و دامدار است.
عشایر استان ایلام برای نگهداری کره تا هنگام ذوب کردن و گرفتن روغن آن ظرفی محلی از پوست بره درست
می‌کنند که به آن کَریان یا کره‌دان می‌گویند) برای درست کردن کریان، پوست بره یا بزغاله‌ی شیرخوار را هنگام ذبح
کنده و پس از نمک‌سود کردن و عمل‌آوری آن در شیره‌ی گیاهان معطر کوهی برای دباغی کردن در قیماق یا
کاچی آرد جو حرارت می‌دهند و پس از دباغی آن را به مدت چند روز در آفتاب می‌گذارند تا قوام
نهایی یافته و برای استفاده آماده شود زنان ایل و دامداران هر روز مشک‌زنی کرده و پس از جدا کردن
کره از دوغ، آن را فشرده تا دوغ آن خارج شده و در کریان می‌گذارند.
کریان به ستونی چوبی دور از دسترس جانوران موذی و حشرات آویخته می‌شود تا به تدریج دوغ و رطوبت آن
از منافذ کریان خارج شود.
کره در این ظرف تا حدود ۱۰ روز سالم و تازه می‌ماند و معمولاً کریان را در خنک‌ترین جای چادر
یا آلاچیق نگهداری می‌کنند.

لبنیات محلی ایلام

مهمترین صنایع ایلام

این نکته را هم یادآوری می‌کنیم که کره به خاطر مواد قندی و پروتئینی اگر در معرض هوا باشد فاسد،
بدبو و غیرقابل استفاده می‌شود.
کره‌ی بهار از شنبه تا پنج‌شنبه در کریان نگهداری می‌شود و روز پنج‌شنبه طبق سنتی دیرینه، زن خانه پس از
برآمدن آفتاب آتشی مختصر افروخته و دیگ سیاه مسی را روی آتش ملایم گذاشته و با ذکر دعا و صدقه
دادن، کریان را از ستون جدا می‌کند این نکته را نیز بگوییم که روز پنج‌شنبه هیچ مقداری از کره به
بیرون خانه برده نمی‌شود و هرگز در این روز کره و روغن خرید و فروش نمی‌شود زیرا معتقداند تمام برکات
خانه با آن از منزل خارج می‌شود.

صنایع دستی

هنگام خالی کردن کره از کریان، اسپند در آتش ریخته تا به قول مردم محلی چشم حسود و بلا از
برکت خانه دور شود و پس از ذوب شدن کره، باقیمانده‌ی دوغ و رطوبت آن را که ته‌نشین می‌شود گرفته
و روغن را پس از خنک شدن در خیک یا هیز می‌ریزند و به آن گل خوشبوی چویر می‌افزایند تا
عمل‌آوری شده و برای مصرف یا فروش آماده شود.
کریان را هرگز خالی خالی نمی‌کنند و همواره از کره‌ی آخرین روز مشک‌زنی مقداری به عنوان چین یا مایه در
آن نگه می‌دارند تا به قولی برکت و روزی اهل خانه تداوم داشته باشد.

نگاه مدیا