با خواص اعجاب انگیز دمنوش گلپر آشنا شوید !
حتما شما هم در ظرف های مخصوص ادویه جات خود گلپر دارید. گلپر از آن جمله ادویه هایی است که تاثیر بسار زیادی بر گوارش انسان دارد و می تواند بسیاری از درد های ما را تسکین ببخشد. با خواص گلپر در پرشین وی آشنا شوید.
معرفی خواص گلپر
نام : دمنوش گلپرنام انگلیسی : Heracleum persicum herbal tea
گلپر
همهٔ گونههای سردهٔ گلپران معطر هستند و برخی گونهها در
آشپزی ایرانی به عنوان ادویه کاربرد دارند.گونههای دیگری از گلپر در صنعت داروسازی کاربرد دارد.
از نظر طب سنتی ایران این گیاه طبیعتی گرم و خشک دارد.
خواص دمنوش گلپر:
– دمنوش این گیاه برای هضم غذا موثر و ضد نفخ است
– ضد عفونی کننده و میکروب کش قوی
و ضداسپاسم است.
– جهت درمان رفلاکس معده، تهوع، استفراغ و سایرِ اختلالاتِ گوارشی کاربرد دارد.
– پودر دانه گلپر می تواند به عنوان یک داروی کشنده برای بعضی کرمهای داخل روده مصرف می شود.
– گلپر را جهت معالجه هیسترى (صرع)، عفونتهاى عصبى و رفع ناراحتی های عصبی تجویز میکنند.
– دمنوش ریشه آن جهت درمان اختلالاتِ تنفسی، اختلالات ریوی، برونشیت و عفونتهاى دستگاه تنفس آن را تجویز میکنند.
– دمنوش این گیاه تحریک کننده اشتها است.
موارد منع مصرف گلپر:
– مصرف زیاد این گیاه باعث ایجاد تپش قلب برای فرد می شود.- مصرف زیاد این گیاه باعث سقط جنین
می شود.
طرز تهیه دمنوش گلپر:
یک قاشق غذا خوری پودر گل پر را در یک قوری ریخته و آب با دمای ۸۰ درجه سانتی گراد
روی آن ریخته تا به مدت ۱۵ دقیقه دم بکشد.این چای کمی تلخ است و برای شیرین کردن آن می
توانید از عسل یا نبات استفاده کنید.
مشخصات گلپر:
گلپر گیاهی گلدار، علفی و چندساله از تیرهٔ چتریان است.این گیاه بومی ایران است و در ناحیههای نمناک کوهستانی ایران
و مناطق پیرامونی میروید.همهٔ گونههای سردهٔ گلپران معطر هستند و برخی گونهها در آشپزی ایرانی به عنوان ادویه کاربرد دارند.گونههای
دیگری از گلپر در صنعت داروسازی کاربرد دارد.گلهای این گیاه، سفید مجتمع به صورت چتر در انتهای ساقههای گلدهنده در
قسمت بالای گیاه ظاهر میشود.میوه آن تخم مرغی، کمی ضخیم و معطر به رنگ سبز تیره به طول ۱٫۵ تا
۱ سانتیمتر است.
قسمت های مورد استفاده این گیاه جوانه ها، ساقه ها و غنچه های نورسته آن می باشد.دانه های خشک این
گیاه که بسیار معطر است همراه با اغذیه و به عنوان ادویه مصرف عمومی و همگانی دارد.
دانههای گلپر را در چه ظرفی و در چه دمایی نگهداری کنیم؟
شیشههای رنگی تیره یا ظروف فلزی با در محکم، بهترین ظروف برای نگهداری دانههای اسانسدار هستند. دانهها را باید در مکانی دور از رطوبت و نور نگهداری کرد. بدترین ظروف برای نگهداری دانههای اسانسدار، ظروف پلاستیکی است. اندازه ظرف نیز باید با حجم ادویه متناسب باشد زیرا هوای داخل ظرف میتواند باعث اکسیده شدن اسانس شود و بو و خاصیت آن را تغییر دهد.
فرا طب _ پارسی طب