آشنایی با داروی ایتراکونازول از دسته داروهای ضد قارچ

ایتراکونازول از دسته داروهای ضد قارچ می باشد که برای درمان عفونت های سیستمیک و عفونت های قارچی ,
مورد استفاده قرار می گیرد .از عوارض مصرف این دارو می توان تهوع , یبوست , سردرد و سرگیجه را نام برد.
باید بدانید که اگر در دوران بارداری و یا شیردهی به سر می برید حتما پیش از مصرف آن با پزشک خود مشورت کنید .
در ادامه با ما همراه باشید.

موارد مصرف داروی ایتراکونازول

ایتراکونازول یک تریازول ضد قارچ می باشد که به صورت خوراکی جهت درمان کاندیدیاز اروفارنژیال وولووواژینال ,
و pityriasis versicolor ، درماتوفیت پاسخ نداده به درمان موضعی، آنکومایکوزیس و عفونت های سیستمیک ,
مثل آسپرژیلوس، بلاستومایکوزیس، کریپتوکوکسوزیس، کوکسیدیومایکوزیس، کاندیدیازیس،

کروموبلاستومایکوزیس، هیستوپلاسموزیس کاربرد دارد. همچنین به عنوان پروفیلاکسی عفونت های قارچی در بیماران ,
دچار نقص ایمنی به کار می رود. در انگلستان از فرم مایع خوراکی ایتراکونازول جهت درمان کاندیدیاز دهانی,
و مروی با دوز ۲۰۰ میلی گرم روزانه به مدت یک هفته مصرف می شود ,

که می توان آن را در یک دوز منفرد و یا ترجیحاً در ۲ دوز تقسیم شده تجویز نمود. قبل از بلع مایع، می بایست ,
به مدت ۲۰ ثانیه در دهان نگهداری شود.

در صورت عدم پاسخ درمانی بعد از یک هفته می توان درمان را برای یک هفته دیگر ادامه داد.

مکانیسم اثر

-عامل ضد قارچی تریازول؛ مهار سنتز وابسته به سیتوکروم P450 ارگوسترول، که به نوبه خود موجب مهار تشکیل ,
غشاء سلولی می گردد.

ایتراکونازول به صورت قرص

فارماکوکینتیک

ایترکونازول از مسیر گوارشی بعد از تجویز خوراکی جذب می شود چه به صورت کپسول حاوی دراژه ایتراکونازول ,
مصرف شود و چه به صورت مایع خوراکی با فرمول hydroxypropyl-B-cyclodextrin .

میزان جذب از فرمول کپسولی در محیط اسیدی معده افزایش می یابد و هنگام مصرف دارو با غذا حداکثر است,
ولی میزان جذب از فرمول مایع خوراکی به محیط اسیدی بستگی ندارد و حداکثر جذب در حالت ,
ناشتا وجود دارد.

نحوه اثر بخشی ایتراکونازول

اوج غلظت پلاسمایی بین ۵/۱ تا ۵ ساعت بعد از دوز تجویزی به هر فرم ایجاد می شود و متعاقب تجویز روزانه,
حالت پایدار طی ۱۵ روز به وجود می آید.

عوارض جانبی

شایع ترین عارضه جانبی مرتبط با ایتراکونازول عبارتند از: دیس پپسی، دردشکمی، حالت تهوع، یبوست، اسهال ,
(در مصرف مایع خوراکی)، سردرد و سرگیجه. از دیگر عوارض جانبی می توان به واکنش های آلرژیک مثل خارش،
راش و آنژیوادم اشاره کرد. مواردی از سندرم استیونس- جانسون با ایتراکونازول مرتبط می باشد ,

مواردی از افزایش در مقادیر آنزیم های کبدی و هپاتیت و یرقان کلستاتیک مشاهده شده است. مخصوصاً در مواردی ,
که درمان بیش از یک ماه طول کشیده شده است موارد نادری از نارسایی کبد ومرگ نیز گزارش شده اند.

پیشگیری:

ایتراکونازول باعث ایجاد اختلال در نمو جنین می شود به همین علت در حاملگی منع مصرف دارد. در بیماران کبدی,
باید از تجویز آن پرهیز نمود و هرگاه درمان بیش از یک ماه به طول انجامد و یا علائم مطرح کننده هپاتیت ,
وجود داشته عملکرد کبدی می بایست مانیتور گردد و در صورت وجود عملکرد کبدی غیر طبیعی درمان باید متوقف گردد.

در افراد مبتلا به بیماری های فعال کبدی غلظت های پلاسمایی ایتراکونازول می بایست مانیتور گردند و در صورت,
لزوم تنظیم دوز انجام شود. هم چنین در افراد مبتلا به اختلالات کلیوی تنظیم دوز لازم می شود ,
و در آن های که کلیرانس کراتینین کمتر از ۳۰ میلی لیتر در دقیقه می باشد تجویز داخل وریدی توصیه نمی گردد,

و در صورت ایجاد نوروپاتی مصرف ایتراکونازول می بایست متوقف گردد. در افراد مبتلا به عدم کارایی بطنی ,
و نارسایی قلبی و یا دارای این نوع سوابق نباید برای درمان عفونت های قارچی با شدت کم مثل,
آنکومایکوزیس از ایتراکونازول استفاده کرد.

ایتراکونازول به صورت پماد

مصرف ایتراکونازول در افراد مبتلا به ایدز

در افراد مبتلا به ایدز وجود هیپوکلریدهیدریا منجر به کاهش جذب ایتراکونازول می گردد و در این موارد می توان ,
با تجویز همزمان ایتراکونازول با یک نوشیدنی اسیدی مثل کولا، میزان جذب را بهبود بخشید.

تداخلات دارویی

داروهای تحریک کننده آنزیمی مثل کاربامازپین، ایزونیازید، نویراپین، فنوباربیتال، فنی توئین، ریفابوتین یا ریفامپیسین,
می توانند غلظت پلاسمایی ایتراکونازول را کاهش دهند و برعکس داروهای مهارکننده آنزیمی مثل,
کلاریترومایسین، اریترومایسین، ایندیناویر یا ریتوناویر می توانند غلظت پلاسمایی ایتراکونازول را زیاد کنند.

مصرف داروهایی که از اسیدیته معده می کاهند مثل آنتی موسکارین ها، آنتی اسیدها، مهار کننده های پمپ پروتون,
و آنتاگونیست های گیرنده H2 هیستامین باعث کاهش جذب ایتراکونازول می گردند.

ایتراکونازول با داروهایی که توسط ایزوآنزیم های میکروزومال کبدی متابولیزه می شوند تداخل دارویی دارد ,
به خصوص آنهایی که با سیتوکروم P-450 و ایزوآنزیم CYP3A4 مرتبط هستند.

درباره مقدار و نحوه مصرف دارو بیشتر بدانید

مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین میکند. ولی مقدار معمولی این دارو بشرح زیر است:

▪ بزرگسالان:

در عفونتهای قارچی ناخن یکدوره درمانی مشتمل بر ۲ کپسول( ۲۰۰ میلی گرم )دو بار در روز بمدت یک هفته ,
و بدنبال آن یک فاصله سه هفته ا ی بدون دارو . تکرار دوره مذکور در عفونتهای ناخن دست یکبار ,
و در عفونتهای ناخن پا دو بار توصیه می گردد.

در سایر اندامها۲۰۰ میلی گرم ( ۲ عدد کپسول ) یکبار در روز که با توجه به عفونت قارچی چند روز یا چند هفته,
یا چند ماه مصرف می گردد.

ممکن است در صورت لزوم مقدار مصرف تا حد اکثر روزانه ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز افزایش یابد. در افراد ,
کمتر از ۱۶ سال و کودکان ، فقط طبق دستور پزشک مصرف شود.

دارویاب , آفتاب