نشست خبری فیلم دیدن این فیلم جرم است | از دردسرهای عجیب ساخت فیلم تا استایل جدید لیندا!

اشتراک:

نشست خبری فیلم "دیدن این فیلم جرم است" در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با حضور رضا زهتابچیان، حسین پاکدل، لیندا کیانی، حمیدرضا پگاه و... برگزار شد. کارگردان این فیلم درباره سفارشی بودن کار ، نحوه انتخاب اسم و سانسور فیلمش صحبت کرد.

دیشب مراسم فتوکال و نشست خبری فیلم دیدن این فیلم جرم است در جشنواره فجر با حضور جمعی از عوامل فیلم و اصحاب رسانه مانند مهدی زمین پرداز ، حسین پاکدل ، حمیدرضا پگاه ، لیندا کیانی ، رضا زهتابچیان و … برگزار شد. کارگردان این فیلم در برنامه هفت گفت که ما پدرمون در اومد تا این فیلم ساخته شود. از سال ۸۴ طول کشید تا من فیلمنامه تصویب شود و بودجه تصویب شود و در سال ۹۷ با حمایت حوزه هنری توانستیم کارمان را انجام بدهیم.

نشست خبری فیلم دیدن این فیلم جرم است

صالحی، دستیار کارگردان فیلم در مورد بحث سفارشی بودن آن گفت:
این فیلم وقتی ساخته شد متولی زیاد پیدا کرد. این کار مجوز نیروی انتظامی نداشته
به خاطر همین ما مجبور شدیم برویم در شهرک سینمایی غزالی با دکور سال
۵۷ سریال معمای شاه فیلمی بسازیم در سال ۹۷٫ ما در خیابان
دزدکی پلان می گرفتیم و نمی توانستیم نماهای باز داشته باشیم.
انگار که فیلمی زیرزمینی ساخته‌ایم. نیروی انتظامی حتی مجوز نمی‌داد برای
مجوز نمایش این فیلم در جشنواره برای اینکه یک پلان را از کار دربیاوریم،
پلانی که فقط پیامش این بود نیروی انتظامی در کنار مردم است.

زهتابچیان در پاسخ به سوالی درباره مقدم بودن اسلحه بر قلم در فیلمش گفت:
اینطور نیست. من در شرایطی هستم که مدام اسلحه را نفی می کنم.
انصافا من از دوستانی که آنجا حاضر هستند می پرسم که شما اگر جای امیر بودید چه می‌کردید؟
خودتان را جای او بگذارید که این بلا سر زن و بچه‌اش آمده. امیر چه کار باید می‌کرد؟
یک مشت قلدر آمده‌اند و دارند او را می‌برند.
من آن اسلحه را بی‌دلیل دست امیر نداده‌ام.
حتی خود امیر هم گفت که این اسلحه را آن‌ها دست من دادند.

شفاه در پاسخ به سوالی در مورد سانسور فیلم از پایان فیلمبرداری تا اکران گفت: صبر مجموعه حوزه هنری در طول ساخت این فیلم مثال زدنی بود. آن چیزی که در نهایت ساخته شد و ارشاد با رعایت تمام محافظه کاری‌ها مجوزش را صادر کرد، چیزی از آن حذف نشد به جز یک سکانس که آقای صالحی توضیح داد.

سانسور فیلم دیدن این فیلم جرم است

او همچنین در مورد شباهت شخصیت‌های سیاسی حاضر در فیلم با افراد حقیقی گفت: هیچکدامش مشخصا یک نفر نیست. این آدم‌ها، آدم‌هایی هستند که نمونه‌های آن در سپهر سیاسی ایران و یا هر کشور دیگری وجود دارد و در مورد شخص خاصی نیست.

شفاه در پایان در مورد کاپیتولاسیون گفت: کاپیتولاسیون یک قانون است که ایرانی بودن را یک ننگ می داند. قبل از انقلاب بوده و بعد از انقلاب هم وجود دارد. این که اگر امروز نتوانسته‌اند این را به قانون تبدیل کنند به خاطر ایستادگی مردمی است که در این کشور زندگی می کنند.

سوال بعدی درباره اسم فیلم پرسیده شد و اینکه آیا این اسم برای جذب مخاطب بوده، رضا زهتابچیان در پاسخ گفت: اسم فیلم دیالوگی بود در یکی از سکانس‌ها که می‌گفت پس چرا نمی‌گذارید این فیلم را مردم ببینند. دیدن فیلم جرم است؟ به خاطر اینکه مردم تجمع کرده بودند و عکس‌هایشان در شبکه‌های مجازی منتشر می‌شد. راد یک تیم فیلمبرداری می‌آورد و می‌نوشت اینجا صحنه یک فیلم است.

این دیالوگ و آن سکانس حذف شد و الباقی سکانس‌ها را هم نتوانستیم بگیریم. بنابراین خالی از مردم است. دوازده، سیزده سال پیش که این اسم را انتخاب کردم دو منظوره بود. هم احساس می کردم جذابیت دارد و هم کاشت و برداشتی در این فیلم است. بعدا اسم به صورت مضمونی ماند چون هر جا برای فیلمنامه صحبت می‌کردیم با هیجان گوش می‌کردند ولی نهایتا می‌گفتند نمی‌خواهی بسازی که؟ و بعد وعده می‌دادند که ببینیم چه می‌شود، و هیچ‌کس و هیچ نهادی پای کار نیامد.