روز ولادت حضرت مهدی (عج)

نیمه شعبان ،ولادت حضرت مهدی (عج)

– روزگاری شده که دلها مملو از تردید و قلب ها سراسر بی اعتمادیست.- انگار همه دنبال آغوشی گرم‏تر از
آغوش مادرمان می‏گردیم؛ جایی که فقط یقین هست و آرامش مطلق.

– انگار دنبال تکیه ‏گاهی محکم‏تر از شانه های پدر می‏گردیم؛ تکیه ‏گاهی که دیگر نگران لرزش و یا شکستنش
نباشیم.گاهی هم می‏توانیم چند لحظه‏ ای تنهایی و اندوهمان را فراموش کنیم و بخندیم اما باز هم این حس غربت
و سرگردانی در خلوت، همه وجودمان را فرا می‏گیرد.
فریادمان در سکوت، دنبال فریادرس و سنگ صبوری می‏گردد.و ناگهان پاسخی، این دل آشفته را آرام می‏کند:او …
مهدی علیه السلام همان است که دنبالش هستی!

ولادت حضرت مهدی (عج)

ولادت حضرت مهدی صاحب الزمان ( ع ) در شب جمعه ،
نیمه شعبان سال ۲۵۵یا ۲۵۶ هجری بوده است.
پس از اینکه دو قرن و اندی از هجرت پیامبر ( ص ) گذشت ، و امامت به امام دهم
حضرت هادی ( ع ) و امام یازدهم حضرت عسکری ( ع ) رسید ، کم کم در بین فرمانروایان
و دستگاه حکومت جبار ، نگرانی هایی پدید آمد .
علت آن اخبار و احادیثی بود که در آنها نقل شده بود : از امام حسن عسکری ( ع )
فرزندی تولد خواهد یافت که تخت و کاخ جباران و ستمگران را واژگون خواهد کرد و عدل و داد را
جانشین ظلم و ستم ستمگران خواهد نمود.

در احادیثی که بخصوص از پیغمبر ( ص ) رسیده بود ، این مطلب زیاد گفته شده و به
گوش زمامداران رسیده بود.
در این زمان یعنی هنگام تولد حضرت مهدی ( ع ) ، معتصم عباسی ، هشتمین خلیفه عباسی،که حکومتش از
سال ۲۱۸هجری آغاز شد، سامرا ، شهر نوساخته را مرکز حکومت عباسی قرار داد.
این اندیشه که ظهور مصلحی پایه های حکومت ستمکاران را متزلزل می نماید و باید از تولد نوزادان جلوگیری کرد
، و حتی مادران بیگناه را کشت ، و یا قابله هایی را پنهانی به خانه ها فرستاد تا از
زنان باردار خبر دهند – در تاریخ نظایری دارد.

در زمان حضرت ابراهیم ( ع ) نمرود چنین کرد.
در زمان حضرت موسی ( ع ) فرعون نیز به همین روش عمل نمود ولی خدا نخواست .
همواره ستمگران می خواهند مشعل حق را خاموش کنند ،غافل از آنکه ، خداوند نور خود را تمام و کامل
می کند، اگر چه کافران و ستمگران نخواهند.
در مورد نوزاد مبارک قدم حضرت امام حسن عسکری ( ع ) نیز داستان تاریخ به گونه ای شگفت انگیز
و معجزه آسا تکرار شد.

امام دهم بیست سال – در شهر سامرا – تحت نظر و مراقبت بود ، و سپس امام یازدهم
( ع ) نیز در آنجا زیر نظر و نگهبانی حکومت به سر می برد.
” به هنگامی که ولادت ، این اختر تابناک ، حضرت مهدی ( ع ) ، نزدیک گشت ، و
خطر او در نظر جباران قوت گرفت ، در صدد بر آمدند تا از پدید آمدن این نوزاد جلوگیری کنند
، و اگر پدید آمد و بدین جهان پای نهاد ، او را از میان بردارند .
بدین علت بود که چگونگی احوال مهدی ، دوران حمل و سپس تولد او ، همه و همه ، از
مردم نهان داشته می شد ، جز چند تن معدود از نزدیکان ، یا شاگردان و اصحاب خاص امام حسن
عسکری ( ع ) کسی او را نمی دید .
آنان نیز مهدی را گاه بگاه می دیدند ، نه همیشه و به صورت عادی ” .

شیعیان خاص ، مهدی ( ع ) را مشاهده کردند

در مدت ۵ یا ۴ سال آغاز عمر حضرت مهدی که پدر بزرگوارش حیات داشت ، شیعیان خاص
به حضور حضرت مهدی ( ع ) می رسیدند .
از جمله چهل تن به محضر امام یازدهم رسیدند و از امام خواستند تا حجت و امام بعد از خود
را به آنها بنمایاند تا او را بشناسند ، و امام چنان کرد.
آنان پسری را دیدند که بیرون آمد ، همچون پاره ماه ، شبیه به پدر خویش .
امام عسکری فرمود : ” پس از من ، این پسر امام شماست ، و خلیفه من است در میان
شما ، امر او را اطاعت کنید ، از گرد رهبری او پراکنده نگردید ، که هلاک می شوید و
دینتان تباه می گردد.

این را هم بدانید که شما او را پس از امروز نخواهید دید ، تا اینکه زمانی دراز بگذرد.
بنابراین از نایب او ، عثمان بن سعید ، اطاعت کنید “.
و بدین گونه ، امام یازدهم ، ضمن تصریح به واقع شدن غیبت کبری، امام مهدی را به جماعت شیعیان
معرفی فرمود ، و استمرار سلسله ولایت را اعلام داشت.
یکی از متفکران و فیلسوفان قرن سوم هجری که به حضور امام رسیده است ، ابو سهل نوبختی می باشد.
باری ، حضرت مهدی ( ع ) پنهان می زیست تا پدر بزرگوارش حضرت امام حسن عسکری در روز هشتم
ماه ربیع الاول سال ۲۶۰هجری دیده از جهان فرو بست .

در این روز بنا به سنت اسلامی ، می بایست حضرت مهدی بر پیکر مقدس پدر بزرگوار خود نماز گزارد
، تا خلفای ستمگر عباسی جریان امامت را نتوانند تمام شده اعلام کنند ، و یا بد خواهان آن را
از مسیر اصلی منحرف کنند ، و وراثت معنوی و رسالت اسلامی و ولایت دینی را به دست دیگران سپارند.
بدین سان ، مردم دیدند کودکی همچون خورشید تابان با شکوه هر چه تمامتر از سرای امام بیرون آمد ،
و جعفر کذاب عموی خود را که آماده نماز گزاردن بر پیکر امام بود به کناری زد ، و بر
بدن مطهر پدر نماز گزارد.

ضرورت غیبت آخرین امام

بیرون آمدن حضرت مهدی ( ع ) و نماز گزاران آن حضرت همه جا منتشر شد.
کارگزاران و ماموران معتمد عباسی به خانه امام حسن عسکری (ع ) هجوم بردند، اما هر چه بیشتر جستند کمتر
یافتند ، و در چنین شرایطی بود که برای بقای حجت حق تعالی ، امر غیبت امام دوازدهم پیش آمد
و جز این راهی برای حفظ جان آن ” خلیفه خدا در زمین ” نبود ، زیرا ظاهر بودن حجت
حق و حضورش در بین مردم همان بود و قتلش همان.
پس مشیت و حکمت الهی بر این تعلق گرفت که حضرتش را از نظرها پنهان نگهدارد ، تا دست دشمنان
از وی کوتاه گردد ، و واسطه فیوضات ربانی ، بر اهل زمین سالم ماند.
بدین صورت حجت خدا ، هر چند آشکار نیست ، اما انوار هدایتش از پس پرده غیبت راهنمای موالیان و
دوستانش می باشد.