محرم و نوحه های آن (۳)

محرم و نوحه ها

ماه غم آقا- باز پرچم آقا- مشکی به تن عاشقا باز محرم شددر دل نوای غم- باز خیمه ی ماتم
– آواره ی عشق تو هر دو عالم شد

شمیم عشقت به دل نشسته دوباره بازم – وایبا دم زیبات
آقا تو قلبم حرم می سازم – وایغریب مادر(۳) وای با نام تو آقا – بر سینه می کوبم –
بازم به تن – رخت غم ای حسین جانمبازم غزل خونم – مجنون و دیونم – بازم دم محتشم ای
حسین جانم

کتیبه های ماتمت آقا- رمز جنونه – وایدوباره ذکرت- روی لب ما – کرده جوونه – وایغریب مادر(۳)
وای زد خیمه ثاراله – با حسرت و با آه – با چشم خون روضه خون زینب کبریدریای غم جاری-
کار همه زاری – درقاب چشم حسین غربت زهرا

بوی جدایی- می وزد ازاین دیار ماتم-وایمی ترسم آخر – بشه
نصیب – خواهر تو غم – وایغریب مادر(۳) وای حالا برای خنده که دیر است گریه کنبابا نخواب…
موقع شیر است…
گریه کن…

در مانده ام میان دوراهی…
کجا روم؟چشمم که رفته است سیاهی…
کجا روم؟

جانِ رباب، من به همه رو زدم نشددنبال آب، من به همه رو زدم نشد…

عمه تو را ز دور نشان میدهد نخوابهی شانه ی رباب تکان میدهد نخواب

شد وقت بازی ات کمرت را
گرفته امبا احتیاط زیر سرت را گرفته ام

قنداقه ات که بست لبت باز شد علی؟خندید مادرت…
چقدر ناز شد علی

افسوس مادرت شب شادی ات ندیدچشم رباب حجله ی دامادی ات ندید…

در خیمه گرم کرده خودش مجلست علیجای نفس بلند شده “خس خست ” علی

تا پشتِ خیمه کار ِ پدر
سر به زیری استتازه زمان دیدن دندان شیری است

همبازی تو ساقه ی تیر است گریه کنبابا نخواب موقع شیر
است گریه کن

اینجا که ذوالجناح زمین گیر می شوددر خون غروب واقعه تصویر می شود

یا رب پناه می
برم از کرب و البلاخواب علی هر آینه تعبیر می شود

روزی برای گفتن منزل مبارکیاین دشت پر ز نیزه
و شمشیر می شود

اینجا گلوی تشنه تیر سه شعبه هماز جام چشم ساقی من سیراب می شود

‏اینجا که
حکم قحطی یک قطره شبنم استهمبازی گلوی گلم تیر می شود

‏باران سنگ منتظر ابر کینه استاینجا حسین فاطمه تکفیر
می شود

اینجا سر حقیقت الله و اکبریبر روی نی به گفتن تکبیر می شود

‏در این دیار غمزده کمتر
ز نصف روزاز فرط غصه خواهر تو پیر می شود

‏جز زیر سم اسب شکستن در این زمیناز نفس مطمئنه
چه تفسیر می شود

هرکس که زهره اش ز علمدار رفته استاینجا سر سه ساله من شیر می شود

زینب
که شرم می کند از رویش آفتاباینجا اسیر حلقله زنجیر می شود

کتیبه ، امام هشت