میلاد پیامبر اکرم(ص) و امام صادق (ع) و اشعاری به این مناسبت

میلاد پیامبر اکرم(ص) و امام صادق (ع)

تو کیستی

فرشته بوسه زده بارگاه ایزدی ات رابهشت خیمه زده ، پرنیان سرمدی ات را چقدر هودج سیمین،گسیل گشته به پایتکه
سر به سجده گذارند،ملک امجدی ات را تو کیستی که قلم با هزار جلوه نوشتهبر آیه های مقدس ،حروف ابجدی
ات را تو کیستی که زبان باز کرده ماهی دریا به حسن مر تبت و خلق خوش ، زبان زدی ات
را تو کیستی که قسم یاد کرده ریگ بیابانکه انعکاس دهد ساحت زبر جدی ات را نشسته ماه شب چارده
که سیر ببیندحلول احمدی ات، حله ی محمدی ات را خدا تمامیت قدر را فقط به تو بخشیدکه آشکار کند
خلقت مجردی ات را

اشاره

قرار شد که بیایی و از ستاره بگوییصدای پنجره باشی و از نظاره بگویی تمام قصه‌ی
دردِ هزار و یک شب ما را- بدون آنکه بخوانی- به یک اشاره بگویی نشان صبح همین بود، همین که
«حی علی العشق»تو با صدای سپیدت به هر مناره بگویی برای دخترکانی که سهم خاک نبودندتو از جوانه زدن در
شبی بهاره بگویی و موج، پشت سرِ موج، به صخره‌‌ها بزنی تااز آن حقیقت آبی در این کناره بگویی چه
سبز می‌شود آن روز که در صدای سواریغزل دوباره بخوانی، اذان دوباره بگویی

شقایق

شبِ میلادِ و بر برگِ شقایقنوشته نام
زیبای تو صادق

رئیس مذهب پاکِ تشیّعتو بر دل آشنا کردی حقایق

در آن گمراهیِ سختِ زمانهز تو تفسیر شد
قرآن ناطق

اگر اکنون علی را دوست داریمهمه از زحمتت گردیده لایق

به هر بزم سؤالِ فقه و علمیز
پاسخ‌های خود گشتی تو فائق

اگر ای پاسدار دین نبودیکجا بود این همه عشق و علایق

بدان تا حشر ای
شیخ الائمهبوَد مدیون درسِ تو خلایق

سبتین