غزل شماره ۲۹۰ حافظ : دلم رمیده شد و غافلم من درویش
عزل شماره ۲۹۰ حافظ به همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید
فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل
غزل شماره ۲۹۰ حافظ شیرازی : درویش غافل
دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش
چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم
که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش
خیال حوصله بحر میپزد هیهات
چههاست در سر این قطره محال اندیش
بنازم آن مژه شوخ عافیت کش را
که موج میزندش آب نوش بر سر نیش
ز آستین طبیبان هزار خون بچکد
گرم به تجربه دستی نهند بر دل ریش
به کوی میکده گریان و سرفکنده روم
چرا که شرم همیآیدم ز حاصل خویش
نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دنیی دون مکن درویش
بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ
خزانهای به کف آور ز گنج قارون بیش
معنی و تعبیر غزل شماره ۲۹۰ حافظ شیرازی
ای صاحب فال ، شما شخص با ایمانی هستید که مدتی است راه درست را گم کرده اید و به دنبال هوسها رفته اید و چه خوب است که بدانید ما در این دنیا فرصت و مهلت کوتاهی داریم که آن را هم باید برای کارهای باارزش و خداپسندانه صرف کنیم و حیف از این عمر گرانمایه که صرف مسائل بی مقدار و پوچ گردد.
غزل شماره ۲۹۰ حافظ با صدای سهیل قاسمی:
فایل صوتی غزل شماره ۲۹۰ حافظ
فاتحهای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:
ای حافظ شیرازی!
تو محرم هر رازی!
تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم میدهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید
.
.
فال مجدد حافظ
.
.