آشنایی با سنگینه سازی هنر زیبای ساخته شده با خمیر شیشه ای
ترکیب می شود. مواد مورد نظر به دقت با هم ترکیب می شوند و از خمیر مورد نظر برای ساخت ,
ظروف و اشیاء سنگینه استفاده می شود.بعد از ساخت ظروف و خشک شدن آنها حکاکی روی آنها انجام می شود.
سنگینه سازی
هنرمند سنگینهساز، سفالگری است که اشیاء سفالی خود را از خمیر شیشهای که با لعاب قلیایی فیروزهای لیقه شده است
میسازد.در این مقاله با هنر سنگینه سازی بیشتر آشنا میشوید.
هنر ساختن ظروف به این شیوه هنوز هم پایدار است و کسانی که این کار را انجام می دهند عتیقه
ساز یا سنگینه ساز نامیده می شوند.
این قبیل ظروف در اصفهان نظیر کاشان و قم ساخته می شود و بیشتر آن در شهر قم ساخته شده
و به زواری که برای زیارت حضرت معصومه به آن شهرستان میآیند فروخته میشود و این خود جزو سنتها شده,
که زوار گلدان یا کاسهای را از قم خریداری و با خود ببرند و البته نباید فراموش کرد که مهرههای
فیروزهای خمیری (خرمهره) را نیز برای شکون خریداری میکنند .
خرمُهره نام دستساختههایی سرامیکی یا شیشهای است که به آن کوجی یا مهره مهر نیز میگویند,
و هر مهرهای چون شکافته میشود، حاوی بلور دانهدانه سفید رنگ سخت و خشن میباشد.
در ایران رایجترین رنگ برای خرمهرهها آبی فیروزهای روشن است. مواد بدنه این شیء تلفیقی از سیلیس ,
و چسب طبیعی (مس طبیعی) و لعاب آن شامل اکسید مس، کربنات سدیم خاکستر، آهک و بار لعاب است.
گل اینگونه سفال از ۷۰ تا ۸۰ درصد در کوهی سفید یا چخماق، ده تا ۲۰ درصد خاک بسیار نرم
به نام گل بوته یا گل سفید آنقدر نرم است که سفالسازان امروزی آن را گل نرم مینامند و ۱۰
درصد خمیر شیشه با همان ترکیباتی که در مورد لعابسازی گفتیم، ساخته می شود.
نحوه تهیه خاک مورد استفاده در سنگینه سازی
بهترین گِل چاه ریسه است که از دهاتی در حدود ۸۰ کیلومتری اصفهان که معادن فراوانی دازد بدست می آید.
پس از آنکه این خاک را کندند مقداری آب روی آن میریزند و بدین ترتیب دوغابی تهیه میشود که آن
را به وسیله پارچهای صاف می کنند تا ذرات زبر و درشت آن جدا شود.
با سنگ چخماق خمیر شیشه به همان طریق که در لعاب سازی گفتیم عمل میکنند.
تمام ترکیبات به دقت وزن و آمیخته شده و سپس با پا آن را مالـش میدهند گلـی که به دسـت
میآید کشـش گل خـاک رس معمولی را ندارد ولی میتوانند آن را روی چرخ بسازند.
کوزه گر معمولی تمام ظرفهای خودش را به صورت یک تکه یا یک فصلی چرخ میکند در صورتی که سنگینهساز
برایش آسانتر است که آن را دو تکه یا دو فصلی چرخ کند و حتی شاید هم سه فصلی.
یا هر فصل را جداگانه روی چرخ کشیده و می گذارند تا بخشکد .
وقتی که به اندازه کافی خشک شد گوشههای آن را مرطوب میکنند و آنها را با خمیر اضافی به یکدیگر
میچسبانند.
پس از اینکه بیشتر خشک شد محل اتصال آنها را با کارد تراش صاف میکنند بـرای اینکه رویـهء آن هموار
و متراکم شود تمام ظرف را در داخل دوغاب فرو میبرند این کار را لایه ور کردن میگویند، و یا
اینکه از کاسهء کوچک روی آن دوغاب میریزند .
این لایهء رویی شامل ۹۰ درصد در کوهی سفید بسیار نرم و ۷ تا ۹ درصد خاک نرم و یک
درصد کتیرا است.
نحوه تزئین کردن ظروف سنگینه
برای تزیین آن خطوط اساسی طرح را با قلم مو رسم میکنند رنگیزه آن شامل کرومیت، منگنز و سیلیکات منیزیم
است که از معدن نزدیک نطنز بدست میآید و آن را سیاه قلم میگویند.
وقتی که خطوط کامل شد لعاب مینایی با رنگهای مختلف بین خطوط سیاه، رنگ آمیزی میشود و سرانجام همه آن
را در لعاب قلیایی که نود درصد آن از جوهر شیشه، نه درصد از شیشه شکسته یک درصد کتیراست فرو
میبرند.
پس از اینکه ظرف خوب خشک شد آن را در کورهء لوله ای آتش میدهند.
گداز لعاب (صاف شدن لعاب) را میتوان از سوراخ کوچکی که در بالای آتشخانه است دید و پس از آن
به تدریج در ظرف سه روز کوره را خنک میکنند تا آنکه لعاب خرد نشود.
با رعایت احتیاطات لازم، لعاب به خوبی روی سطح ظرف میچسبد و این ظاهراً به علت جوهر شیشهای است که
در تنه و لعاب موجود است .
نوع دیگر این کار کندن برجسته (گل برجسته) روی سطح ظرف است که با ابراز حکاکی انجام میشود.
برای برجسته کاری، در نطنز روش عجیبی به کار میبرند.
در آنجا نقاش چسب شکر درست کرده و آن را با قلم مو روی خطوط سیاه رنگ که علامت گلها
و سایر نقشهاست می زند.
شکر روی سطح آن خشک می شود به طوری که وقتی تمام سطح آن را برس بزنند زمینهء آن که
شکر روی آن نیست و سفت نشده است به تدریج ساییده شده و از بین می رود .
فرو کردن ظروف درست شده در لعاب فیروزه ای
اینقدر برس میزنند تا اینکه زمینه در حدود ۱۵/۰ سانتیمتر فرو رفتگی پیدا کند سپس لعاب مینا روی گلها کشیده
می شود و همهء آن را در لعاب فیروزه ای فرو می برند.
پس از پختن لعابی که در روی زمینه برس زده شده است قدری سیرتر نشان میدهد در صورتی که رنگهای
مینایی تحت تأثیر لعاب قرار نگرفته اند.
سنگینه ساز به استثنای ظروف، لعابی، کاشی لعابی هم درست میکند و اخیراً مقرههای برق را هم تولید می کند.
با راز و رمزهای “خرمهره” آشنا شوید
خرمهره مصنوعاتی سرامیک به رنگ آبی فیروزهای روشن است که به آن کوجی یا مهره مهر نیز میگویند ,
و هر مهرهای چون شکافته میشود، حاوی بلور دانه دانه سفید رنگ سخت و خشن میباشد ,
و استان قم تنها تولید کننده مصنوعات خرمهره به صورت گسترده در جهان است.
بیشتر مردم شکل مهرهای خرمهره را دیدند و آن را برای دفع چشم بد، میآویزند اما این مهرهها راز و رمزی,
دارند که شنیدن آن خالی از لطف نیست.
مصاحبه با معاون صنایع دستی استان قم
چرا از خرمهره حمایت میشود؟
نصر: میدانید که نام دیگر آن کوجی است و یکی از وظایف معاونت صنایع دستی حمایت از رشتههای بومی است.
کوجی یا مهره مهر، اما فقط نام آن عوض شده حسن و خاصیت آن چیست؟
این رشته ۶ هزار سال قدمت دارد.
خرمهره چیست؟
سعادتمند: خرمهره یا کوجی قطعات سرامیک آبی رنگی است که در همه جای دنیا به رنگ آن آبی ایرانی گفته ,
میشود و با نام مروارید فیروزهای ایران باستان در نمایشگاه ایکسپو ۲ هزار هانوور آلمان به ثبت رسیده است.
ساخت خرمهره در مصر
تکنیک ساخت خرمهره چگونه به مصر انتقال پیدا کرد؟
در بخش باستانشناسی دانشگاه کسل آلمان شنیدیم که هنر ساخت خرمهره توسط یکی از شاهزاده خانمهای ایرانی ,
به همراه جهیزه وی به مصر منتقل شد و هنرمندان همراه او این تکنیک را به آنجا بردند و مصریها ,
توانستند این هنر را بنام خود ثبت کنند.
تلاش یکی از اساتید ایرانی دانشکده معماری کسل اروپا باعث شد تا این هنر با راه اندازی یک غرفه در ,
نمایشگاه هانوور بنام ایران ثبت شود و در کتاب موزه نیویورک به نام “قم تکنیک” معرفی شود.
خاصیت خرمهره چیست؟
از لحاظ رنگشناسی برخی اعتقاد دارند که رنگ آبی اشعههای منفی را جذب میکند و سبب شادی و نشاط ,
میشود و رنگ آبی زیبای خرمهره باعث جذابیت شده و آرامش خاصی به انسان میدهد.
در کشورهای اروپایی نیز به دلیل چشم ونظر خریداری میشود؟
برخی از مردم کشورهای اروپایی به این مهرهها «مهره شانس» میگویند اما نسل جدید آنها برای زیبایی و جذابیت,
و اینکه هنری اصیل و کار دست است خرمهره را خریداری میکنند.
تبیان , مهر