عکس های جالب و خنده دار از اول تو قطع کن تا زیر لفظی که من از خانواده داماد انتظار دارم !

اول تو قطع کن، چون اگه من بخوام سکوت کنم تا تو حرف بزنی، باید اول گوش‌هامو از حالت "فرار از واقعیت" به "تحمل بلاهای طبیعی" تغییر بدم. بابا یه کم رحم داشته باش، این مغز من هنوز از جلسه‌ی قبلی مون که سه ساعت درباره برتری کاهو نسبت به کلم بحث کردی، در حال بازسازیه.

“اول تو قطع کن” عبارتی است که در پایان مکالمات تلفنی، به ویژه بین زوج‌ها یا افرادی که رابطه عاطفی نزدیکی دارند، زیاد شنیده می‌شود. این عبارت در ظاهر ساده، می‌تواند لایه‌های عمیقی از احساسات، تعارفات اجتماعی، و حتی نوعی بازی عاطفی را در بر بگیرد. اول تو قطع کن را در پرشین وی ببینید.

اول تو قطع کن

اول تو قطع کن! این جمله‌ای است که شاید بارها و بارها در جمع‌های دوستانه، خانوادگی یا حتی در محل کار شنیده‌ایم. وقتی دو نفر همزمان شروع به صحبت می‌کنند و هیچ‌کدام حاضر نیستند سکوت کنند، ناگهان یکی با لبخندی نیمه‌جدی می‌گوید: «اول تو قطع کن!» و دیگری هم با همان شوخ‌طبعی جواب می‌دهد: «نه، اول تو!» این جمله ساده اما پرمعنا، تبدیل به یکی از طنزهای روزمره ما شده که نشان‌دهنده همان لحظه‌های کوچک اما خنده‌دار زندگی است.

کاربردهای دیگر “اول تو قطع کن” !!!

اول تو قطع کن، چون اگه بخوای صبر کنی من حرفمو تموم کنم، باید تا فردا صبح اینجا بمونی و بعیده کسی انقدر عمر اضافه داشته باشه! ببین، این گفت‌و‌گوی ما داره بیشتر شبیه مناظره‌های انتخاباتی می‌شه که هیچ‌کس گوش نمی‌ده، فقط منتظر نوبتشه که حرف بزنه، اونم با صدایی که فقط خودش فکر می‌کنه منطقیه.

اول تو قطع کن، چون راستش من دیگه نمی‌دونم داریم سر چی بحث می‌کنیم. از شیر مرغ شروع کردیم، حالا رسیدیم به جوراب خال‌خالی! من حتی یادم نمیاد سر چی دعوامون شد. ولی خوب یادمه که تو، مثل همیشه، با اون لحن استادانه‌ات شروع کردی که مثلاً داری فقط نظر می‌دی، ولی تهش طوری نتیجه‌گیری کردی که من انگار قاتل زنجیره‌ای گرامر فارسی‌ام!

اول تو قطع کن، چون اصلاً بعید نیست الان هم دوباره از یه خاطره‌ای بگی که هیچ ربطی به موضوع نداره ولی تهش somehow نتیجه می‌گیری که همیشه حق با تو بوده. عزیز من، اینکه یه بار توی دبیرستان سر کلاس فیزیک جواب درست دادی، دلیل نمی‌شه بعد از ۱۵ سال هنوز فکر کنی فیزیکدان نوبل‌بری!

اول تو قطع کن، چون من اگه الان ادامه بدم، حتماً به جای استدلال، شروع می‌کنم به شعر گفتن و بعدش با خودم دعوام می‌شه که چرا باز از موضوع پرت شدم. تازه تو هم که همیشه منتظری یه واژه اشتباه از دهنم دربیاد تا فوری بری تو حالت “تصحیح خودکار انسان‌نما”.

اول تو قطع کن، چون اگه این روند ادامه پیدا کنه، بعید نیست فردا ما رو به‌عنوان دو نمونه زنده‌ی «دیالوگ بی‌فایده» توی کتاب‌های جامعه‌شناسی تدریس کنن. با عکس، زیرش هم بنویسن: «این دو موجود هنوز نمی‌دونن چرا دعواشون شد، ولی دارن ادامه می‌دن چون غرور ملی در خطره!»

اول تو قطع کن، چون من دیگه نمی‌دونم چطور بهت بگم که بعضی وقتا کوتاه اومدن نشونه‌ی ضعف نیست. نشونه‌ی اینه که یکی از ما بالاخره فهمیده صلح بهتر از پیروزیه. ولی خب، چون می‌دونم اگه این جمله رو تموم کنم، تو فوری می‌پری وسط که: «ببین! حتی خودت هم قبول داری که اشتباه کردی!»…

پس لطفاً، فقط این یه بار،
اول تو قطع کن!